Alle inzendingen over pols

een reislustige man op samoa zei: het is tijd dat ik nu naar de pool ga het weer is hier zo heet dat de reuzel uit me reet loopt wanneer ik gewoon in de zon sta…

Want tussen Irakezen, Tamils, Polen Had zich in het geniep een schaap verscholen.…

Hoe meer de paus ons kwelt met zijn Latijn, Hoe meer wij daardoor tegen-Polen zijn.…

er zijn nog ochtenden waarop ik een goeie morgen rondstrooi met de losse pols de echo gooit een klank terug ik herken hem niet hij kaatst langs het plafond stoort de spaarlamp…

De polen van de heetste planeet blijken begot met dik ijs bekleed ! Boek uw reis naar de zon in een ruimtestation en neem uw langlauf-skis zeker mee !…

Tussen twee polen reist mijn ziel. Als een vis die de oceaan ontdekt. Als een zalm die terug moet keren. Terug naar zijn bron. Reizen is heimwee. Thuis is verlangen.…

Als ik tijd van leven heb, zeg je, Wil ik naar het buitenland, op wereldreis Naar Brazilië, Amerika en minstens één van beide polen - Jammer alleen dat je geen tijd hebt om te leven in het nu, Dat je geen tijd voor leven hebt…

Woestijnen worden polen, polen worden water. Stof wordt ijs. Als er genoeg stof heeft gewaaid, zal hun hart dan ook eindelijk smelten?…

Wij dragen gaarne een oranje bandje Om onze pols als teken van respect, Want in één oogopslag wordt dan ontdekt Wie er wil deugen in ons kikkerlandje. Dus wie geen lust heeft om dat ding te dragen Heeft geen respect en wordt verrot geslagen.…

Mijn hoop vervliegt in vluchtig denken in gedachten die vliegen over evenaar of pool en ik denk aan hoop bij de einder waar gedachten samen smelten in één hoop. Een hoop die nooit vervliegt.…

Waar komt het op neer, De polen gaan op en neer, De aarde vergaat in alle ellende. Of we nu wel of niet 2013 halen, Het zijn allemaal indianenverhalen.…

De baas vindt twintig in een huis niet tjok: 'Er gaan veel makke Polen in een hok.'…

Ik ben de Pool. --------------------------------------------------- Sonnet XIII in de cyclus 'In de Hoogte' uit: Brahman I, p. 119…

Want op de pool Staat, ringgebergte, een blauw kristallen bowl, En over 't halfrond waait de oranje gloed: En 't is, als ben ik de aarde: ik hef 't kristal, Dat overloopt van licht, en door 't heelal Giet naar de zon ik mijn Decembergroet.…

Eens kijken naar haar pols. Hé, ik zie niets! Géén kleur; dat zegt waarschijnlijk ook wel iets. Zo’n meid is vast wel overál voor in.…

Dat grijze steden geuren Gedoopt in vrouw'lijk weemoed Met halogeen ingekleurd Waar gelach verdriet ontmoet Gezichten door drank gemerkt Verloren ogen kijken Wee mijn geliefde Polen Laat mij mijn liefde blijken…

Er is een land waar sporen worden achtergelaten zonder ze ooit terug te vinden de wegen zijn er zwak en vaag geen huizen aan de flanken de geesten van het landschap wonen zonder dak en wand vlak zijn de velden zelden grillig de waterranden van de oceaan sentimenten slaan op holle rotsen de trom de melodie van de maanstand bevrucht het…

Trots vertelde je me later van Turina en Chopin, over je Spaanse moeder, en haar Poolse kolonel. Je leerde mij vooral hoe een mens moet overleven, met zwart en wit, van toets tot toets. Je naam, Swmyborszka, is bijna onuitsprekelijk, maar je menselijkheid slecht elke grens.…

En aan het eeuwige kiezen Tussen terugtrekken en aanvallen, Het getijdenspel waaraan geen man ooit ontsnapt, nog is Polen niet verloren dacht ik terwijl ik me laafde aan de groene ogen van de waardin.…

Tegenover elkaar alsof de wereld nog slechts uit twee polen bestaat kan ik enkel nog zwijgen omdat geen vraag mij reden tot antwoord geeft en stilte zoveel zachter breekt dan mijn stem in jouw aanwezigheid…

Nee, Zandvoort is te zwaar voor de NS: Zien die meer in een Poolse strand-expres?…

Hij leek zich intensief op tijd te concentreren draaide steeds met breed gebaar zijn pols ving met een glimlach spelend zonlicht in ‘t gekraste glas vertelde trots hoe oud opa geworden was…

Geert twitterde: het is nu onze beurt Zo heeft ie weer een extra stemmentrekker De grenzen dicht, dat vindt ie ook zo lekker Het Poolse meldpunt: ook al mee geleurd Hij wakkert aan -met verve en altijd- DE ONDERBUIKSE ONTEVREDENHEID…

Zij kromt haar rug als het roofdier -klaar voor de aanval- alleen is zij het die wacht op de blauwe vadervlek die straks haar pols zal sieren net als de armband om zijn sorry’s te verzilveren Maar ja, spijt komt altijd te laat en hoop te vroeg veel te vroeg……

swier bûgt dyn pols troch, wylst yn 'e blaue hichte in ljurkje twirret Een voorzichtige vertaling: je polsstok buigt diep, terwijl in het hoge blauw een leeuwerik draait…

Maar nu: "We sneeuwen door die Polen onder, en zijn als land volkomen van de Lech?" De dag erna, je weet al hoe het gaat, weet hij natuurlijk van de prins geen kwaad.…

Als een pendule zwaai ik heen en weer tussen de beide polen van mijn wezen, om nu te hopen en dan weer te vrezen of U nu echt wel bent, God, wie U bent. Zo ga ik eindeloos van links naar rechts, en slinger van geloof naar ongeloof.…

‘Ik heb verloren en dat wil ik niet’ Zo sprak Koen na de vijftienhonderd meter Hij gleed en streed, hij kón gewoon niet beter Miniem verschil, wat gaf dat veel verdriet Het was een mooie tijd van Zbigniew Brodka Voor ons geen bakkie troost, voor Polen wodka…

Onder mijn voeten krimpen honderd jaar: Niets dan een halte in een wandeling Van pool naar pool, via de evenaar, En weer terug, een eendere handeling. Ik kijk opzij, ik zie mijn trouwe hond. Er zit geen wollen vacht meer om zijn romp en Een beslagen tong hangt uit zijn mond. Zijn oog is dof. Maar hij is niet gekrompen.…

Het in 't humus vastgeroeste bos staart roerloos en met ingehouden kracht naar planten, dieren, mensen en het mos en groet de wind de adem van de eeuwigheid die rusteloos van pool tot pool het levende verhaalt van verre horizonten van mistralbroeders en siroccozusters het bos, de wind, het mos een kind dat met ogen zonder kleppen spelend…