Alle inzendingen over kout

---------------------- lijzig - zacht kouten - praten klappen - praten wee - wei wegel - weg talen - spreken…

ik probeer de luister in te zien van bos en beemd van lucht en water maar mij gewordt daar slechts eng geritsel en natte donder ik verlaat dan ook de bebouwde kom ongaarne ik vervoeg mij liever bij buurvrouw voor lafenis en kout op voorwaarde van eer en deugd hendrik…

vriesrot verhard mijn woorden knoken pijnigende kou neemt bezit over mijn bevroren vijver sluit hermetisch in kout het gevrorene breekbaar gure ijzige kille haast frigide gedachten monden wakkerig uit in rillende zinnen die warmte zoeken…

Wanneer mijn muzen tot mij fluisteren Gebeurt dat weleens wanneer juist er een Gesprek rondom mij gaande is Waarnaar ik echter niet kan luisteren Omdat ik dan mijn muzen mis En hun geprevel is gewis Het meer dan waard mijn oor te kluisteren Aan hun poëtisch opgedis Dus als ik mij van kout onthoud En in de verte zit te staren Kom dan niet…

de open deuren wijd open dwazen schuiven prater de praat mijn klasje in kriskras kouten over goden die ons invallen tot we stilvallen in een meditatie die eindigt eer zij begon dan tijd wederom voor open deuren lege dwazen loos gekout over de hoge god van gister en de godin die morgen komt tot we stilvallen in een meditatie die…

Les amis de mes amis zijn teut Zei Nelissen (Jean) in Arcadië Zijn geest verruimend in drie stadiën Van kout, delirium en wielerleut In interviews rookte hij als een ketter Doch nimmer zoop hij zich finaal te pletter! ...…

Vóór ik haar had gezien, was dof en koud De zomerse natuur, zo warm en licht, - In 't beekgeruis hoorde ik geen stille kout, Voor mij was bloem noch star een zoet gedicht; Haar lief te hebben, werd mij tot een plicht, Toen ik haar 't eerst en lang had aangeschouwd, - Elke ademtocht was slechts aan háar gericht, - Zij scheen me éen enkel wezen…

vriendelijk eervol zwoegen en zweten aangenaam samenzijn vingers vol fijne tastzin kneden en persen gerechten om deze te verwijzen naar warm ovenduister dampzuchtige pannen of trouwe bewaarijskast alvorens de kalme mars naar de feestelijke eetzaal ingezet zal worden voedzame spijs en lekkernij geven gretig genot bij grol en genoegzame kout…

Wat baat ‘t dat gij weet, en vele daar van kout, Hoe hier of daar een waard zijn gasten onderhoudt Indien gij niet en weet hoe dat gij moet onthalen Die gast die in uw ziel komt van de hemel dalen? Reis vrij ter plaatse waar gij vreemde dingen ziet, Maar wacht u, en vervreemd van uwe Schepper niet.…

gaan zien naar het hemels vuur Wolken beloven in ’t nachtelijk ontij dat de hemel zich binnenkort ontsluit Ik sta even stil bij onze maatschappij en hoor van verre ‘t troostend geluid Donkere wolken boven dit tranendal als waarschuwingsteken aan de wand Hierboven in ‘t nabije en verre heelal zien we dat deze wereld bijna strandt Wolken kouten…

daar in de bushbush van het tomatenwoud hij plukte in een roes fluitend frisjes in de kout recht toe recht an tomaten d’r af einde van ’t pad mand leeg in de krat daar was laaie lien groen in boezeroen met tieten nog van toen die je zo kon zien de losse borsten van laaie lien hij hoefde nooit te zeggen laat je tieten effen zien…

bruine labrador 'n glimlach veroverde haar gezicht ze aaide hem en hij kwispelde met z'n staart ik zag het aan en sprak haar aan: "lief he" sprak ik en zij zei: "Ja heel lief" ze vervolgde: "Dit is ook mijn eerste glimlach sinds dagen, want mijn vader is overleden en morgen is de begrafenis" "Gecondoleerd sprak ik" om daarna kout…

Ofwel is het een troep verliefde jonge paren, Ravottend door het groen of stil in 't gras gevlijd, Die daar met kout en zang de vluchtige uren slijt En volop 't zoet geniet van 's levens lentejaren. Bekoorlijk tafereel! - Wat zijn ze te benijden, Die mensen van Watteau, zo dartel, jolig, blij!…

Ik zal wel luistren, als gij vriendelijk Met lichte kout mij onderhouden wilt, Wel lachen om de grappen, die ge zegt, Wel ernstig kijken als ge hoog, of diep, Of ijdel praat van al te diepe dingen....…

Ik zal wel luistren, als gij vriendelijk Met lichte kout mij onderhouden wilt, Wel lachen om de grappen, die ge zegt, Wel ernstig kijken als ge hoog, of diep, Of ijdel praat van al te diepe dingen...…

En, thuisgekeerd, bij een vroeg vuur gezeten, Den avond rekken met een schaarse kout, Een enkel woord over de diepst-geweten Bewogenheden, die het hart behoudt. Of in de stad, voor licht-beslagen ruiten, Terwijl een dunne mist de grijze gracht Befloerst, te zien, hoe 't schemerende buiten Geleidelijk teloor gaat in den nacht.…

Want ginds, waar het oog tussen 't dichte geblaêrt, dat krinklend wolkje rook ontwaart, daar is zijn thuis, zijn blijde haard, van buiten omloverd met wingerdfestoen, van binnen met liefdes eeuwig groen; - daar zweeft er en trippelt en rept zich bij zang en kout een vrouwken, rozig en rank, daar kraait, in zijn kribbeken blozend, een klein…

Dan praten we bij, kouten en vertellen elkaar alles Gelooft de zo domme buitenwereld ons? Hoeft echt niet, hé Vaderke, onze privacy is toch zo heftig ook intens Zo de naakte hemel consulteren, ik weet je best te vinden. Klopt totaal, Liefste PAPA, zo vaak dolverliefd geweest. Wel geen man reikte jouw zo prachtige enkels.…

Maar, als ons 't lot geen tijd onthoudt Om van de zorg te pozen, Wanneer men dan met vrienden kout Of mag met meisjes kozen, Dan is 't de lach, die 't hart ontsnoert, En 't wicht der zorgen met zich voert.…

Het kozend paar, vol zoete kout, En zoeter hoop, wie 't heidegras, 't Verholen hoekje in 't kreupelhout, Een keurlijk minpriëeltje was, Is sedert jaren man en vrouw, En bakt thans pijpen in Ter Goû.…

‘Pragmaticus’, ‘chambreren’, ‘schuchter’, ‘kouten’, ‘duplicaat’, ‘Pro’, ‘reconvalescente’, ‘speculatie’, ‘idolaat’, ‘Kazuifel’, ‘enscenering’, ‘geborneerd’, ‘holist’, ‘bezuurd’; Is Wolters, Prisma of wellicht Van Dale in de buurt?…