117 resultaten.
Opwindstreek
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 445 De deels ontklede schooljuffrouw
berispt het jochie luid:
'Ik wens geen enk'le streek van jou!'
Het haalt zowaar niks uit.…
Pijnsensaties
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 588 Dichtbij deze levenswond
ervaar ik pijnsensaties
breuken maken cirkels rond
in kansloze relaties
dat mijn zo vertrouwde leed
in vervreemding uit mij slijt
heeft mijn hart totaal ontkleed
oog in oog met diepe spijt
in de kraters van mijn ziel
zal ik de vrouw ontmoeten
die met haar Achilleshiel
ons liefdevol laat boeten.…
4 mei
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 74 de weg naar het Stijkelmonument
wordt nu alleen bewandeld
ik gedenk jou, en alle zinloze oorlogen
de driekleur, danst deinend in de wind
fluiten vogels door de stilte
kwetsbaar en ontkleed staat hij daar
armen gespreid, handen opengevouwen
het gelaat gebogen
dankzij jullie lef, sta ik hier…
morgen sluit de kroeg
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 613 poëzie
is meer dan een vlucht
hoorde ik
in het verhaal
van de stadsdichter
die het stof deed opwaaien
tussen schimmen van eens overleden
woorden
hij ontkleedde zijn bruiden
en bedekte borsten met
rijpe mond
de handen vrij van wonderlijk gemis
het podium volgde zijn bed
en ik glimlachte
verder
naar het
verleden…
lust
hartenkreet
3.0 met 35 stemmen 4.923 Passie als drijfveer
tongen nat en heet
Strelende handen
bijna geheel ontkleed
Wazige zwoele blikken
trillend van genot
Stotend en kreunend
scheur je mijn string kapot
Innig verstrengeld
de lucht is vol lust
Zwetend en zo geil
als jij mijn zinnen blust…
Tergend
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 2.206 haardvuur laait
het schapenvel
tot neder liggen
voordat ik het wist
je ogen aaien
geil en ritsgericht
retour mijn lustgezicht
hete lippen nippen
draaien de cognac
naaien wijzers
van de klok
half ontkleed
je ogen haast gesloten
kus jij van de week
waar ik al bang voor was…
Zittend naakt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 272 Waarin ze neder zit
achter glas
waar ik haar-versteend-
zie zitten, broos, breekbaar
Herfst heeft haar
tot op 'r huid ontkleed
't herfstblad
is rond 'r lijf gevallen
Was zij
-voor de kunstenaar-
meer dan een model
een vrouw van lijf en leden?…
Een stem en de stilte daarna
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 349 er staat een boom
vlakbij mijn raam
het is een treurwilg
zijn tranen kruipen
naar de winter
losgeraakt
doorheen de nacht
ik wil niet zien
waar de zomer ligt
of waar ik mijn adem
heb achtergelaten
ik vlucht wel verder
op stille voeten
ontkleed mijn dromen
van ster en maan
want de lippen
die mij hebben gekust
ze doofden…
dan ik ooit kan verliezen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 513 ik adem ik leef
ik voel ik geef, meer
dan ik ooit kan verliezen
ik ontkleed waarde van
hoe het hoort te zijn
word meer dan het lichaam
waarin ik woon, meer
dan ik ooit kan verliezen
wolk sluit om mij heen
als warme deken
vogel leent mij haar vleugel
ik zweef boven bomen terwijl ik voorbij
mijn wortels reik, verder
dan ik ooit…
onverbolgen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 76 in
thematiek verdwaald
zoek de verschillen maar eens
als die er nauwelijks zijn
waarom vertoont ruimte nooit beweging
en vertoont zij sporen van afwezigheid
altijd monotoon
alsof de ijsvlakte blijft liggen
weinig grondtonen, gevangen
in huiselijke kring
hoewel sprake van volheid en
naderende cirkelvorming
tot buitenstaander te ontkleden…
Coca Cola light break
hartenkreet
1.0 met 9 stemmen 1.148 En daar sta je dan half ontkleed bij je auto
en ik zou graag wat langer willen kijken dan die ene korte blik.
Maar doe het niet voel me niet op mijn gemak.
Zie toch een stukje naakte huid en krijg het warm.
De wind waait het haar langs je slapen
en je legt uit hoe ik af moet slaan.…
TORENSPITS van elisabethkerk in grave(NB)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 167 Steekt haar spits
al in herfst
kastanjes half ontkleed
zelfs in de kruin al kaal
Steekt haar spits
in het koele blauw
dat onverwacht vergrijst
en regen brengt
Bui en windvlaag
niet voorzien
de plu thuis gelaten
regenjas nog in de zolderkast
Wij versnellen onze pas
zijn pijnlijk verrast
vinden een schuilplaats
in het kerkportaal…
meesterschap (dick bruna 1927-2017)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 126 ik oefen voor het meesterschap
in het vinden van het
onzegbare dat ik
tot op het bot
ontkleden wil
ik wroet met beide
handen in dorre
aarde naar wat niet
gezegd kan worden tot
de kale essentie het
daglicht verdragen kan
zal ik snoeien en temmen
met schaarste moet ik haar
voeden totdat een kleurrijke
helderheid zich ontpoppen…
maanangst
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 383 het wordt donker
elke dag
ontkleed ik de poppen
en hun gezichten, ook het mijne
uit hen ben ik geboren
zo wens ik me
en uit de nacht van gerechtvaardigde
schaduwen
weinig woorden zijn nodig
wanneer ik terugga naar
het lichaam
en wat mij ziek maakte, kinderlijk
verdoofd door de gevraagde
glimlach
ik leg de jurkjes onder…
de geur van schemering
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 264 ineengedoken
en weer maakt zij zich gereed
om als herinnering
te leven
ontvormd door
het onzichtbare van
het hart
en een schrijnende leegte
gebruikt als gemis
van ontklede ogen en
sidderkrijt over
klare huid
ze weet, haar
geur is vreemd
en haar lijf
slechts
bruikbaar
in donkere oksels
en als voedsel
voor
de nacht
enkel…
zie mij niet
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 362 zij staart mij aan
in feite belet zij mij te kijken
naar haar ontklede lijf
waar de voeten zich ook nog als het ware
in helder water verbergen
hoor ik van achter haar veelzeggende blik;
zie mij niet en
probeer mij niet te verklaren
in haar pose ontwaart zich
enige zwaarte van de ziel
voor mij waarneembaar
doorheen haar naakte vel
daardoor…
De mantel der euro's
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 1.283 In een lang en grijs verleden, ach
het is al zolang geleden
werd het licht zoveel vermeden
was men zó toch al tevreden
dat in het donker je ontkleden
de gewoonste zaak ter wereld was.…
ontbloot van alle pijn
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 513 je ontkleedde je
gedachte na gedachte
ik ontleedde woorden
en gevoel
ik schrok
toen je naakt
jezelf in waarheid
aan me gaf
ontbloot van alle pijn
zag ik je jeugd
je baby zijn
na moeders schoot
je kapotte dagen
de jaren pijn
waarin je liefde
niet meer kon verdragen
samen hebben we gehaat
scherven zijn opnieuw gebroken
gelijmd…
Wonderlijk nieuw
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 36 haar blik
was niet zacht
een eerst touche
op de tast
wel onderzoekend
ik werd uitgepakt
wat ik had is
afgepeld tot de
naakte conclusie
nee geen held
ze heeft me
ontkleed met
vaardige vingers
geen gescheur
en getrek maar
professioneel
zo zonder gene
mij voor het
vallend licht
lief beschermend
wonderlijk nieuw
hoe droom en
werkelijkheid…
Onderzoek
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 1.393 De koker ingeschoven
ontdaan van alle trots
ontkleed tot op het vel.
Mijn hersenen in kaart gebracht
het lillend hart
mijn weke buik
de knoken van 't skelet.
De onrust
vlug gesust:
het gave staal
een veilig graf
de gladde wand
een koele schoot.
Al snel stoot hij mij uit.…
herfst
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 496 als straks het groen gaat kleuren
de lucht wordt grijs en grauw
bossen sterk gaan geuren
's morgens is er dauw
de dagen worden korter
nachten zwart en lang
het hout dat ligt, verdort er
zo mooi, toch word ik bang
een wonderlijke tijd
bomen die zich ontkleden
er ontstaat een bladtapijt
dat ritselt en sterk geurt
de zomer is verleden
gestorven…
Stille groet
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 345 Stilaan even stil staan
zachtjes je koffers neergezet
langzaam gaan sluipend
de thee zachtjes op het tafeltje bij het bed
ze slaapt nog
je hebt haar niet gewekt
jij bent blij opgewekt
ze slaapt als een engel met haar vleugels ingeklapt
rap ontkleed jij je
legt je jezelf naast haar neer
zij kijkt even op
en ze zoent je heftig als was…
Uit donkere plooien
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 103 ik heb
het bos ontkleed
zijn bladerjassen uitgedaan
alle spinrag
is verdwenen
naakt komt het voor mij staan
ongenadig hakt het licht
de laatste spaanders
uit donkere plooien
verwaait wind
lichte varens en de
stilte van het beschutte ven
de open plek
is kaal bij volle maan
wat heksenhout is blijven staan
troosteloos steken…
Bevredigend
hartenkreet
3.0 met 34 stemmen 4.067 We ontkleden elkaar ongeduldig
en ontdekken na aarzelende strelingen
en overbodige gebaren
dat we onstuimig willen vrijen.
Daarna komt de heerlijke belevenis,
Van het lome gevoel van bevrediging.
Geen gevoel van schaamte, of intimiteit,
enkel rest ons de herinnering,
aan het genot.…
een uitgemaakte zaak
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 391 ik hoor je nog narrig
dat ik je niet begrijp
mijn koeterwaals geen taal
in jouw verfijnde wereld
waar niet met bakstenen gegooid
op onbegrepen hoofden
ik hoor je pen nog krassen
met de felle githeid zoals
alleen gevallen kraaien kunnen
bij het pikken van een lijntje
om dan in de stilte
van de wereld ontkleed
mijn liefde uit te drukken…
Herfst
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 206 Herfst verstilt de bomen
tot alleen gelijn
zonder ruisend fluisteren
ontkleed tot 't pure zijn
in klamme grond geankerd
hun ruwe bast verweerd
verzwijgen ze de winter
diep in zich gekeerd
bij 't lenten van de dagen
breekt het blad eruit
en golvend in de zomer
fluisteren ze honderduit
over alle boomgeheimen
die je alleen maar leert…
Wonderwezen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 96 minstens tien paar ogen
hebben je gelezen
minstens tien paar ogen
hebben je gestreeld
minstens tien paar
hebben zich verbeeld
jou te hebben ontkleed
zonder dat je het je besefte
zonder enige weet
minstens tien paar zijn bijna
aan jouw schoonheid bezweken
ach vrouw jij wonderwezen
zo wonderschoon en volkomen
jij laat mij wakker dromen…
de zin
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 593 je hijgt het verleden achterna
kom hier, ik vul jouw deel
met mijn kracht
het is snuiven aan het lot
ontvang van mij een bod
uit de hand van een zot
ik gedraag me vreemd,
als ben ik in de war
ontkleed me van het normale
roep krijsend, ik ben de nar
verdwijn gij doemdenkers
speel met mij en
verlies alle kwalen
ik speel op een koninklijke…
Als de bladeren vallen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 737 ze dwarrelen
dwarrelen als een gedachte
die traag zijn plek vindt
in grijze hersencellen
Bonte schetsen waaien omhoog
veelkleurig tot het zwart
ze overrompelend doet dalen
het zwart van hersenkwellen
Het zwart van lange nachten
met ritselloze bladeren
bedrupt in nevelige ochtend
voor het opscheppen
De bomen staan stom, ontkleed…
Opende zo dicht bij jou
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 200 je ogen legden al
de rode loper uit
ontkleedden me ondeugend
ik danste zacht
vertederd door je hardheid
en de passie in je blik
had je handen vast
mijn lach liet jou
mijn witte tanden zien
je kwam bij mijn gezicht
lippen vol met hete kussen die
mijn tong verliefd ging blussen
je huid was zacht.…