Alle inzendingen over mijlenver

Mijlenver, ik betrap mij er soms op, mijlenver af van de werkelijke essentie simplistisch en gewetenloos onbereikbaar, ondoordringbaar ontzettend in zichzelf gekeerd, opgebrand als een donkergrijze brok graniet. Mijlenver, conform de natuur ongrijpbaar en onbestaand.…

Op reis, in vrije vlucht, naar een plaats voor mij alleen. In vrije vlucht, ver weg. Over de top van de heuvel. Door de begrenzing heen. Te gaan waar gedachten brengen. Naar een onontdekte plaats. Om de dood te verjagen en het leven te verlengen. Gewichtloos onder het hemelgewelf. Naar een plaats, dichtbij. Dicht bij mezelf.…

alle verre zwerfvogels verstikken in vaste klei als hagel van anijspegels met zulke zwakke enkels is het bovendien lastig koekpaleizen bouwen al vliegend, al vliedend komt verte nooit dichtbij en is hier altijd ginds zo op het oog bespiedend bij gebrek aan ondiep lijkt hoogte te bezwijken zonder bedektzadig gezicht verdwijnen nachtbloemen…

Laten we dicht bij huis blijven vrijuit bij elkaar blijven elkaar de ruimte gunnen op de vierkante centimeter elkaar mijlenver uiteen dicht op de huid dragen elkaar in het hart sluiten zonder de deur te grendelen Laten we ontdekkingsreizen nieuwe verhalen vinden en de oude opschrijven aan de keukentafel thuis…

Ik reik naar het licht van mijn dromen doorkruis de tijd mijlenver voorbij de grenzen van bestaan daar fluister ik zijn naam in de schaduw van Gizeh schrijf namen in stoffig zand voor eeuwig verbonden in tijd…

Een gevallen ster, wens voor een ogenblik, wandelgang gevonden…mijlenver, een gezicht gekregen…onvergetelijk, zo ver weg en toch dichtbij… altijd die blik hou ik van jou? ...beslissing voor allebei… of een blijk van berouw?…

jouw sterren zijn mijn sterren jouw maan is ook mijn maan maar de afstand naar jou is mijlenver hier vandaan jouw zon is ook mijn zon we kijken naar dezelfde lucht maar de afstand naar jou hoe wordt die in hemelsnaam overbrugd…

samen zwijgend met ons gezicht naar de zon zonder woorden zonder gebaar een ontloken stilte genietend van een warm verbond mijlenver van elkaar gewoon twee mensen gelukkig kent warmte geen grenzen voor een engel…

hier wil ik niet zijn in deze tijd van ijs waarin de dagen vriezen tot een mistig grijs hier wil ik niet zijn nu de zee met messen snijdt het strand ligt zwaar en hard alleen de meeuwen schreeuwen bitter in de kou hier wil ik niet zijn zo mijlenver van jou…

Problemen in het basisonderwijs, Taalvaardigheid is mijlenver te zoeken. Nieuw onderzoek doet nu weer uit de doeken: Ook rekenen voldoet niet aan de eis. Daar krijgen we nog heel wat mee te stellen, Wat ieder op zijn vingers na kan tellen.…

Jij staart rozen mijn lief en ik weet wat jij denkt wat er door jou heen gaat Jij staart in gedachten van roze en rood in overvloed in bloei Jij denkt mij en ik denk jou mijlenver…

het staat te gebeuren in diepe dalen van hekgolven vloeiend, zonder weerstand te beminnen, mijlenver weg te dromen van wendingen in wensvluchten die ooit tot wasdom komen te onwaren, in te kaderen onderhuids te schuilen met de stroom mee…

Hoe moet het verder In mijn hoofd een zooitje Als alles mijlenver weg lijkt te zijn Wie kan ik dan bereiken Waar kan ik dan naartoe Ik heb geen zin, nergens zin in Waarom alleen zo kwetsbaar Als je niemand hebt om op te steunen Wie ben ik nou Laat maar zitten Ik kom er zelf wel uit…

je donkere stem verstilt schaduwen in een ster mijn stille woord verlicht de verte mijlenver zwart zo zwart strelen wij de pijn wit witter dan ons zwart zal zijn in een droom ontwaken wij ik jij jij mij…

Laat mij dat nou eens lekker zelf bepalen 'N zonnetje, m'n schaatsen, veters strak Ik zie het al van mijlenver zo'n w..…

ogendiep en mijlenver kijk ik over het glazen water langs een zwarte spiegelwand naar bevroren stilleven onder het beloofde land waar vogels zijn gevlogen rest slechts het witte leven bij hamerend geluid van mijn hartslag onder de ijskoude huid…

Geen barbecuepakket is meer te krijgen De wegen rond Ikea zitten dicht En ook het strand blijft mijlenver uit zicht Wij zitten thuis te wachten en we zwijgen Zo hebben wij ook Pinksteren doorstaan Tot Tweede Kerstdag zal het wel weer gaan…

Wandelend over de kade weerschijnen duizend en één lichtjes in het IJ grote masten torenen hoog boven machtige schepen die wereldzeeën voeren vuurwerk tovert een hemel vol met sterren ik droom jou mijlenver van hier door onstuimige golven naar Amsterdam gedragen…

al vlucht ik over duizend grenzen radeloos en verward jou ontvluchten kan ik niet want jij zit in mijn hart ik zou je willen vergeten tegen beter weten in maar 't gevoel is nog steeds vurig als in het begin dus al vlucht ik mijlenver of in duizend diepe dromen waar ik ook ga of sta ik zal je altijd tegenkomen…

hij weet maar al te goed hoe hij haar hoofd kan buigen hoe hij haar houden kan onder zijn hand en als geen ander kan hij haar bespelen en al haar snaren raken tot de rand van van wat zij trillend nog van hem kan velen buiten elke rede van ‘t verstand geeft zij zich over, laat zich gaan hij is haar heer en ook haar meester dichtbij en mijlenver…

Ik zing een liedje voor mijn kleine ster wat sta je vandaag toch mijlenver ik kan je amper zien kun je iets lager komen staan misschien ik wil zo graag naar je kijken ook al ben je niet te bereiken maar voor mij heeft het een doel jij geeft mij een warm gevoel bedankt speciale ster tot morgen, sta als het even kan dan niet zo ver!…

Wind droeg me mijlenver naar waar ik landen zou, zolang ik zweven kon, in de wolken onderweg naar jou.…

Gelukkig zit Neef F al mijlenver in Het Grote Genieten!…

Starend naar deze blauwe lucht strelende warmte langs m'n huid, zweven gedachten mijlenver. Drijvend op dat donzige wolkje dat nèt traag mijn bewustzijn in schuift terwijl jij er langzaam uit verdwijnt. Eindelijk serene rust in mijn hoofd, ondanks spelende buurkinderen onder deze blauwe lucht.…

Hoog in jaren zit hij daar, in gedachten ver, mijlenver verwijderd van de ratrace, toch ons aller lot. Kind noch kraai beroert hem en de klank in zijn donkere stem is lijzig, gebaren overbodig. Oude ogen vragen om droom en hoop. Met een schouderklopje en een Koninckske van ’t vat maak ik hem tot vriend van mij.…

Als de nijdige noordwester in juni blaast Het prille blad ritselt en ruist De kragen te hoog Het water koud spat Dan lijkt de zomer mijlenver uit ’t oog Verder dan de dode winter Nog niet ter aarde besteld Maar z’n ak'lige ademtocht Nog één laatste maal uitstort.…

Het Stedelijk Museum gaat weer dicht Al eerder was het 7 jaar gesloten Verbouwinkje, maar niet echt opgeschoten De opening is mijlenver uit zicht Er wordt voortdurend maar wat aangeklunsd Dat blijkt in Amsterdam totaal geen kunst. ---- Na een tijdelijke openstelling voor publiek, gaat het Stedelijk Museum…

Tijd schrijdt voort met trage lange passen middagzon werpt schaduw onder enkele dadelpalmen woestijnwind laat mijn djellaba bollen streelt mijn warme lijf ik vlei mij neer in het rode zand en leg de sluier af vergetelheid van dagen nestelt zich in gedachten vervoert mij mijlenver naar verboden land…

Zo vaak al ben ik bruggenbouwer Geweest tussen hen wier standpunten Mijlenver uit elkaar lagen, Altijd gegaan voor eenheid en compromis - Eindelijk is het tijd geworden Een brug te slaan tussen mijn oude En mijn nieuwe ik; Het oude ik opgegaan in een Gevoel van buitengesloten zijn, Vervuld van wrok en pijn, En mijn nieuwe, van…

Gestolde druppels nachtbrokaat hechten zich aan de morgenster die vaag ontwaakt uit mijlenver tussen de dauw en dageraad met pastellen floers omvlogen rijst zij vanuit een schemerzee gehuld in prisma negligé door paarlemoeren golf bewogen zelfs de zon lijkt glans verloren zich te schuilen in haar pracht als door een mysterieuze kracht…