Alle inzendingen over opruimen

Ondanks de korting vond je me nogal goedkoop in de opruiming…

Ik ruimde de kelder en de zolder van mijn hersens op nu ben ik klaar, maar 't is zo eenzaam in m'n kop…

hoe sereen is het om met respect kordaat te worden opgehangen na eerst nog een zachte basis om je nek het touw mocht eens de huid verruwen oudejaarsdag een tijd om op te ruimen volgens oeroud heidens gebruik je erf opruimen en je hoofd legen dan kun je er voor de toekomst tegen al duurt die toekomst misschien maar een jaar…

Geestelijk vermoeid ritme van de dag eentonig eenzelfde beleving zonder lach thuis uitgesproken lacht u met uw gebleekte tanden door de dag weet de betweter verf uw huis in heldere verzonnen kleur muren waterval licht en schelpenwit rommel weg kasten leeg en uw geest verlicht maar.... langzaam lezend en kijkend raken wij al rommelend…

Weg met die troep die oude jas, dat mooi bewerkte vest daar waar ik steeds mee hangen bleef steeds weer een lus, bij het passeren van 'n haakje opgeruimd weg dat ding, nu snel, foetsie dus dan kom ik bij die volgende kast zie daar van alles rechtstreeks hangen is dat nu echt of is het nep, goed gemaakt... slecht van stof, of was het dus…

Ik begraaf mijn woorden. Ze zijn bekleed met herinneringen, uitgewrongen gevoel. Tekens uit een ander leven. Leven uit een ander heden. Elke dag opnieuw laat ik de woorden ritselen tussen mijn vingers ik ruik het papier streel de letters, het opgedroogde inkt. Ik schrijf mijn weken weg de maanden leeg de jaren achter mij.…

Wie flink opruimt in zijn hoofd die geeft ruimte aan handelen…

Alles nog opruimen voor een nieuw leven begint. En daar sta je dan met het verleden in twijfelende handen.…

Meesterschap. Vaderschap. Moederschap. Waterschap. Zeggenschap. Gereedschap. Helaas, gereedschap is geen schap. Wanneer ik de kist met gereedschap zie, is mijn frustratie al helemaal gereed, maar het klussen moet dan nog beginnen. Was gereedschap maar werkelijk waar, want zo komt mijn werk echt niet klaar!…

Natuurorganisaties zullen geld voor het opruimen ophoesten. Het komt uit patattenten van omliggende dorpen. Wie stelt er toch eens normen. Opruimen is niet meer van deze tijd. Welvaart zorgt dat het een eigen leven leidt.…

belandde toch in de metalen vuilnisbakken en werden na vertrek van vader naar z’n werk op de stoep gezet stiekem opruimen staat tegenover stiekem bewaren het is veelal een strijd welke een leven lang meegaat toch kan ik heel goed de boel de boel laten want ik ben toch wel een heel opgeruimd type!…

Zet je schoenen in de gang... Ruim je rotzooi op... Ik vraag me af, hoelang Ik dat moet blijven zeggen Doe die muziek wat zachter het is hier geen discotheek! Ik lijk soms net een Veldwachter Iedere keer maar weer zo'n zondagspreek... Doe die bierflessen in een krat en ruim die peuken op... Soms word ik het gewoon spuugzat en 's avonds…

bevroren zijn de verloren niet meer te helen vergeten delen ze ontdooien er smelt ijswater over mijn rug ik stop ze terug de lade wil niet meer sluiten te lang gelegen, einddatum bereikt de houdbaarheid verstrijkt in verscheurde verpakking flikker ik alles met gemak in de vuilnisbak…

Wat kan nu weg wat moet blijven wat mist het hoofd raakt het hart of is pas over een aantal jaren afgesloten om dan te verdwijnen Fragmenten van ver en dichtbij verleden gaan door handen stuk voor stuk blijven korter of langer hangen in een moeizaam proces dat opruimen heet…

Opruimen helpt niet, ordenen is tijdelijk, leven is sterfelijk. De oude man weet het, droomt zich dicht bij de hemel, maar is dat lachen? De wasmachine staat aan, vloeren worden geveegd.…

't Is tragi-komisch hoe de winkelier Haast in z'n eigen prijzenoorlog omkomt En als straks ook dat amazon.com komt Dan krijg je lege winkelstraten hier Dat alles naar 'n opruim-maatschappij neigt Is iets wat je d'r zomaar gratis bij krijgt…

Opruimen en zwemmen dat is alles wat er moet vandaag. Ik ga geen beroep doen op vriendschap die hoeft mij niet te zien om er te zijn. Dat ga ik vandaag geloven. Dat hoge doel kan ook wel even wachten. Hoge doelen staan bekend om hun grote geduld.…

In deze creche doen we onze zeg opruimen, spelen en liedjes zingen we weten hoe we moeten beginnen eens komt die dag,...elk van ons gaat weg.…

Wat doet de amateur goed geluimd op zaterdag anders dan ramen zemen stofzuigen en opruimen correspondentie opschuiven uitgebreid een bad nemen morgen is het zondag Maar vandaag moet alles aan kant misschien komen de Obama's langs aan rommel heeft Michelle het land ik maak ook ruimte voor een rondedans…

mooie cijfers halen niet brutaal zijn mijn kamer opruimen het konijn verzorgen (uit mezelf) niet om snoepjes vragen alstUblieft en dank U wel zeggen en dát wil ik niet `k ben een dwars kind ik wil jij-en en jou-en een keer per ongeluk vloeken en god, als je dan tóch boos gaat worden wat gebeurt er dan?…

Beprijst En wanhopig weggezet De prijskaartjes zijn geschud Maar verkeerd verdeeld Onder het mom van Op hoop van zegen Als beste getest Niet tevreden Liever geen geld terug Dagenlang zwom ik in die nonsense Dit draagt niemand meer Dit kledingstuk Mijn leven in de opruiming En toen ik wegliep voelde ik Vanuit mijn achterhoofd Haar…

dozen, dozen en nog eens dozen kijk, daar ligt ook nog wat alles gaat mee naar het nieuwe huis je wist niet dat je zoveel bezat vele dozen gaan gelijk naar zolder rustig valt het stof daar neer sommige dingen moet je bewaren heb je tijd dan kijk je wel weer na lange tijd is daar die tijd als je opnieuw gaat verhuizen wat zat er toch in…

Er worden geen vragen gesteld geen suggesties gewekt, er wordt niet geveegd maar gestreeld eerst worden stammen van bomen gescheiden dan bladeren van scherven, pluisjes van stof de eenvoudige gebaren boezemen iets in waar het klaar is, lijkt nog niets begonnen intussen vertrokken de sprokkelaars vanzelf boog het zoekteam…

Ik ben niet zwart sprak hij, de dood, de dood is wit trekt altijd een rechte streep zit nooit bij je op de bank ik sla niet met opgeheven zeis, maar met hoofd en fier ineengeslagen vingers, nagels kortgeknipt, gel in mijn haar wil ik, zei de dood, haar vel ietwat pokdalig op de rug is nog mals, haar leven een hel het stof zal ik wel opruimen…

Ga, een keer nog, terug kijk wat er was dans op de balken, de blootgelegde vloer. Dein in het bed omhels je geliefden die stuivend verwolken tot eeuwig stof. Open het luik voel vervlogen licht fladdermottend langs je gezicht. Grendel het hek, je biezen gepakt, zie de blauwe lucht - en vertrek.…

heb mijn hand weer gelegd op je hart de foto's leg ik apart zag je wonen en dromen inpakken van wat is geweest je knipte de linten er af verzamelde waar je om gaf maar de doos van beleefd is gelukkig nog open spoken uit een verleden gaan echt niet meer mee je laat ze alleen in de heerlijke troep om je heen er scheiden geen…

Neem hoe haar woorden glanzen neem hoe haar mondhoeken krullen, hoe zacht het achter haar tanden moet zijn, neem elke lieve lach in acht sla geen oogopslag over en vergeet geen moment waarop ze spreekt of zwijgt neem de tijd die nodig is haar te bekijken, te buigen in alle rust, neem ook die in een zak, één beweging en wat stenen nog…

De een bewaart in kasten zakelijkheid terwijl de ander bij het openmaken radeloos wordt hij zoekt en kan niet vinden verliest zich in een oude brief agenda en vergeten namen in wanhoop bergt hij alles op Gelukkig is degene die naar voren streeft hij heeft een kalmer harteklop dan hij die omkeert slentert langs de kronkelwegen waar het verleden…

Mijn verzameling leeg houden lukt alleen door te verzamelen, natuurlijk werk ik aan de verzameling van alle verzamelingen, dat is wat ze tegen me zeggen alsof ik niet weet wat leegte is, ik drink graag absolutie hou toch op Niemand wil mij met nul ruilen, maar ik houd me aan de regels, mag ik nu eens verdrinken wanneer ik dat wil? Ik wil vallen…

Er is een drijvende wereld tegen het licht in bewegende wezens. Kijk ik naar rechts dan reizen ze mee, de bocht om tot ik naar links daar zijn ze weer. Met mijn ogen maak ik kindertekeningen, herschep mijn erfenis. Verder is er niks. De grote doos met foto's, toestellen, zakken vol met vieze lappen weggegooid. De roze klaproos op de theezeef…