Alle inzendingen over nagel

Nieuw is uit, bij ons in Nederland Na Heinsbroek heeft ook Nagel geen vertrouwen electoraal het langer vol te houden en zet zichzelf voor langer aan de kant. Ik denk zo maar, dat alles is beslist... Dit was de laatste nagel aan zijn kist.…

je knipt je nagels in de zon als ik onopvallend door het venster naar je kijk in het vliegtuig leek je mij zo klein kwam het door die fokker of die wolken zo immens maar je zit daar en je knipt je nagels zo bevallig dat ik heel begerig in je nekvel bijt…

op een ontmanteling te wachten de schil der jaren en de revelaties het voorzichtig stilzwijgen steeds dunner als een membraam het fundament diep verankerd in het bultige bovenop een geleefd leven het hoeft zelfs niet meer gebarricadeerd in een masker of bepleisterd met genadezalf het schillen van een ui leidt tot botulisme onder de nagels…

Helaas, het is Jan weer eens niet gegeven Staat zijn partij er eindelijk goed voor Blijkt Henk net voor de streep een kletsmajoor Een mens beneemt voor minder zich het leven ‘We blijven hem vertrouwen’…, maar hij sist: ‘Die sukkel is een nagel aan mijn kist.’…

Op geschaafde knieën Schraapt hij met Gebroken nagels Glinsteringen uit Het ravijn. Of, Op gestrekte tenen Pakt hij met Gepedicuurde nagels Juwelen van De berg.…

Knip mijn dode nagels scheer mijn dode baard ik mijmer wel als laatste over wat ik achterlaat…

Met rode nagels krast ze sierlijke letters in de beige bank kussens, ooit gegooid, willen opnieuw stoeien met toen zij kijkt om en ziet dat het te laat is nee nagels bijt ze niet meer…

De nagel in de muur, slaat men dikwijls ongewild ernaast, en de kracht die je uitoefent wordt niet doorgegeven. De betonmuur is harder dan men dacht, mysterieus, de nagel buigt als een ongewoon ijzer roestig, hard, met een spitse punt. Ruwe nagels vormend in een muur duwen slaan in met bruut geweld.…

Geef me je kruis en nagel me vast in jouw illusie van wat ik ben, nagel me diep in jou te pletter tot ik voorgoed aan je hang als een verroeste held, stervend, levenslang. Ik weet, het is niet alles maar dit niets draagt zo zwaar alleen.…

Als bloed kruipt, waar het niet gaan kan, zit het daar onder de nagels dan?…

Eén januari – een peuter lakt haar nagels met chocopasta…

vandaag de boodschappenlijst en elke dag de boodschappen met bebloedde nagels op muren gekrast om waarheid pijn en onrecht te onthouden de waarheid van vandaag van lang geleden van altijd om de schil van woorden altijd af te pellen met ongewassen handen om altijd de boodschappen met gekraste nagels te herinneren…

De club roept slim:‘Jan Nagel interim!’ Ze kunnen rustig verder babbelen en weer aan alle gatjes krabbelen ‘Jans geest is groot, is onze hersenschim’ Zal dominante Jan straks heel die kudde van pensionado’s lekker op gaan schudden?…

Met zwarte nagels Rode ogen Witte tanden Roze huid Drink ik mezelf de toekomst in Met harde woorden Zachte blikken Doffe klanken Rottende adem Doof ik mijn kaars Mocht je me zien raak me niet aan draai je om en laat me gaan De tranen dansen over je lichaam maar je weet niet hoe het voelt Mijn hart wil je beschermen Toch is mijn…

je handen waren zacht vingers met gekleurde nagels een handtas met curieuze ballast boven dit alles zweefde jouw lach met een intensiteit van hemelse kracht realiteit gevangen met liefde die blijft hangen jij neuriede altijd liedjes die ik nooit verstond als ik in aanbidding gebiologeerd keek naar je bewegende mond jij voelde…

wanneer vingers klauwen rond de vleesgeworden lust voor het oog schuurt angst in droge kelen –letterlijk- tot schorre kreten vroeg of laat de straat verlaten een land bukt haar juk drukt zwaar door overmacht daar hurkt een kind, het huilt in alle hoeken van de stad; maar niemand hoort wanneer het wacht op huid in rauwe flarden, want…

zag je uitgestoken hand nam hem in afhankelijkheid met een sterke warme greep haalde jij me binnen je schouder vond ik reeds liet me gaan de opgekropte vloed van jaren kwam ín stromen aan de zwarte nagels zag ik later pas toen jij me hulpeloos gebonden had geen uitzicht gaf op een zelfstandig leven ik ben in je val getrapt…

heb de lijnen gezien in je handen je haakte en oogde met huid daar waar zachtheid je palmde was hardheid de voelbare realiteit nog lak je nagels speelt wat met tijd maar duimt voor een toekomst die ooit extatisch zal zijn…

de morgen als wens in het bevel, ga en sta en belief het moment dat het licht het verleden berust met rozen waarvan ik de doornen eens had gekust het is me vreemd, een hand op mijn schouder, iets dat me loodst door de storm die ik tot nu nimmer kon ontwijken, zelfs de luwe spraak van een bries geselt mijn tongriem en schuurt als de nagel…

En nu zijn de nagels vervangen door kogels, nu is ’t hout vervangen door aarde, is een leven niets waard en zijn er massa’s die niks geleerd hebben van de nagels en het kruis! NU!…

zag een opening naar jou in de vinger van je hand gebroken lak op alle nagels overviel je in de stress van bezig zijn je handen warm zacht hun onverzorgdheid deed je maar even pijn ik gaf niet om die uiterlijkheden ze stamden uit een ver verleden maakte je nagels rond en schoon en lakte ze in de kleur van onze droom…

Wij hebben hetzelfde bloed misschien dat je het daarom zo goed onder mijn nagels vandaan weet te krijgen…

De pers heeft ze al zo vaak afgebrand Dat nou net deze uitgekotste heren Ons over media moeten doceren Dat is weer echt iets voor ons gekke land Ze adviseren: pak alvast je biezen En zorg ervoor ook nooit partij te kiezen…

ik kriebel poes op haar buik ze houdt de nagels in ai aai ajaai zachtjes ligt ze op haar rug…

wordt glad Geboend door mooie handen Gepolijst met gevoel Glimmend, glanzend, spiegelend De groeven zijn niet verdwenen slechts verplaatst naar mijn hart een gevoelige weg doorstaan maar toch hun plek gevonden Door de aanraking ontstaan Je aanraking laat me rillen Ja ik beken je hebt de lekkerste billen Je nagelvijl raakt mijn nagels…

Ik kus jouw dikke tenen met nagels en jouw beenderige voeten vol pijn en vol vlees als frambozen. Oh lieve meid jouw tenen zijn als dikke regenwormen die uit de natte modder kruipen.…

nam je vingers zag je nagels lang gevijld met licht gelakt maar hier en daar onzichtbaar nog gebroken zag je hand las de lijnen van je leven ze vorkten in het meer dan jij hebt kunnen geven tastte naar je pols je hart versnelde in ons samenzijn maar voelde ook het krampen van je vingers in een veel geleden pijn…

zacht raak ik je hand de vingers lang lijnen ongebroken nagels mooi geriemd artistiek gebogen een haakje laat gevolgen van hard werken zien pols je in moment voel je hartslag zie de warmte in je ogen dit is liefde ongekend…

jij gaf een slanke vingerhand de nagels kleiner fijner nog gelakt in eindeloze uren van geduld je riemde ze parelmoerde steeds het halve maantje leven wist de rest de kleur en stemming van de dag te geven maar ik voel slechts de warmte van je hand let niet zo op buitenkant de vingers die jij geeft maken dat ik weer intenser leef…

Met zeven nagelen lag Ik geklonken Op dit zwart rad van marteling, mijn Leven, - Want zeven Hárten zijn mij ópgeblonken, In pracht van Jeugd en Vreugde's innigst beven.…