Alle inzendingen over rood

ligt op de koude grond zij staat erbij en mensen snellen toe machteloos zijn ze maar dan arriveert de ambulance en broeders ontfermen zich over haar stoffelijke resten zij praat tegen hen maar niemand lijkt haar te horen de ontheemde ziel blijft in verwarring achter maar dan hoort zij haar naam een engel vertelt haar: 'Dit is het einde…

Poes loopt tiptoeing over het gras de bodem is een en al dras van alle regenval de afgelopen dagen die gepaard gaat met stevige windvlagen Poes houdt niet van die nattigheid en in het moment ook niet van haar katachtigheid zo'n dier dat op vier poten loopt en op een lekker muizenhapje hoopt Poes is niet gefocust door het water het leidt…

Glooiende heuvels ontnemen het zicht aan de eindeloze einder Beneden in de laagte lopen koeien onder bomen ontsnapt aan de genadeloze zon Een smal riviertje langs de weg biedt een welkome variant in het monotone groene landschap De slingerweggetjes verrassen bieden steeds een nieuw perspectief in waarneming van de omgeving Op reis…

huilde hij zichzelf in slaap alles leek verloren hoe kon hij nog verder zonder zijn bezit, zijn hart? weggenomen en aan stukken gereten alsof zij een weerwolf was die huilde wanneer de maan opkwam haar nagels scherp de tanden ontbloot, griezelig gewoon de pijn van verlating nestelt doordringt zijn huid baant zich een weg naar binnen…

Het is regenachtig deze ochtend Merel fluit zijn hoogste lied Hij heeft er geen moeite mee Neemt het leven zoals het is Dan slaat hij zijn vleugels uit Wurmen staan op het menu Voor zijn jonge nageslacht Zachtjes landt hij op een gazon Vrouwlief heeft het nest verlaten Huist nu in een andere boom Waar een nieuw broedsel is gelegd Haar…

riep naar de vogels: 'Verspreid het nieuws, mijn schuim schuimt minder en mijn golven zijn gehalveerd. Wind is zijn stuwing verloren bezit niet meer de immense kracht om mij tot grote hoogten te brengen en dat is wat ik zo zeer mis. Ik wil bulderen en rollen dansen met Wind tot ik volledig uitgeput ben en dan in een diepe slaap zink…

voel ik mij geborgen ben ik vredig en op rust word ik gezien en gehoord is er niets wat dit verstoort Maar op turbulente dagen wanneer gedachten overheersen emoties de regie nemen vervreemd ik van mijzelf Gevangen in zelfreflectie betrek ik alles op mijzelf een duister gevoel dat ik van mij af wil schudden Kleuren, woorden en klank…

Vervreemd van huis en haard het vertrouwde en bekende alles stukgeschoten wonen zij thans in een land van melk en honing waar alles goed is niets tekort lijkt te zijn alleen de cultuur vervreemd hen van het geliefde moederland In hun nieuwe onderkomen leren zij dat wat niet normaal is niet normaal moet worden en dat de nieuwe haring…

De vleugels tot stompjes verworven niet bruikbaar op deze planeet doet haar best om mens te zijn maar acht zich niet geschikt zij begrijpt de mensheid niet ziet hoe traag deze leert die niet voldoende lijkt te beseffen wat nu echt belangrijk is stort steeds opnieuw de wereld in een malaise van duisternis waarin welkome lichtpuntjes soms…

de ruimte krijgt opstandigheid overstijgt woorden kunnen wachten gevoelens zich verzachten tot neutraal gebied hopend dat de ander ziet het belang van communiceren niet ontwijken maar balanceren vraagt een bepaalde vaardigheid en een zekere waardigheid die recht doet aan beiden…

kun je vrede stichten in het reine komen met je ongenoegen en misstappen die op het geweten drukken de gevoelens van eenzaamheid het gemis aan liefde de onvervulde verwachtingen en het gevoel van tekorten wat is er nodig om te leven en te laten leven om gewoon een tevreden mens te zijn?…

die voorbij vliegen vergroten de afstand van dood naar leven voort ga ik met mijn bestaan En de gedachten die tollen voeden mijn gevoel soms de leegte maar ook kalmte en besef Want zo gaat dat in het leven van alledag waar smart en vreugde samenkomen in een hart dat weent…

de dagen gelukkig zijn wanneer een kind schaterlacht rennend met die kleine beentjes ondeugend en plagend jagende op de kater, die er razendsnel vandoor gaat veranderd wanneer dit lieflijk wezen gevangen zit in een verloren wereld van haat en geweld, in die dagen is het donker ook al is de morgen aangebroken dit zijn de dagen waarin…

schudt hij zo uit zijn mouw zijn fantasie nog levendig en in vele details De dood vertelt hem dat hij nederig zou moeten zijn het verhaal eindigt open Komt er morgen een wordt vervolgt? verhalen vertellen kan hij ik ben reuze benieuwd…

begint met het plassen in een fles gevolgd door het wassen op bed iets waar hij niet op zit te wachten doch noodzakelijk door afnemende krachten niets kan het tij nog doen keren slechts de dood kan hem doen bevrijden van datgene wat hem belemmerd om te zijn…

knabbelt aan haar leden zij wil het niet maar de tranen vloeien zij snikt voelt zich vertwijfelt alleen met haar verdriet de bui waait over en pijn verdwijnt rustig haalt zij adem…

De geest was verdwaald maar ook op weg de verdwaling had een doel een zoektocht naar zijn kern eens in de zoveel jaar gebeurt het opnieuw een ongekend geluk omdat veranderen mogelijk is wanneer iemand dat maar wil…

De dag dat hij haar zag veranderde zijn wereld zijn adem stokte en meteen wist hij dit is de vrouw met wie ik mijn leven wil delen Teder streelt hij haar glanzende huid en haren nooit heeft hij zo intens schoonheid mogen zien haar puurheid is fris gelijk dauwdruppels in de ochtend en haar licht zo stralend als de opkomende zon Haar…

is waar mijn bed staat en de sleutel deuren opent waarin diverse kleuren het interieur verwarmen het is de plek waar ik wil zijn alleen of met de ander die met mij meereist op mijn weg tot aan het slotakkoord dat wordt bepaald door de tijd die mij hier is gegeven…

en ik deze plukken kan om te delen met jou zou jij dan de zaadjes opnieuw willen planten opdat ook anderen hiermee gevoed worden en vrede kunnen vinden met wie ze in hun diepste wezen zijn?…

Bloem in het gras laat haar kopje hangen. Slak die voorbij komt vraagt: 'Maar wat is er toch met je?' 'Slak', zegt Bloem, 'Ik voel mij niet goed. De mens heeft weer gespoten, zo blijf ik steeds beroerd.' 'Oh wat naar', zegt Slak, 'Het houdt maar niet op. De hoogste tijd lijkt mij voor een permanente gifstop.'…

Maak hen mens God van licht verbind hun lichaam met de ziel die daarin huist Laat het weten dat het geschikt is menswaardig en niet inferieur zoals soms beweerd Door schaapjes die op het droge staan nog in de ban van het gareel onwetend gehoed Open hun oog zodat zij zien open hun oor opdat zij horen de werkelijkheid zoals die…

is enorm een gapend diep gat beangstigend wat ligt er op de bodem? Onverwerkte lagen van verdriet en rouw om geliefde mensen maar dat niet alleen Onvervuldheid van dromen zonder een beeld om eenzaamheid Er is geen gezin geen arbeid het netwerk beperkt perspectief uitzichtloos Ontstaan isolement de dagen zijn wisselend aansluiting…

Ei nieuw leven vrucht van een schoot versnipperd Kip krachtvoer ploft in no time avondmaal Gemolken koe eenzaam haar kalf weggenomen Stier onrendabel half om half gehakt Varken megastal geen lebensraum geroosterd…

Angst wankelt en zoekt steun bij de muur die voor haar staat een immens grote blokkade zij moet daar even stil bij staan Na een poosje is zij uitgerust vervolgt haar weg langs de muur het zonlicht schijnt op een glazen raam kijk nou eens, daar is een deur Angst drukt de klink naar beneden de deur opent zich als vanzelf en wat er nu in…

Met het operatiehemd om haar naakte lijf bidt zij dat alles maar voorspoedig mag verlopen Het vrouwelijk orgaan eens een beschutte plek voor haar beide zonen nu verworden tot een onaangename last Nog even dan is het zover en glijdt zij weg in een slapende roes om geen getuige te hoeve zijn Van een ingreep die de weg naar…

over de zeeën en bergen vrij en hoog in de lucht vanuit een oerkracht begeven zij zich op weg in een eigen cadans op weg naar overleving eens naar het noorden dan weer naar het zuiden elk jaar opnieuw in het ritme van het seizoen vliegen zij in groten getale met zo nu en dan een stop om even uit te rusten en bij te tanken tijdens…

Terwijl de vis naar adem hapt in de veel te kleine vijver zijn staart net gestrekt kijkt hij naar zijn lotgenoot een kooikarper wit van kleur die wild spartelend in de hand van de koper zich los probeert te wurmen zonder een schijn van kans…

dobberen wat in het water de golfslag verstoort hen niet het zijn diverse soorten als waterhoen, eend en fuut op de wal staat een reiger in zijn grauwe verenjas standvastig tuurt hij naar beneden naar het donkere oppervlak in de bomen rondom het water huizen diverse vogelsoorten hun zangkunsten zijn voortreffelijk geen les is er aan…

Vrolijk lacht hij zijn blik hol de geest ver weg zijn adem veranderd onrust in zijn vermagerde lijf hij kijkt naar mij en zingt 'lang zal ze leven' de tijd begint te dringen nog even dan is zijn bestaan voorbij…