Alle inzendingen over lijstje

oud winterlicht terugkeer door vlindervleugels waait wind stille gedachten naar winterbomen terwijl het wintert zoveel ruimte om te vliegen en toch fladdert hij schuw in mijn buik route de zon volgt bloesems - op het raam wisselt ze soms van Japanse kers “moest ik de reden van mijn bestaan weten dan zou mijn lijstje…

zoetzure regels splijten het schrift waar taal emotie herkent, zonder zich af te vragen wat de schrijver ervan vindt maakt hij lange lijnen van het stof dat zijn silhouet schetst in een gespleten alfabet – moeders zoekt een passend lijstje die ze vervolgens op de tafel zet hij is niet mij want lijstjes zijn niet mijn ding, kijk de regen…

Spoedig zal ik komen met op een lijstje mijn wensen en mijn onvervulde dromen, namens alle aardse mensen.…

je zit in jouw eigen stoel hij ruikt nog naar de flat een eiken fauteuil met een verleden gevoel er was ook een ander maar al jaren onbezet de beweende leegte nog wel in een lijstje gezet de wereld in jezelf verliest steeds meer ook het gezicht van weleer je vraagt naar de onbekende weg ontelbare malen, keer op keer over van…

' Je zei: 'ik breng je veel en meer dat jij behoefd ik zal je includeren wees nu blij niet meer bedroefd nee, ik zal niet meer verdwijnen in de diepte van de zee maak in plaats daarvan een lijstje en ik neem het voor je mee.' Ik sprak, ik zei: 'ik wil geen juwelen geen fruit of geurend zout uit verre zee, op een dag vind jij…

vroeger tijden en aan hen met wie hij vrijde Nog voelt hij voor de meisjes al zien ze hem niet staan In zijn lijf voelt hij zich twintig maar vanbuiten is hij honderd Voor ’t slapen pakt hij de foto van zijn allerliefste ooit en legt haar op zijn borst om haar virtueel te beminnen Soms gebeurt het wonder wel – zij rijst uit haar lijstje…

Tussen beeldjes, bloemen en portretten Zitten de herinneringen Uit de tijden van ’t verleden Er kwamen nieuwe poppen bij te staan maar ook de tijd is doorgegaan Zo maar op de vensterbank Een lijstje aan de muur of uitgestald in moeders notenhouten kast Dragen zij voor altijd de herinnering Dragen zij nog vaak de loden last Want achter…

mijn hand dan voor de laatste maal wanneer de nacht haar ogen sluit en jouw laatste adem heel zacht mijn donker rode haren beroert nee ik zeg geen dag meer tegen jou nooit meer een tot ziens of tot kijk want ogen hebben geen gezicht meer uitzichtloos kom pak mijn hand dan haal ik jou terug uit het licht in het licht zonder lijstje…

roos in zijn handen want daar hield zij zo van geen bloemen wilde zij echt geen bloemen ja, dat had ze ooit gezegd wat nu, mompelt hij zacht voor zich uit tot de dood ons scheidt was toch ook niet de afspraak geen bloemen wilde zij echt geen bloemen ja, dat had ze ooit gezegd voorzichtig legt hij de rozen een voor een naast het lijstje…

Op steigers die uitzicht schoonwassen, ruit spiegelt ruit ruit, daartussen de pluisjes, de mussen, een lijstje te licht om te landen, waarop wat onthouden moest ooit.…

rollator gevuld met allerhande zaken twee kussens, programma's van de week in de winter handschoenen, muts en sjaal een warme deken, zij is voorbereid Vaak de weg naar een activiteit kwijt groeide zij in twijfel en breekbaarheid bleef dankbaar voor elke vriendelijkheid In de refter op de tafel brandt een kaars voor haar foto in een houten lijstje…

Bij mijn opa staat een foto, in een lijstje op de kast. Als ik hem vraag:“Wie zijn dat?” dan antwoordt hij verrast; “Die daar, dat is mijn vader. Hij was jong en onbevreesd. Hij is ooit een soldaat in ons leger geweest. “ Een man, daar in mijn kamer, Ik zie hem, maar toch niet.…

Zelfs zoiets simpels als een lijstje met wat boodschappen zal tot een vers verstijven. 5 Pakken melk, 4 diepvries-bamischijven, een brood, 2 ons ontbijtspek, niet te vet, en u ontspoort, want vet rijmt op kroket en da’s nou net wat u niet op wou schrijven.…

Het lijstje was nieuwer, de foto al zo oud, op de plank al die jaren als beeld vertrouwd, trok die foto zoveel maal mijn vluchtige blik. Onlangs maakte een fotograaf van mij een portret, niet op mijn gemak, ineens beter op die foto gelet, zag tot mijn schrik: die man op die plank ben ik!…

de tafel de asbak vol campertiaans de lege glazen de klok jaagt slaafs naar kleine cijfers er was te veel mezelf te weinig jij je droeg de sleutel van een altijd open deur trots tussen je borsten uit hart en hoofd verlangen en kiezen voor jouw ziel die me lief is je kunt ook houden van dit huis met muren van voorbije woorden in het lijstje…

Ik pak het lijstje op. Hartverscheurend zwart-wit, weerloos, onwetend het schriele jongenslijfje, kijkt ze van me weg. Filmmuziek zwelt aan. "Ken je deze?" verwachtingsvol vragend kijkt ze me aan. "Bambi!!" Schaterlachend om mijn beschaamd ontkennen, doet ze mijn hart ineenkrimpen van schrik en bange voorgevoelens.…

veel gewicht in de schaal eet je dat wel eens vroeg ze met aangedikte strengheid die ik in haar ogen las aarzelend en verlegen antwoordde ik ’soms’ ze mompelde alsof ik het niet wist haar advies was blijf wel gewoon wat eten ik wil je niet afvallen zei ze lief en gerust maar blijf aan je gezondheid hechten ze gaf me een lijstje…

Voor mij heeft liefde geen kleur ik hou van jou in zwart/wit ik hou van je grijze haren en je kin waar een kuiltje inzit Maar als je het heel graag zou willen schilder ik voor jou een mooi gedicht in een lijstje met goud omrand en geniet dan van jouw blozend gezicht Onze liefde heeft geen kleuren nodig geen palet en ook geen penselen we…

Had het niet op mijn wens lijstje staan, kreeg het onverpakt aangeboden, ’t was geen wens, geen hartenwens, geen onvervuld verlangen naar dit! Maar ik kreeg het. Ik kreeg wat men niemand toewenst, ik ontving wat men niemand geven wil, het was niet verpakt er zaten geen mooie woorden bij, geen strik, geen mooi papier.…

eerst de linkervoet vervolgens de rechter zonder sloffen slentert hij naar de hal vist daar zijn ochtendkrant van de mat en leest om te beginnen eerst de koppen een staking een roofoverval een hond aan een boom vastgebonden, hij schudt dan met zijn hoofd en wrijft aan zijn kin dan mailt hij de boodschappendienst een lijstje…

-'Nu 't lijstje nog!' maande een der vinkejagers, Terwijl daarbinnen de omboel werd gehokt; Toen fluistrend was geloot en opgeschreven, Maar twijfelachtig naar mijn kant geblikt, Zwoer Jan Rechtuit: 'al wat het lot beschikt, Dat blijft beschikt!' en 't lijstje is zo gebleven.…

"Is dat dat lijstje met wat ik nu liefst had?" Dra slapen ze, dek ik ze toe met wat weemoed zoals een mijmerende vader dat kerstnacht doet Moge hun huppelende hartjes in vrede gedijen... tot een volgende Kerst.…

Zonder commentaar wordt het lijstje met boodschappen afgewerkt. Ik kijk vol ontzag naar de stroopceremonie: Leeg blik op de weegschaal, grote lepel in stroop gedrukt, handig gedraaid, traag blik vullend, abrupt met snelle beweging uitroepteken, de deksel gaat er stevig op.…

Hier voor u ligt de tweede druk van d' èchte almanak Met Jan en Piet en Kees en and're lulloos zonder zak Wij vrouwen van het nieuw dispuut 'Met zweepjes vrij en blij' Wij maken man en naam bekend zonder opschepperij Met Christiaan van Veren is een vrouw rap uit de kleren Dat is wat je verwachten kunt bij veel van deze heren Helaas…

De noten liggen al maanden in de schappen, de letters zijn bijkans niet meer van het lijstje te schrappen, het marsepein zorgt al voor extra bezoek aan de tandarts en de suikerbeesten smelten. De kinderen zetten nog net hun schoen niet bij de kachel of de cv, maar daar zeggen we verder ook niks van o nee.…

maagdelijk Nog niet aangetast, verbitterd, zuur Geen littekens of gebroken harten Geen consessies, alles zwart en wit Maar prinsen op het witte paard zijn schaars Jij weet nu ook hoe alles zit Geen mens blijft altijd onbevlekt Een deukje is al snel gemaakt Principes worden opgerekt De ultieme zoektocht half gestaakt Je had tien punten op je lijstje…

Ruud Díl = Gullit, ook bekend: Coen Dillen en Willie Dille… ík weet hoe ‘t zit: Het onbekendste Tweede Kamerlid Aan wie de pers geen woorden wil verspillen Na dit gedicht is ’t over met die ramp Het onbekendste lid is Hazekamp…

Het is een bizarre club met mensen Bij de cursus voodoo poppen maken Ik voel me er nog niet echt erg thuis Maar heb eindelijk iets om jou te raken Iedereen komt met een foto in een lijstje Die wordt dan netjes op de werkbank gezet Dan worden er kaarsen en wierook gebrand En begint de avond met een duivels gebed Daarna beginnen we met maken…

Dat Sint is mijn wens dit jaar, m’n lijstje is kort en best snel klaar ik wil zo graag gezond blijven en dat kan alleen als iedereen: het verstand weer krijgt!…

herkennen die plek immers zij zijn mijn lotgenoten u, die blikt naar mijn gezicht ziet een zelfverzekerd persoon al ware hij van enig elitair gewicht maar, de waarheid stellende vaak door eb en vloed tijdens het leven is ontwricht zo schep ik mijn universum ja, u kijkt naar mijn portret ik ben een schaduwrijk man in een onzichtbaar lijstje…