Alle inzendingen over oehoe

De aandacht was ook nu weer overtrokken, ‘De Diepte’ groef niet bijster diep qua tekst, maar goed, S10 zong zuiver en relaxed en had de allerlangste blonde lokken. De meeste punten kon ze niet vergaren, wel leerde ze Europa navelstaren.…

, oehoe, oehoe wat natuurlijk wel wilt zeggen: “wie is er nu eigenlijk een uil ik kan ook staren met van die grote ogen maar jij kunt helemaal niet vliegen"!…

op de grote roofvogelshow bewoog de bazin met haar vingers zwart in het kleed druk heen en weer naar de europese oehoe naar ze zei vier kilo om zich in haar handschoen betaald te laten hakken voor gasten die plaatjes schoten mooi dat die reus zich niet liet uitdagen hij gaf me een knipoog zij werd toen echt boos met blote hand…

Een Oehoe in het donker aangevlogen Vlakbij de deuropening waar ik sta Te joelen om de weggelopen hond Doorgrondt mij met monsterend gele ogen En ofschoon heen en weer geslopen Teneinde er een zaklamp bij te halen Blijft zijn dralende draaiende vogelhoofd Ongemoeid prijken in het zwakke licht En in stilte gefixeerd erop gericht Net als…

In 't oude bos, als duisternis wint van de zon ontstaat nachtleven Oehoe klinkt troosteloos door gebladerte loert de uil Een veldmuisje wordt prooi!…

In Hamburg lopen wilde everzwijnen In Bakoe is Joan morgen zó de klos En Oehoe lag wel héél stil in dat bos Ik zag ze echt, oranje rolgordijnen Zijn Frans en Marco al hun hoestjes kwijt? Het is zover, het is komkommertijd.…

een sprookje ontwaakt in late schemering elfen kleuren hun vleugels kabouters spelen met eekhoorns een prins dwaalt door het bos op zoek naar sneeuwwitje misschien wordt het wel assepoes glimwormen verlichten zijn weg een oehoe schudt zijn hoofd herkauwt rustig zijn prooi een doornenhaag doemt op achter de rozen slaapt een prinses…

Dat magische oehoe geroep het raakt me telkens weer. In die aller diepste stilte van de winter nachten hier, is het zo vreselijk indringend en ook haast irreel beangstigend en toch ook mooi. Het klaagt, vind ik, het huilt. Ik weet, het nodigt uit, verschrikt het kleine wild of roept : “dit is van mij”.…

de zachtheid van het verre water aangelengd met koppige, rode wijn geplengd op harde, droge grond geur van hars uit houten vaten van Delphi naar beneden kijken ertsschepen liggen roestig voor anker aan de horizon springt een dolfijn vangt het laatste licht van de dag hier kan ik jong blijven met jou zelfs vandaag met grotere pijn dan verlangen…

voortbewegen krakende takjes vermijden haast sluipend met schaduwgevoel achtervolgd de ril over rug en hart dat onbedoeld een keer teveel over- slaat scheelkijkend alle richtingen hand als spoorzoeker verdwijnt steeds even af en toe mag de misthoorn even blazen wanneer tot grote schrik geantwoord bijna op ooghoogte ja oehoe…

Een oehoe las hem voor met een gevoel voor didactiek. Centraal stond destijds de polarisatie. Hoger of lager van toon, bijna menselijk soms, voor een gevleugelde dierennatie.…

een taallichaam spreekt golvende woorden wiegend, deinend als een oerroep een oehoe zegt u?…

kirriek kirriek kirriek kik-ki—kik tsjip krie-err kirriek kirriek kie-rie-kie-rie oehoe oehoe tsjip tsjip krie-err kik-ki—kik tsjip krie-err tsjip tsjip tsjip tsjip krie-err kirriek kirriek het paapje zachtkes tsjop-tsjop tsjop-tsjop tsjop-tsjop de tapuit ratelt de turkse tortel tortelt in de bramen zingt de grote klauwier…

hie hef geliek, hie hef geliek de zang goat altied oehoe oehoe oehoerend hard dansen da deeien zie nooit da vonden zie toch maar tied verknooid da ’s nie oerend hard nie ellerbarstend gein bij ‘t onmogelijke høkersleven op de onwys heftige høkers site dan verget i-j iedere vrouw walze foxtrot da deeien zie nooit kwamen zie daor aangescheurd…

De stilte hoorbaar gemaakt Oorverdovende stilte Jouw gezicht niet te zien Je hand die mijn huid raakt Beklemmend en mooi Adem stokt Twee harten bonzen Een tak die ik gooi IJzingwekkend duister Een oehoe roept Je knijpt in mijn arm Zacht liefdesgefluister Een ster, soms de maan Versluierende wolkenslierten Spookachtige kruinen Gauw…

“Jij hebt je ware ik nog niet gevonden”, - zegt de Maan, En een uil voegt toe:”Oehoe…”…

naar 't parfum van kamperfoelie stijgen donkervlinders op en in de diepte knipogen verlichte vensters vuurvliegen doen één voor één langs mijn pad hun lampen aan vleermuizen op schaduwwieken in de donkere diepte tuimelen muisstil gaat een grote oehoe als een vlaag van schrik voorbij hij voert mee de bange jaren die ik doorbracht…

begraven slachtoffers nog immer knekelen en in de nacht hun botten laten rammelen vuurspugend uit ingekaste holle ogen met eendere schedels rij aan rij wijl zij in minder wakkere uren vol vrees afwacht in haar ivoren toren op het uur dat gewis gaat komen de maan lacht in zijn vuistje de zon doet een oogje dicht het uilskuiken roept “oehoe…

takken zwaar van slaap sluiten het pad met donker af het is al laat de lichte trippels van de muis geven de nacht een licht geruis oehoe van uilen vermengt zich met het huilen van de wolven in het bos de fee kijkt samen met de prins naar flonkerende sterren gezichten warm verlicht door manestralen reiken naar omhoog…

Dorian, baron van westerflyr toog met zijn makkermaat arnoldus rufus naar het mariekenwoud van heumens oord contrei der wilde slingerende wingerds Ongestoord ligt valkuil in een valkuil Een oehoe vliegt plots uit zijn middagslaap in zonderlinge solovluchtformatie zoekt hij in allerijl heil in het amber der deemsterende schaduw van haar…

Op een Oehoe Een oehoe uit Ouagadougou, Schreef stoer aan zijn broer in Timboektoe: “Voor machtige voodoo, Verkracht je een Hutu En slacht dan een drachtige koedoe.”…

Daar waar de naalden en de sparrenappels vallen en we de ransuil en de oehoe horen. Daar waar elke snavel van de zangvogel zwijgt. Waar de dagmuziek ten einde is. Het lied van de nachtvogel ons verlamd. Waar we samen zijn. Daar waar het stil is en de bomen naar God in de hemel staren. Al zuchtend en verlangend.…