Alle inzendingen over schitteren

Met vurige blik vleit zij hem haar te vlammen met haar stampvoeten.…

Zonlicht weerspiegelt een hartstochtelijk verhaal met glans op de huid.…

Zo schoon en teer als nu de witte bloesems zijn kan ik het leven niet in arme woorden vatten, maar blinkend-licht staan deze niet te kopen schatten te schitteren, verheven boven angst en pijn. Slecht één keer leven wij en gaan de bloesems open, dan komt de vrucht als wij door 't licht ons laten dopen.…

Ze zwemt in water schitterende kleuren vermengen zich met piekend haar slangachtig beweegt zij zich zo soepel in troebel water van gevaar zich onbewust ze spreidt haar benen maar staat geen penis toe neemt dan een duik de ogen toegeknepen ik zoek stenen aan wal toon ze haar en ze zegt "mooi" ze neemt een nieuwe sprong water omgeeft…

Want elke nieuwe dag, begint met een schittering in de morgen. Als je opnieuw weer dromen mag, over dingen die in de toekomst nog zijn verborgen.…

Schitterend staan de sterren elke nacht weer starend richting aarde keer op keer Met schittering in de ogen staren wij verheerlijkt terug naar de pracht der onbegrip in de geschiedenis terug…

Wij zijn een symfonie van schitterende scherven. Kon ik de sleutel van je toegangsdeur maar verwerven. Want jij bent als de zon en bron van al mijn leven. Om bij jou te zijn, verstrengeld in een eindeloos omhelzen.. Alleen maar om bij jou te zijn, verheven boven alle grenzen, Zou ik zonder aarzeling mijn aardse leven willen geven.…

Web in ochtenddauw Schitterende juwelen Geweven schoonheid…

je lacht nog steeds goudblond de hele zomer ben jij de schitterende blauwdruk geweest van mijn zon in de eerste stralen legde jij iedere morgen de matrix neer voor haar schijnen maar ook verdwijnen in het subtiele samenspel van wolken wind en regen kwam ik jou altijd tegen aan het weids firmament de uren die wij samen waren…

wanneer ik in de avond naar de hemel kijk verbazen ogen zich door schone schijn een paradijs zo breed van omvangrijk geeft een warm gevoel van samenzijn de maan symboliseert het levenslicht opgebouwd met stenen van geluk elke klinker op elkaar afgericht dat resulteert in een uniek meesterstuk het tafereel laten omspannen door sterren die schittering…

die je hebt meegekregen haren ogen en je schitterende lach maakten alles feilloos af je bent altijd puur natuur gebleven jij de liefde van mijn leven wil melker 29/03/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

ze waren vanzelfsprekend de woorden die wij altijd hoorden toch hadden zij iets unieks dat alleen jij als herkenbaar authentiek toevoegde uit duizende modulaties koos jij je eigen variaties op het gesproken woord wij hebben de schitterende pareltjes uit jouw woordenschat al bewonderd en genoten de couleur lokale heeft haar…

ik heb altijd met gretigheid gereikt naar ultieme schoonheid vond ontroering en extase in de mooiste muziek zag de ziel van een schilder in een schitterend relikwie verdwaalde in de paradijselijke rankheid van een beeldengroep maar schrok ontzettend van oceanen vol met niet afbreekbare troep kan schoonheid nog bestaan als…

Ik zag een starre schittren, Maar ’t was niet aan de trans; ’t Was in twee dierbre ogen, Een starretje vol glans. ’t Betoverde en bezielde Mijn hart, mijn geest, mijn jeugd, ’t Spreidde in mijn blijde woning Gods licht en vrede en vreugd. Het blonk op al mijn wegen Zo vriendlijk en zo zacht, Een zonnetje van zegen, Te morgen…

liefde slaat rood uit de kleur op onze weg stilgelegd in een liefdevol palet liefkozend in omarming wij prijzen ons gelukkig onze vriendschap kent geen pauzes het verbreedt zich in diepte het is de lente die ons leidt in lotsbestemming van verlangen…

zelfs ontkroont pogen ze in hun wanhoop hoger te klimmen om achter de grijze wolkenstroom schitterende dromen onder ogen te zien…

ik speelde met wolken liet ze groeien en bloeien gaf ze een schitterende lading stapelde wit rondde met groen en zwart het blauw van de hemel waarschuwde mensen met donker gerommel voordat de donder knallend brak maakte het zwerk tot toonbeeld van sterke krachten in het altijd zo rustige weer zelfs mijn vriend vlaagt en stormt…

wanhopig werd het zoeken naar de man die hij was gebroken als glas in scherven schitteren de stukjes leven van weleer ik vind hem niet meer samen zijn we terug gegaan soms klinkt in ontmoeten zijn stem en lach weer van vroeger langzaam worden zijn foto’s uit verleden de werkelijkheid van heden…

ik kan je niet mooier beschrijven dan dat je bent soms vind ik in de natuur een schitterend equivalent maar in vergelijk behoudt ieder beeld zijn eigen aardigheid de schoonheid die jij straalt gaat gepaard met warmte van binnen in lach en ogen doe je eigenlijk niet anders dan leven in eindeloos beminnen…

In lief en leed sleep zij zich tot briljant, de vrouw aan wie ik graag mijn trouw blijf tonen, in liefde schitterend als diamant.…

vaak, zo veel, Voel de zomerzon Zijn warmte vooruitwerpen Over dit vroege voorjaar, De vogels zingen mij Hun nieuwe dag tegemoet En aan het eind van Dit groene weiland Dat hier voor me ligt Zie ik een hartroerend Schoonheidstafereel Van de merrie met haar Jongste veulentje Die samen zo gelukkig zijn Met daarachter een Schitterend…

Ademloze woorden in de morgen weven een schitterend web. Om te vangen een ieder die bidt, danst of vecht!…

je sluiert zeer gewaagd in salsa tango en merengue ik meng me ongevraagd als schaduw in jouw dans en breng de glans weer terug in ogen het trotse hoofd gebogen na dit schitterend exposé neem ik je hand en ook de laatste sluier mee…

Een mythe die mijn heimelijk verlangen, als een bel van ongerepte puurheid, naar je schittering van toen weer leest..…

zijn rechte lijnen ons bestaan abrupt beeindigd door een verrre lucht die ze beknot in verder gaan een horizon die rond de aarde spant en cirkeldraaiend met geen rechte lijnen samenvalt in schitterend bedrog geeft ons optiek in het geniep van een vaste voorstelling in zaken is recht toch eigenlijk de cirkel waar we nooit uit…

waarin ze met heldere ogen de randen van het leven registreert in haar voltrekt zich de trage kleine tijd haar ogen reizen naar de dwaze wegen die ze ging van alle winters ter wereld is deze dieper dan de stilte hij vindt zijn hart in de dood een ijle toon van weemoed fluistert hoe het gras de sneeuw omhoog tilt een korte schittering…

om wat jij mij betekent te schetsen is het woord prachtig te ingetogen lief is een veel te mild compliment voor wat ik jou nu graag zeggen wil als rode rozen fluistert jouw passie die zich als pure liefde ademen laat in jouw nooit eindigende toewijding voor elk in jouw hart gesloten mens met ware vriendschap als de sleutel houden jouw…

toen ik in het nest van mijn hoofd verwikkeld was gooide ik onwetend porseleinen eieren overboord als een zwerm vogels vloog de taal uit het ijzeren nest de zon schitterde van verlangen en vergetelheid op de poëzie van het gebroken porselein…

Wij ademen driekwart van alle lucht een kleur- en reukloos gas pandemisch, nochtans geenszins schadelijk voor mens en milieu Maar o zodra de alchemie luchtoxiden aan stikstof bindt schaadt het wel degelijk de mens en zijn milieu Stik- met zuurstof, NOx, van industrie woon- werkverkeer; en stik- met waterstof, NH3, ofwel ammoniak…

rozen schitteren fonkelen duizendvoudig het heeft geregend…