Alle inzendingen over schenken

gedompeld in geluk en met verdovend veel liefde schenk jij jezelf vloeibaar in mij 3 februari 2010…

Uit een fles vol zwart verlangen schenkt hij zonder enig maatbesef zijn verdroogde glas vol slangen alom sidderend voor zijn lef De verstilde hartstocht komt tot leven de passie nu ook huizenhoog haar silhouet lijkt vaag te zweven en hij wrijft zijn tranen droog Heel zijn wezen nu vulkanisch de aarde trilt achter ontkurkte gloed elke beweging…

Ik schenk nog eens in Heeft dit wel zin?…

Er zijn nog zoveel van die mooie momenten dat ik weer eventjes aan hem denk daar neem ik dan alle tijd voor tijd, die ik mezelf even schenk.…

Het verlangen wordt steeds groter als ik aan die dingen denk maar zolang het nog niet bloeit denk ik dat ik mezelf een boeketje schenk.…

Het is de verleden tijd van denken, Wat we elkaar dan schenken.…

De wereld om me Heen is soms te Druk geworden Zo veel mensen Die kennelijk Iets van me willen Ook al begrijp Ik zelf eigenlijk Niet waarom Besluit om het Leuke eraan toch Maar mee te maken, Mee te gaan met De stroom van de Rivier, zonder Noemenswaardige Weerstand, en op Gezette momenten Even een poosje de Bergen…

De beoordelaar verslindt gedicht na gedicht enkel op papier. De digitale hoogbloei is hem verbijsterend vreemd.…

mocht je denken mijn gedachten zijn slechts gericht de ander te krenken neen, ik getuig; niet elke waarheid hoeft men te gedenken niets van zulk een zwaar gewicht heb ik mijzelf toegedicht gering zijn mijn daden doch ga voor zuivere ideeën op zonneschijn gericht schenk u mijn rode gladiolen, de liefste feeën ja, zomaar mijn idolen…

Ik wil niet lijden aan een droom, die de geest verwart, verbijt de pijn, schenk je in een dubbelleven in een ander hart, dat het realisme tart, om de rouw te vermijden.…

Ik ga aan het denken Eens extra aandacht schenken. Of had u verwacht, Er wordt al zoveel gedacht, Hij zal zich wel bedenken. Ik denk, Dus (ben) denk ik!…

Hoeveel jaren zal ik nodig hebben. Om mijn dromen te doen vermoeden. Voordat ik de plank weer mis sla. En me op gevaarlijk terrein bevind. Zo volkomen en wonderschoon. Zijn de dagen die niet te vangen zijn. Onverschrokken ga ik tegemoet. Wat niet bij te houden is. En hoewel het nog helemaal niet zeker is. Of ik deze kar wel trekken…

Ik hadde vriend noch maagschap meer, Wie ik die konde schenken. Wees rijk, doe goed, bedank de Heer; Wil mijner soms herdenken!’ De lezer ging met vlugge tred, Ontdekte 't aangewezen', En stortte een vurig dankgebed. Wel hem, dat hij kon lezen!…

Dit is de dag, die God ons schenkt, waaraan thans ieder christen denkt; hem viere, wat in 't groot heelal door Jezus is en wezen zal. Men had Hem eeuwen lang verwacht; en toen Gods tijdperk was volbracht, toen zond Hij van zijn hoge troon het heil der wereld ons, zijn Zoon. O Gij ons heil, ons hoogste goed…

zelve wordt het wiegende heelal, Het vochtige, het zich weggevende, Het in elkander vloeiende heelal; O deze zaligheid van zich te geven, O deze zaligheid, te hebben lief, En ieder ogenblik, ondeelbaar ogenblik, Het leven voelen zich in u voltrekken, Het redeloze, zich voltrekkend leven, Het leven, dat ontdekte dat het lief heeft, En zich schenken…

Hoewel gekomen bij dit punt, moet u toch wel bedenken, wanneer u dit niet lezen kunt, stop dan met in te schenken. Spreuken 20:1…

Ik geloof in mensen zoals ik in mezelf geloof. Ik vertrouw ze zoals ik op mezelf leer te vertrouwen, maar ik wantrouw mijn medemens zoals ik evenzeer mezelf soms wantrouw. Ik houd van een ander zoals ik mezelf liefheb en ik haat de ander, zoals ik ook mezelf wel eens haat. Bij alles weet ik echter: achterlaten doe ik niet en een kans…

wil ik je deze roos schenken.…

Het glinsterde en glom vandaag in het firmament het lot is er geland en heeft er eventjes wellicht onverplicht toch heel kort een hart verpand tussen de seringen en sneeuwklokjesboom aanbeland. Oh mensenkind met je smalle snuit liefde komt er soms op die tedere manieren uit. Er zijn zoveel soorten vreugde naast ook verdriet die een ander steeds…

Leg je hand maar in de mijne En wees niet bevreesd Voor wat zal gebeuren Of wat is geweest Ik schenk je het licht Van de zon en de maan Van duizenden sterren In goudgeel saffraan Ik schenk je de geest En de ziel van de aarde Die schoonheid en gratie Met wijsheid vergaarde Ik schenk je hun kracht Die je hart zal verwarmen En al wat…

spreek zonder woorden schenk me jouw blik laat mij met jouw oren horen kom dichter bij me dan dicht leer me voelen en ervaren zonder woorden schenk mij dan het echte het ware inzicht om jou te doorgronden jij mijn liefdesgedicht…

Haar frele gestalte, haar accent in mijn hoofd En ik schenk, schenk, schenk. Ze raakt, ze ontroert, of is het het rood, dat mij zo vervoert? Heerlijk dat youtube, een volgende clip. Alleen toch erg jammer; ik kocht maar één fles.…

Mag mag ik mag ik je deze papaver schenken? Het rode hart koolzwarte vegen tere huid Vanuit verte is er onophoudelijk wenken Ik maak alleen als bij of hommel geen geluid Mag ik je deze tere bloem schenken? Beloof je honing... rijke buit.…

met een mooie kraag van schuim schenk ik jou de zee meer kan ik je niet minnen…

met een mooie kraag van schuim schenk ik jou de zee meer kan ik je niet minnen…

eenzijdig denken beperkt aandacht schenken aan wat 'mens-zijn' inhoudt…

'T goudgeel lokt de wind die de korenaren streelt zij schenken voedsel.…

heilige Marco schenk ons oranje grachten vol met schuimend bier…

Zonder na te denken, zeg k mijn dagelijkse zinnen, weet ik liefde te schenken en de mensen te beminnen...…

"Schat, ik wil je alles schenken", sprak de dame toen frivool En net voordat hij na kon denken, proefde hij de vitriool…