Alle inzendingen over krab

Ik krab je ogen nog wel uit Ik ruk de lippen van je mond Je oren wil ik ook En zelfs de billen van je kont Dan loop ik rond met vaste tred Recht kijk ik door de ander heen Dan hoef ik nooit meer bang te zijn Dan ben ik net als jij een fenomeen…

struikelend over black labels op zoek naar schoon ondergoed om de ochtend te halen zie ik je foto liggen het getik van de hamer om de krab te kraken gonst nog in mijn hoofd in de verte hoor ik een taxi kou kruipt langs mijn benen in de deuropening sta ik met een laken omgeslagen als Ceasar in zijn laatste dagen ooit legde ik jouw twijfel…

Wanneer je zoekt wordt het eb als je terugtrekt in je eigen diepten om dan, door de kracht van gevoel een waanzin die je meesleurt naar het land, waar ik wacht en je woorden me overspoelen, zandgedachten verwoestend Je brengt me schatten uit de zee; sterren, een krab wrakhout smijt je me toe waarmee ik een hut kan bouwen Wanneer ik gekroond…

normaal, wat vrienden rond een open haard een galerie vol beelden een merel bij de kriekentaart een kind dat zich verveelde normaal, een doodgewone zaak een visser die zijn net leegt twee vissen aan dezelfde haak een krab die nog beweegt normaal, zo'n alledaags woord als leven en eten met elkaar niets dat de rust verstoort en bij het…

we zaten 's avonds aan de Javazee en aten krab, de warmte daalde neer de dag had geen ontstoken ogen meer en luchten geurden kleurrijk, macramé de rijstdamp van dat openlucht diner besloeg ons venster op de maan, die keer bedekte zij de sikkels van het zeer dat om mijn hals hing als een scarabee dit land, het was van mij, ik was getrouwd…

Ergens wil ik nog wel Ik kan nog wel iets verder Maar het gaat niet meer En ik krab wat aan mijn arm Ergens gaat het nog wel Ik maakt wat vooruitgang Maar ik kan niet meer En ik laat mijn armen hangen Ergens hoop ik nog wel Ruimte lag er voor me Alleen bergen zag ik En mijn hand wees naar de top Ergens denk ik nog wel Dat maakt…

Helemaal alleen, een krab bijt in een teen. Lachend laten zij zich vallen in het zand, op een handdoek van kant. Zo kijken zij naar de ondergaande zon. Ver weg aan de hemel is een luchtballon. Een hart van schelpen ligt om hen heen. Ze zitten in een harten kring van schelpen met z'n twee, zo alleen.…

(voor Kristien Hemmerechts) Ik krab de korsten van je lichaam, wil je bloedende leed graag verzachten. Ik eet je korsten op, lik je wonden als een onverzadigbare wolf. Zonder tong. In mijn hart schieten scherpschutters mijn passie voor jou aan flarden, zonder psychologische inzichten, als brute barbaren.…

Een water van weelderig baden Voor zeehond, vissen, krab en mossel Van aangename stilte 't Geluid van de natuur Meeuwen krijsen Voedsel van 't veer Op afgesproken tijden Dag op dag en Uur na uur Waal. Rivier van heerlijk stromend water Met schepen varend van west naar oost Vice versa.…

Bij gevaar, kruipt de krab alleen maar weg, hij is geen lafaard. Lentezon spreekt aan, hoog meten ze hun krachten, mijn leeuweriken. Een bonte specht, kiest slechts een simpele stam, ver van de bloesems. Bosviooltjes in bloei wat klinken ze klaar en helder, kinderstemmetjes.…

' haar voetjes duwden als scharen van een krab hem al naar de killing fields van haar maanmond op weg naar het einde, moedig voorwaarts, nader tot U de hond was jaloers en ging boven haar hoofd liggen ondanks dat, beet hij niet zo, en nu gauw douchen jij 'en mijn erwtensoep?…

Wat kluten foerageren op een plaat een zeemeeuw doet zich aan een krab tegoed een schollevaar die zich met paling voedt en op het eiland klinkt wat schaapgeblaat. Zonsopkomst op het Wad, in zacht pastel maar ja, zo’n boorplatform ontsiert toch wel.…

ik plak je poster op een kale muur in neonlicht je lijnen maar krab je ogen uit ze keken in mijn ziel ontdekten mijn geheimen je lichaam voelt koud aan ik laat mijn handen gaan langs neus en lippen die zich vochtig in rood plooien je ranke borsten die gepunt mijn wellust dorsten ik scheur de benen van je lijf omdat je die genomen…

Alleen de krab versteent, die wordt gevangen. Het weke dier krimpt om zijn onvermogen om meer dan kliederaar met inkt te zijn. Hij bloost om zijn gebrek aan ruggengraat en maakt zich in zijn nest van stenen klein. Dan schept hij moed. Met een onhoorbaar schokje ontplopt hij elke nap en stijgt kordaat tot boze ballerina in een rokje.…

Met de pen roer ik mijn koffie met de schaar krab ik mijn kop met een mouw veeg ik mijn snot weg dweil met mijn sok een melkvlek op Mijn nagel drukt in ’t tafelblad een diepe kloof groeit daar gestaag woorden weeg ik met het vreten dat retour komt uit mijn maag Met mijn tanden bijt ik splinters uit de poten van mijn stoel uit mijn tenen…

mijn jongste dochter ruikt naar vanille ze lacht als ik mijn deksel open doe zes tenen heb ik nog en zeven tanden professor zeiden ze – ze waren bang ik krab hun eieren uit mijn opperlijf het Danio-vlootje blijft eeuwig leeg volle aula’s zogen mijn woorden maar de oude kerstboom brak een kindvader de avond vóór de Sint en gaarne zien (…

vlijmscherp Glanzend als opgeblonken leer Hij bloeit in de vroegste zomer De gifmenger steelt zijn zaad Snoeit met plastic handschoenen Boven de knop Mijn kieskeurige plant Die zure grond noch mest verdraagt Om klei bedelt in het voorjaar Door een schildluis belaagd Dwing je me alweer op de knieën Met het blote oog en vieze nagels Krab…

Ik ben de krab, de heremiet, de mythische huizendief Doorheen alle denkbare droefenis blijf ik zoeken Om één woord, een enkel hiëratisch gebaar van haar, Licht schuift van de heuvels af, overspoelt de koude tuinen Het buitensporige geduld der dingen treft me, Zij zal aan mij verschijnen, zij zal komen…

'Krab jezelf maar!', antwoord ik, wat later het stadhuis platbrandend en een gedicht geplant.…

gewicht en op kracht Als vader van vluchten naar interstellaire galactische wegen stond hij aan de basis Homo Universalis Apollo's zonen Verkenners van Mars Ontdekkers van planetoïden en manen verdwijnend in tal van aeonen Nu draait de Hubble van ESA en NASA, dertig jaar reeds om de blauwe planeet Blikt in de Nevels van Krab…

In haar achterbuurten leeft het van krab en slak en garnaal, En kabeljauw vult met bruinvisch Op het raadhuis de groote zaal. - Tot allerlei bochten zich wringend En van benauwdheid loodblauw Zinkt de dichter-drenkeling neder Op de stoep van een deftig gebouw. Stuiptrekkend beweegt hij den klopper. O wonder!…

. ----------------------------------- uit: 'De karpers en de krab', 2003.…

ogen je liefdevolle blik blijft onbewogen mijn geest tuurt vol verwachting naar je strakke glimmende buik liggend op het natte zand likkend aan je lippenrand ik voel me aan de hemel staan met jou als gouden volle maan je mond voelt warm en zacht ik streel je borsten pracht het zand stuurt prikkels langs je benen ik imiteer een krab…

Oude zelfkennis, oude angst voor bloedverlies, pas op voor roofdieren en droom van vampiers droom van heksen die het bloed drinken van ongeboren kinderen die het bloed drinken van hun moeders het zoete bloed dat ook steekmugeitjes voedt het bloed dat leven geeft aan alle dieren, een lichaam is een koffer vol bloed blauw bleek groen…

Wereld, wees een vriend Geef mij ’n glas ver voor mijn dorst Weer mijn kater voordat ik drink Strooi mijn stoep lang voor de vorst Krab m’n wondjes open voor de korst Wereld, wees een vriend Plak een pleister voor ik val Kom langs voordat je het belooft Geef mij het doelpunt voor de bal Wissel mijn band ver voor de knal Wereld, wees…

Ik kan wel juichen en waarom nu plots dat ik het zie en niet veel vaker, ja, soms zijn de beslommeringen van een mens van dien aard dat je niet let op andere eigenlijk veel wezenlijker zaken, ik krab even aan m'n hoofd en kijk nog een keer en beter of indringender.…

Ik dool, onthand, wat rond in dit gesticht, waar niemand dokter is, ik krab mijn nagels kapot tegen de stalen wanden om mij heen, ontwricht lig ik voor Pampus onder giftige hagels en alleen sterf ik in een ondraaglijke kou. Schijndood helpt om op adem te komen, binnen of buiten, alles lijkt grauw en in de duisternis heersen de gnomen.…

krab en schaaf de huid. werk het gelaten de deur uit.…

Ergens wil ik nog wel Ik kan nog wel iets verder Maar het gaat niet meer En ik krab wat aan mijn arm Ergens gaat het nog wel En ik maak wat vooruitgang Maar ik kan niet meer Ik laat mijn armen hangen Laat mijn handen rusten Mijn vingers spelen wel, maar Tot in mijn vingertoppen doet het zeer Ergens hoop ik nog wel Ruimte lag er voor…

Ik krab en schuur Hoop op een zwakke plek Aan één der zijden. En als de steen niet wijken wil Breekt hier dadelijk mijn verzet Open in een stroom die zich Over elke barrière In geur, woord en gebaar Naar jouw natte lippen tilt En dan … Stil me maar ……