Alle inzendingen over ruitje

je het weet heb je weer eens je vingertjes aan haar gebrand ach de liefde zo behaaglijk door het ruitje zie je hoe vurig ze brandt tevens besef je weer ook zij heeft een wrede donkere kant…

ruitje van de deur een breekijzer als sleutel telekinese de cosmoskapper het is mijn hoofdhaar niet meer denk ik veel te duur paarse fallussen breken uit de singeloever joggingmeisje rek oktoberfeesten ze verkeren in beesten en ziektekiemen oude vieze man is hij nog iemand van dienst naaiend en snaaiend…

Leeuweriken die hoog Aan de hemel staan Zingen hun hoogste lied Dat mensen vertroost Bij het harde werk Op het land in blakerende zon; Vader en moeder die zwijgend Hun handwerk doen, de basis Leggen voor de oogst Van komend najaar En ik die kind ben, Spelend in de droge sloot Naast de akker waar zij die Mij kregen hun werk doen…

1e ruitje Vandaag voel ik een uitgesproken drang, de stoute schoenen maar eens aan te trekken. Ik zou niet willen spreken van een dwang, want dat kan hier de lading echt niet dekken. Ik denk hier in de trant van een gezang dat links en rechts gevoel weet op te wekken.…

Dus wees nou maar een ruitje, dan zal ik je beslaan en mocht je op een droogje staan, dan kom ik stromen uit jouw kraan!…

Ik ben een goed mens dat was mijn moeders wens ik heb niet één bekeuring ik heb nooit een ruitje ingetikt er was eens wat reuring over een vaas die ik had gebroken ik heb toen uit spanning heel wat af gerookt maar daar ben ik snel mee gestopt dat alles maakte mij allengs een oersaai mens liever was ik in de alcohol gedoken zou ik echter…

Hinkelen en touwtje springen piano spelen, vele uren knikkeren en kaatseballen ruitje tikken bij de buren. Dat gewroet geeft zoete pijn van weemoed.…

speurend het pad bewakend een toeziend oog dat zuchten slakend doch met genegen in zijn oude sokken ze hadden veel afgezien, misère gehad gans het leven alleen samen geweest dat ontdek je als je even dieper leest in de rimpels die hij zijn dien aanbad Nadien had hij niet meer veel te zeggen uiteindelijk hield hij zelfs op te zemelen het ruitje…

U kunt niet zomaar een museum in we houden hier zo van de Nederlandse deugdelijkheid streng toezicht maar wel een babbeltje en koffie op zijn tijd Niet zeuren lui Misschien heeft u geluk Breekt u nog onopgemerkt een ruitje stuk Of ramt u keurig door een pui van voren zonder dat wij daarvan ook maar een rinkeltje hebben kunnen horen Maar…

Regen door z’n ruitje, Regen door het dak, Slaapt-ie in z’n kribje Onder ’t voddenpak. Droomt-ie van z’n pretjes Wonderlijk verhaal; Rijke en arme jongens Dromen allemaal! Schooieren langs de wegen, Hangen aan een tram, Elke kar de zijne, Elke stoep van hem! Koning in z’n lompen! Koning in z’n zin!…

Voorzichtig langs de ramen en pas op, geen ruitje breken. Altijd kalm en altijd koel aardig blijven, blijven lachen, nooit eens rammen op het doel. Blijft het schuifelen langs de zijlijn, harder knikken, dieper buigen, de huik naar de wind, maar eigenlijk de buik vol van water bij de wijn.…

Verhit staat hij te praten de woorden zijn ongeremd De ogen gloeien koortsig gelig In zijn hand de plastic tas zoals men dat van hem kent Het is niet te geloven man zijn stem is laag noch hoog Wanhoop doet hem schreeuwen de lippen gesprongen Hoe angstig klinkt zijn betoog Ik ging voor een radiootje ruitje tikken zoals het moet stond…