Alle inzendingen over schurk

De eerste glans van de eeuwigheid dwarrelt over winterland en onbuigzame wezens zoals schurken, dichters en duiven die straffeloos regels breken. *** *** ***…

Nimmer zal mij die daad berouwen: Laat ieder mij als schurk beschouwen, Jíj noemt me held, 't is meer dan dat.…

Midden in de rimboe Waar menigeen verdwaalt Een mens ook niet naar taalt Daar is soms veel gedoe Eikenstaken rijzen in de lucht Waar heuvels dekking bieden Een zwijn gaat er niet op de vlucht Je kunt ze achter een dikke boom bespieden Daar over het lang verdwenen pad Ja, daar ligt een modder bad Waar zwijnen zoelen en kroelen De teken…

makke schapen de wolletjes maken nauwelijks geluid ze lichten op in ondergaande zon hun vachten kleuren fragmenten uit delen van de dag toen zon nog warmte had nu ademen zij wolkjes lucht waarin fantasie creaturen op de vlucht doet slaan en dieren rusten gaan in hun eerste slaap zacht blatend en verdwijnend in het laatste rood schurken…

te zijn Geweest 't Klopt niet Oneerlijk Onrechtvaardig Zelfs vuil en Gemeen Niemand kan Begrijpen dat Licht opnieuw Donker kleurt Als geïnvesteerde Energie gelijk Sneeuw voor de Zon Verdwijnt Gedumpt wordt in Een schijnbaar Bodemloze put met Helder water dat Het geweten heeft Gereinigd van Bandieten Leugenaars en schurken…

In de nacht zijn er vestingen, onneembare vestingen die de burcht veilig gesloten laten, ze kijken wel uit voor schurk & schavuit. Ze loeren van tussen kantelen naar angstige boerenneuzen met een bult. Rondingen rond de poort schrikken elke soldaat af en in de ochtend worden voorraden snel aangevuld.…

Een geus oftewel landloper schurk boosdoener wat jij ziet is goed deugniet een bandiet van de liefde met een naam iets wat aangepast voor de gein vorst dorst geen woord door jullie gestoord schrijven blijf ik geeft me een kick van geluk niets of niemand maakt dat stuk de haat en negatief gedoe al die land veroveraars laat mij maar…

Men wil Prins Bernhard uit het straatbeeld weren Want wapenhandel, Lockheed, overspel En teveel invloed op het staatsbestel, Straks moh'n we hem niet meer imiteer'n Maar ook al was hij niet van 'Neerlands Bloed' Het blijft wel ónze schurk, begrijp dat goed!…

Bedijkt en veilig schurken kleine eeuwenhuisjes zich tot dorp langs lang bedwongen diepen, kaarsgelijnd en dicht met riet geritst. Waar overal en nergens heen de horizon verstoppert met de wolken en mosterd, graan en koolzaad zomen aan een gouden rand.…

golven strelen, nee schurken het strand deinen mee op het zicht van de storm schuimbekkende vloedlijn, onstuimige zee onheilspellend de wind het zilte schuim als wolken gegrepen grillig rollend over het strand naar het land Zij lossen slechts op als mist in de zon.…

Ik draai me om en schurk me als een kind aan wollen warmte die mij om zal dopen tot trage slak die vrijelijk mag hopen op duurzaamheid, de luiheid welgezind.…

als ik de poort achter me sluit genoegen neem met bedelbrood en water uit de bron, platgetreden paden bewandel , me vreemde kruiden eigen maak, hou me dan verdomd niet tegen schurk niet tegen me aan als een schurftige neerhofhond die kwijlt uit zijn ouwe bek doe alsof ik je nooit eerder heb gekend en leg me geen strobreed in de weg zwaai…

Een schande, en het is dus zeer terecht dat men zo’n schurk het priesterambt ontzegt waaruit hij nu gelukkig is ontslagen.…

Het Cantonpark toont weer zijn lentetooi Als ik een zakdoek in de boom ga leggen Weet ik al wat u denkt en wilt gaan zeggen Het lijkt wel feest in 't Gooi en 't rijmt op mooi Of had u soms gedacht aan apenkooi Gorilla in de Wintertuin - bokito - Reïncarnatie van schurk Hirohito - Maar dat is van een gans ander allooi Geschiedenis…

natuurlijk voedt jouw plezier mij met jouw buitengewone gaven schenk jij mij introverte beelden uit het diepst van je hart waarvan de nageboorte nog ondeugend achter kleine handjes lacht samen kunnen wij tegen de ruige vertes schurken waar wind de overmacht heeft wij in de luwte god aanbidden in het delen met ontzag van…

Dat al mijn werk stuk sloeg op rotsen Waarna ik brak en in de golven gleed Tezamen met het paard dat ik bereed Gelijk Beyaart verdronk ook dat in klotsen Mien telde zeventien fictieve jaren En nam het woord zonder enige schroom Ze was het alter ego van Hans Klomp Het wicht wou enkel in Fontaine staren Haar schepper bleek een schurk…

dan wordt het stil, je weet, nu komt het schot de doodsangst valt te lezen in je ogen een beul vertoont geen spoor van mededogen te sterven als een strijder lijkt je lot je voelt je als een schurk op het schavot de hand beschermt een kruis, het hoofd gebogen een droevig beeld van leed en onvermogen wanhopig richt je nog het woord tot God…

Lees: schapenvlees en koopmansgeest … en hóút, want zonder hout dan wordt er niks gebouwd Geen zeven nu, geen zeven, want men vreest die schurkse shitstruikrover ’t allermeest Alwéér zeven?! De tering met die teerling! Dat pusserig- en puisterige zweerding! De rambam, ’k hoop niet dat je ooit geneest!…

Een plek waar je iemand anders kan zijn Een plek waar je ware liefde vind Een plek waar je wordt bemind Een plek, o zo fijn Hoge hoeden en pruiken Make-up en glitterjurken De goede en de schurken Een andere stem om te gebruiken Jezelf verliezen Opgaan in een personage Iemand anders zijn bagage Je hoeft nooit echt te kiezen Eeuwig…

Ook hier waren sterren in een koude nacht voorbodes van een Elfstedentocht Snurken en schurken eindelijk voorbij een warme douche wacht, nadat bokalen met vloeibaar goud zijn gevuld Wat de dag verder nog brengt hij kan niet meer stuk Hoe afwezigheid van slaapgeluid een nieuwe morgen vult Ik hoop dat jij nog slaapt het is hier zes uur drie…

juristennetwerken verscheurd – in haar anus is verbeurd - dan volgt uitschakeling van de wet misbruik van macht en dans om het gouden kalf zij is een oude tandeloze zeebarbeel neem dan maar eens een duik in het prieel haar naam laat zich raden ga ook eens kopje onder in het geheel – immuniteit zweer rechterlijk samen - tegen de leek schurk…

regen, regen, regen, het is zo triest zie die blozende tomaten huilen in de groententuin de boontjes schurken tegen elkaar aan zoeken troost onder het doorbuigend blad de sla staat met haar voeten in het nat kon ze maar haar krullend kapsel schudden dan vlogen druppels in het rond ik sop door de paadjes van watersnood red een courgette van…

Oud zijn er de golvende heidevelden gekaderd in ontembaar kreupelhout geen ridders meer, geen schurken, geen helden boerenvolk en werklui, nog degelijk getrouwd waar de dennen en sparren zich mengen in het loof geen kathedralen maar kerken met simpel geloof De wegen waggelen de dorpspleinen over en een melkbus markeert de rand van het pad…

schurk! waar ziet ge ons dan voor aan? Kom, Trijn! laat ons hem straks de kop te plettren slaan'. Hij, ziende, wat 'er, door haar dolheid, zou geschieden, Riep hard: Ik hou het uit dat zij geen mensen zijn: `'t Zijn engelen, in mensenschijn!' Elk lachte; en deze trek deed hem haar woede ontvlieden.…

Liefst ook een beetje schurk.…

Hij voelt nog haar warmte, haar lichaam, haar spanning De strak gespannen boog van passie, die doet zwellen Alles dat groter en mooier is als na de eenwording beide Lichamen afgekoeld samen verwarmen, schurken naar elkaar Waardigheid.…

door lampen verwarmd en ontbloot sta ik oog in oog met gespitste oren passie vormt een verendek van woorden die ongehakkeld de vrijheid vinden en geademde antwoorden ontmoeten - het doet mij slechts vragen om meer je ogen ruimen al snel een plekje voor me ik schurk me naast je en reik met aandacht raak je zacht - je bent dichterbij…

Aan die gedachte schurk ik mij. Behalve 's-nachts. Dan wil ik ineens weten hoe lang voor altijd duurt.…

zo in de donkere uren van de vroege morgen als je het gevoel hebt dat iedereen nog slaapt dan komen overdenkingen juist op die stille momenten haar tegemoet fluisteren wat ben ik rijk zucht ze nog half slaapdronken wat ligt dat lekker in mijn warme bed nog even het kussen lekker opschudden en mezelf er in schurken de poes die het…

Het is bekend, alles wat onopgemerkt bleef leeft in stilte onder de wolkenzoen in het land van jouw heimwee geen schurken die de boel bedriegen of eenzame goden, het noodlot in de hand geen krant met leugens over liefde of een acteur op een zonnig strand met slechts de zon als gezelschap nu de liefde geluidloos is in alles overstemmend zwijgen…