Alle inzendingen over omkleden

hij schuilt in een spleet door bot noch wervel gehinderd een mantel van slijm met acht armen omkleed zuigt zich vol en perst zich leeg met een rasptong breekt hij de scharen van de kreeft…

hoe maak ik van loden letters lichte klanken hoe weef ik lood en licht kleurig samen tot een klankenspel omkleed ik ze met tere dromen moet ik muren slechten of wacht ik hun geboorte af licht en lood laat ik rijpen in de boomgaard van doorzichtig glas tot ik kan vergaren wat voor het oprapen lag…

het avontuur kwam per vrachtwagen de laadbak als podium voor hen die daar vereeuwigd wilden worden tegen een kleine vergoeding mocht ook ik me omkleden als cowboy en bij het kampvuur zitten even het gevoel hebben dat er meer was dan de straat de stad en de sleur van alle dag...…

die hopen op hun vlucht de schietgeile jagers te kunnen ontlopen over de vos die een prooi verschalkt over een verre ezel die het melancholieke geluid van de herfst uitbalkt wat kan die toch zo adembenemend mooie herfst mij nog vertellen wat ik nog niet weet; op mijn levenspad bijna op m’n verst voel ik immers de herfst ben met haar omkleed…

als ik je streel voel wat je beweegt lachen je ogen herkenning fluister jij woorden met de warmte van onze laatste liefdevolle date vastgelegd op de mooiste plaats in je geest met diepe emoties omkleed om direct te openen met de intiemste sferen om al het nieuwe te proberen waarbij respect en vertrouwen de basis is om aan onze…

heen dat door niemand is te evenaren Ze balanceert onverstoord gedragen door de wind met souplesse op haar zijdezachte koord uren in het rond en is haar creatie volbracht hangt ze boven de grond dan rust ze in het midden even uit en wacht tot het daglicht gloort en haar web glinstert als een kanten kleed met parels van morgendauw omkleed…

August is zich bij nader inzien een eeuwigheid aan het omkleden.…

En langzaam teert ze weg een omkleed omhulsel, te ruim in haar vel, te ruim in haar kleren, te krap in haar geheugen, langzaam, heel langzaam teert ze weg.…

een proloog sprankelend zonder omkleden voor de opvoering, leven naturel in scène gezet…

zijn handen omklemmen de foto van een bloemenkind met minirok het lange haar golvend naar omlaag vertelt van de dromen die ze had een meisje van amper zestien jaar bonzend hart vol onbestemde vragen ongedwongen laat ze hartstocht razen van hen die slechts op liefde azen smal gebouwd omkleed met leren jas zoeken haar dromende ogen vol verlangen…

Wat rest is leegte, heimwee en die vraag omkleed met smart. Lieve Lotte, jij gaat altijd met ons mee voor altijd in ons hart.…

De hele dag maar èèn gedachte ik wil er niet meer aan denken maar dat beeld raak ik niet kwijt het is een herhaling in zichzelf een dubbeltelling altijd naast elkaar in volle harmonie van vlees en bloed mooi in hun pracht hard en toch zacht worden met liefde omkleed gestreeld. geaaid baby in verrukking zuigt, trekt en smult groei…

Zij die mijn ziel omkleden met witte wanden balsemen mijn winterhanden. Witte tulpen Die lichten door mijn ogen wiens innerlijke glans door 't wintergrauw is gedoofd. laat uw licht mij doorstromen opdat ik weer in leven en liefde geloof.…

een zegen zo onschuldig zo verlegen nog zo’n lange weg te gaan onderwijl nog veel te overwegen oud zijn komt vaak met gebreken maar het zijn de oude bomen die vele stormen hebben doorstaan getekend door de tijd tonen ze hun ware wezen en wat me steeds weer in hen raakt is het verleden waarmee ze zich zo indrukwekkend weten te omkleden…

Want zij is opgestaan en rank omkleed. Met klank van stoffen, Jong van nieuwe tinten. Waardoor een kuise kleur haar lichaam omspint. En het is, Of zij in onschuld nooit misdeed. Zij komt naar mij, Bedeesd met open ogen. Kun je vergeven nu ze rein wil zijn? Kun je beminnen, Die steeds blij willen zijn?…

was je Bij alles wat je deed Als rasecht mensenkind Wist je hoe de depressieve leed Jij doorgrondde zijn lijden En probeerde de pijn ervan te verzachten Met medicatie maar zeker ook Met je oogopslag en je stem Wilde je sturing geven aan zijn gedachten Opdat verder leven mogelijk moest zijn In waardigheid en met menselijke waarde omkleed…

Na school komen de gasten we ontvangen ze in mooie kleren – eerst in bad dan de mannen op hun kamer helpen bij het omkleden – we zijn streng als een lieve mama en doen het lachend voor – het is een spel van vrolijkheid in onze herberg waar de vogels bont zijn en zingen – madam zet de toon en mijn zussen leren me de trucjes van het…

Net op tijd want daar stapt zij alweer Uit het evenwicht van de welving Dat steunde, iets vooruitgestoken, Op het omkleden voor de nacht.…

Hiermee wordt met een medische zorgvuldigheid omkleed vermeden, dat een religieuze morele overtuiging het recht op een zelfbeschikking blokkeert; niet langer de mogelijkheid openlaat iets van een wonder te verwachten, dat het leven soms in de diepste menselijke crisis glorieert.…

En weer gaat een geliefde een geliefde verlaten weer laat de een de ander of omgekeerd alleen Spat wat twee eens waren in niet te lijmen scherven uiteen Weer heeft de liefdesbloem haar werk gedaan Mensen bedwelmd met haar geur te veel verblind met een roze wolk omkleed Echter steeds fletser werd haar grandeur het roze wat steeds verder afgleed…

Op weg naar de graven ben ik enkel blij Een ceder staat links naast de datum in mei Ik ben niet verbolgen zie 'n heg en looppad tussen beide in Voorbijgaand aan de strooiakker witte lakens aan het begin. Zomers trekken wijngaardslakken slijmerige sporen Kan mijn hart dat nog niet opgeeft mezelf en hen overhoren Weinig te zeggen hebben als…

had een (bijna-dood) ervaring Hoe wonderlijk is haar verhaal Een vrouw die zó bang voor de dood was Beleefde die echt en heeft een moraal Haar geest voelde ze uit haar Lichaam getrokken Ze bekeek zichzelf drie-dimensionaal Zweefde momenten boven haar lichaam Geleid door het licht is De titel van haar verhaal Sereen de sfeer die haar omkleedde…

zo klaar hoor zei het hoofd ach ja ze weet echt niets meer u neemt haar toch wel even mee naar buiten ze is het al vergeten maar ik heb het haar eigenlijk wel beloofd in de rolstoel ging je tekeer samen met een vloek en een zucht zijn we naar buiten gevlucht ze weet echt niets meer dreunde nog na ik was verdoofd de natuur was omkleed…

ik, dwalende, met bijna gesloten ogen half ziende over haar kwetsbaar lijf heeft zij, ontegenzeglijk mij opgezogen in haar overgebleven zijn, omkleed met blanke, gelaagde togen Sanfte Hingabe ich, herumirrend mit beinah geschlossenen augen halb sehend, über ihren verletzbaren leib hat sie unweigerlich mich aufgesogen mit ihrem…

Bloedrode nerven Vijgenblad die schaamte ontlast Schuldvrij onbelast Rode Klerendracht de draak steken Chinees eten Schulden afrekenen Kerstgebruiken Nieuw leven vreugdekreten vredeswensen Chinees Nieuwjaar Proficiat Praalwagens uitbundig feesten mannen in vrouwen-outfit gendergelijkheid prediken rijstpap serveren zich omkleden…

uitschelden beledigen tot nu liet ik je maar toch allemaal niet waar wat valt er dan te verdedigen van vele kanten heb ik thans vernomen dat je stellig en met redenen omkleed een gegronde bewering omtrent mij deed waarvan ik ontsteld kennis heb genomen nooit viel ik over een woord van jou al ergerde ik me geel groen en blauw maar nu je…

Terug naakt de zee, ik hoefde niets te wagen, je nam me aan je hand, mijn teergeliefde de zilte bron van leven in Je tilde me op zonder gewicht met water omkleed lag ik fluweel herboren in je armen, je was mijn moeder ook een man mijn zoon een vriend die ritueel verlangde naar zoutwaterzoenen terug gingen wij naar zuiver koestering met…

Ze was bescheiden en heel net En vaak mocht ik logeren Haar haar was in een rol gezet maar 'k zat altijd te coifferen En als het dan weer bedtijd was Ging oma zich omkleden in een lange nachtjapon, kwam zij naar bed geschreden...…

Het roze geluk… het blauwe verlangen… nooit hadden verwachtingen zo hoog gezweefd als een ziel die zich omkleed in nieuwe gezangen en iedere dag in een opperst geluk wordt doorleefd. Maar idool en droom gingen spoedig sterven in tranen van bittere ontgoocheling.…

Het lijkt wel eeuwen geleden, maar wat had ik een schik en wat beminde ik de jonge vrouwen, die zich in mijn bijzijn omkleedden, terwijl ik een douche nam in hetzelfde vertrek. Ik voelde hun geesten om de hoek kijken, maar hun lichamen bleven helaas achterwege.…