Alle inzendingen over rover

De reizigers met openbaar vervoer betalen te veel geld voor volle treinen of zien (alweer) hun aansluiting verdwijnen en of men protesteert - het help geen moer. Maar ga je lopen klooien op het spoor dan krijg je in een sneltreinvaart gehoor.…

Mijn mooie uitzicht bescherm ik tegen rovers – Met zware luiken.…

Het is een Rover 75...…

voor de oude dag alles is verdwenen maar nu in het duister van de nacht vrijwel opgaand in de nacht staat de rover en hij lacht…

Kabels verterende, motorontmantelend knabbelen rovers door marteralarm.…

Kruipt en sluipt heel langzaam in heggen over takken. Rode tong schiet met korte tussenpozen uit de mond. Haar half gesloten ogen opent ze echter terstond. Als ze vliegensvlug een prooi moet pakken. Dit specimen kan men soms tegenkomen in de Franse natuur. Vaak is 't in de campagne je altijd aanwezige buur.…

Rover ineens weer een heel gewoon mens.…

Ontslagen zag hij dat het lukte: hij werd een rijke rover. Toch bleef hij drukken, want hij drukte van alles achterover.…

Kantelend in de sterke rover wil ik jagen door het glinsterende land.…

Een verarmde student in Hannover deed z'n celdelingspracticum over, aber 's hat nicht geklappt, want op diefstal betrapt deelt hij verder z'n cel met een rover.…

Aan 't verzoek geeft de rover gehoor. Ze is niet voor de poes, krijgt-ie door. Als hij vraagt om de poen, zegt ze: 'Kan ik niet doen: een collega van u was u voor.'…

Aan 't verzoek geeft de rover gehoor. Ze is niet voor de poes, krijgt-ie door. Als hij vraagt om de poen, zegt ze: 'Kan ik niet doen: een collega van u was u voor.'…

Er pleegt een rover diefstal van metaal. 't Is edel en bijzonder mooi verpakt. Al weken heeft-ie naar de buit gesnakt. Met deze gaat-ie vrolijk aan de haal. Hij is na zijn verovering getrouwd. De bruid is mooi en heeft een hart van goud.…

Een gier die heel erg stevig honger heeft Maar geen voedsel vinden kan door droogte Vertrekt verplicht op reis waar hij op grote hoogte Zijn internationaal debuut beleeft Nu woont de gier in Rotterdam, daar had men voor de rover Een overbodig hertenkamp, en veertig herten over…

Die rover, dat was géén verklede man, da’s Superkip, die ons terug wil pakken voor elke kip, door mensen ooit gebakken en ieder ei dat sneefde in een pan. “Dit is het uur der wrake”, riep het dier, “I’m tokkin’ bussiness, geef dat geld maar hier !”…

De Spoorwegen verbazen andermaal De laatste en de eerste dag van ´t jaar Ligt er een procentenplanner klaar En gaan ze met de bonus aan de haal Van ´t grootste nieuwtje ben ik net getipt: De treinen rijden die twee dagen stipt…

Hoop stond in je ogen Geschreven toen je Voorzegd werd dat je De moeder van de Redder Van de mensheid zou zijn En nu Hij daar kansloos Aan het kruis hangt Langzaam te sterven Te midden van een rover En een moordenaar die Alsnog de kans krijgen Om vandaag met Hem mee Naar Zijn hemel te gaan Is de hoop uit je ogen Verdwenen…

hij gaf zijn broeder weg voor brood; beleg met vette spijzen haar gezicht kwam voorbij; geen korreltje bleef over de rover nam het mee ze rilde en beefde; in de geplunderde boom kwam ze tevoorschijn als de late rozen uitgebloeid; haar takken gesnoeid; in een nieuw stralend leven…

de rover zegt het pleit is beslecht komt laten wij haar vangen tranen moeten opgevangen in de perkamenten plooien van haar huid met elkaar gezind spinnenwebbend negerend het Betlehemkind haar huis schiet deze toren van onteigenen en schijn in gruis zoenende de engel uit Davids huis…

waren wij samen’ in alles wat wij deden nu is dat een schaduw waaraan ik zonder jou alleen nog denken kan terwijl het hart schreeuwt jou weer hebben mogen vertel mij daarom dus wat jou spijt in mij wat ik kan doen of moet om in armen weerziend jou te kunnen sluiten dat is alles wat ik vraag een nieuwe kans van jou om terug te roveren…

De glans van mijn pijn bederft de eetwaar En de hoop die spartelt in het achterhuis De opstand is te vroeg uitgebroken De meineed nog te vers en onversneden De schildwachten steken de rivier over Het hout is droog, de takken scherp De rovers weigeren zich over te geven Uit hun handen valt een lege vaas Het was midden november en het water…

Wiske heeft weer pijn Wiske heeft altijd pijn maar dat vergeet ze wanneer ze kokend water giet over het zwarte goud - als een rover snuif ik het aroma op en de slager moest sluiten geen stroom zie je gelukkig heb ik gas - cafeïne is mijn redding en ik bedoel maar die eend zit daar op een lelieblad stilleven te wezen en niemand heeft het…

Het belang van lichamelijke oefening is niet te overschatten, en in het denken schuilt de dood als in de struiken een rover. ------------------------------------------------------- uit: 'Zo helder zagen we het zelden', 2002.…

rovers slopen 's nachts het pakhuis binnen dat tot de nok toe gevuld was met herinnerigen meedogenloos maakten ze het interieur met de grond gelijk een beroofde man zoekt in het puin vergeefs zijn verweesde zelf hij slaat met een hand op het onttakelde hoofd: help houd de dief het wankele gelijk aan ziijn…

als een kat sluipt hij onze tuin binnen om haar zingen en vrijheid te ontnemen de rover achter de vogel hij ruikt de buit met de geur die alleen dieren behagen laat hij de lijnen los om de bloemen te ontfutselen o heden, kijk naar beneden heel de tuinverlichting in de brand door de blikseminslag in het…

Jij nam me mee de grenzen over, maar ik vind jou geen echte rover; al stal je wel mijn hart. Jij kon mij blindelings ontvoeren, mijn mond liet zich gewillig snoeren; verraderlijk verward. Langs zachtjes ingestreelde sporen ging ik jou steeds meer toebehoren; ik voel me nu je vrouw.…

Waar weiden,vennen groen gekleed als golven stromen door het land De wind gevangen door bomenhagen schier eindeloos geplant Dromen ijle wolkensluiers in een hoge stille lucht waar een rover staat te bidden voor een geslaagde vlucht Word ik op de grote heide soms door stilte overmand die dan zo duidelijk voelbaar is in dit oude Drenthse…

aan het plafond kleven vergeelde memo’s kleine etters die hem van rust beroven vanuit de hoogte blijven de parasieten plakken als vileine ongenode gasten balancerend op het matras trekt hij de rovers van het plafond smijt ze onder bed je moet slapen prevelt hij iedere nacht door zijn wimpers ziet hij dezelfde gele briefjes…

Langzaam kleedt zij zich uit in het lover, Rilt verrukt en verlangt een rover, Denkt aan nimfen en faunen. Nimfen die zich genotvol over- Gaven aan faunen, naakt onder lover, Begrijnsd door oude alraunen. 't Rimpelend water spiegelt haar week: Met haar voetjes in de ondiepe beek Voeren de golfjes guerrilla.…

Als een gedicht is geschreven heeft de rover reeds zijn buit. De pijn is dan al geleden, het geluk al lang verteerd. Om dan nog maar eens te besluiten dat ik niets heb bijgeleerd. Dus vergeef mijn kale woorden en vergeet mijn koude blik. Ik kan namelijk niemand anders zijn dan mijn eigen rare ik.…