Alle inzendingen over sloper

Men spreekt nu van – en dat zal niet verbazen – Een sloper die zichzelf liep op te blazen.…

Een sloper, een kerel uit Sloten Die handelt in tweedehands boten Maar hoe je ook poetst Je ziet alleen roest Zo'n boot is dus zo naar de kloten…

al zo lang zijn jij en ik een niemand zo hard zo gemeen maar toch zijn wij een zou je graag vergeten in de nacht samen met al de ellende die jij naar me toe bracht jou kleur is altijd wit en men rookt of snuift ja witte sloper doel op jou verloor het werk en vrouw witte sloper ben u trouw al laat de portemonnee het niet toe het gevoel…

Een zanger, de knappe droom van een jaar geleden ligt in mijn gedachten nog naast mij nadat hij me genomen heeft in de stank van zijn adem en de strop van zijn hand om mijn nek Mijn lief snurkt met tranen in zijn ogen, en wodka in zijn hart I sta op en ga weg uit mijn hel hier wensend dat hij een tijger was wetend dat ik een panter…

Beschaafd, fatsoenlijk, afkerig van Geert en solidair, geen schreeuwer, noch sloper niet elitair, geen praatjesverkoper bekwaam als bestuurder, genuanceerd Cohen is integer: bijna uniek Dus totaal ongeschikt voor de politiek…

de stemmenrover is een man van weinig woorden: hij zet gewiekste dwaalsporen uit om later zijn sluipende slag te slaan rake klappen deelt hij uit deze sloper van het eerste uur aan wie hij toevallig tegenkomt pieter een man van weinig woorden: beroofd maar niet van het geschreven woord…

droom niet als mijn gesloopte lijf iets anders wordt niet meer het mijne is het is geen droom tijd als broze botjes bijna breken het vermoeide hart hardnekkig hapert nauwelijks kloppen kan geen droom als mijn ogen zich naar binnen keren als het tijd is tijd om te breken als in een droom tijd mijn sloper…

als bougies niet willen vonken als de krukas niet meer draait als de brandstof onverrichter zake de motor druipend weer verlaat als lampen niet langer boren door de bodemloze nacht als de olie slechts kan kruipen waar de peilstok het niet verwacht breng dit wrak dan naar de sloper alles verdwijnt in het verleden ook de haren van…

Oktober, sloper van mijn streven en mijn hopen, uw moker is van lood die weegt ter lome leên me en houdt mijn nek gestopen. Oktober; en uw aêm, mijn lammer lijf beslopen, Oktober, maakt mijne ogen groot.…

De ruiter bestijgt z’n paard hij grabbelt naar de knoppen geen deernis, ’t is geen edel spel amoveren,’t is niet te stoppen. De kogel slingert, puntloos beukt hij erop los Tot splinters, gruis vermorzeld verdoemd tot bulken puin. Gewond zonder dekkleed aan ’t is enkel nog geraamte trillend, onder het geweld trekken haar wortels samen…

je sneed door het water kliefde de golven vol lieve lust patrijspoorten open de zon was geen sloper roodkoper heeft je gekust bruinde met vrienden op het spierwitte dek feestte de avond niets was te gek maar in rustiger tij kwam je altijd bij mij benieuwd naar mijn dromen ik vertel je geen sprookjes maar realiteit en godzijdank…

Als ik mijn gezicht schilder word ik geen clown of hindoegod maar bang van mezelf ik ren naar buiten de mensen wijken uit, ze laten me voelen dat ik gevaarlijk ben het trilt in mijn bloed op het ritme van de hamers van de slopers achter de schutting Midden in de stad sta ik alleen met gebalde vuisten en vuur- spuwende verwensingen…

In de buurt waar je toch zoveel jaren zoals kind veel heb gespeeld, waar slopers soms niet alles sparen, is mijn herinnering niet gestreeld. Ik loop nog wel eens in de blinde, door de mij vertrouwde straten rond om ergens nog iets van terug te vinden maar er weinig bekends meer vond.…

de radar van mijn ogen het refrein in ieder lied de kleur van regenbogen maar ook de snik in wrang verdriet je bent de woorden die ik zwijg de stift op mijn beide lippen mijn knieen als ik weer nijg maar ook de saus die ik wil dippen je bent de knipoog in de avond de houtblokken op het vuur de hechting van een diepe wond maar ook de sloper…

de radar van mijn ogen het refrein in ieder lied de kleur van regenbogen maar ook de snik in wrang verdriet je bent de woorden die ik zwijg de stift op mijn beide lippen mijn knieen als ik weer nijg maar ook de saus die ik wil dippen je bent de knipoog in de avond de houtblokken op het vuur de hechting van een diepe wond maar ook de sloper…

Trots van een zeevarende natie die ooit bestond Nu gekluisterd in een Rotterdamse havenmond Haar slanke steven met kettingen geborgen Wacht zij angstvallig op de slopers, de dag van morgen Waar zijn ze, met wie zij de wereldzee mocht bevaren Zeebonken die haar veilig loodsten over de baren Stormen trotseren met ongekende windkracht De spiegelgladde…

pionnetje voorbij: een vers duel De slingerslangenkoning in persona, vandaag wordt Wilkes eenendertig jaar, geen snipperdag: de bal die ligt al klaar, Valencia speelt tegen Barcelona Faas heeft zich op zijn feestje best vermaakt, al ging het niet gepaard met wij-gevoel hij speelt de bal niet af, hij is een loper Il Tulipano bleek een ware sloper…

Dat zijn de muiters en de makkers, Dat zijn de taaie rooie rakkers, Dat zijn de slopers van de staat - Dat is de daad!…

schampt het aambeeld, schendt het weefsel in het tere slakkenhuis van mijn oor in een hecht spel, een kwintet met drum en bas, piano en sax dwingt hij me op een dwaalspoor cool jazz en groove en funk ken eerst de regel, dan mag je hem breken het ingetoetst ventiel verkort, verlengt de kegel die uitvloeit in een beker van koper de slome sloper…

De sloper met een kwaad geduld verandert de burcht in een heuvel van gruis. Onze eerste ontmoeting leek op een afscheid en toch sloop de tederheid in onze taal en vorder ik, ondanks de sterrenlast, stof dat zich door mijn sappen mengt.…

Toen in tweeduizend zestien 't leven zinloos was geworden besloot de Tweede Kamer dat het tijd werd om de dood -de dooie dood, de mooie dood, die troost en uitzicht bood- als optie aan te prijzen aan de geestelijk verdorden Hoewel een ieder dood mocht gaan aan slijt en ongemakken aan minuscule slopers waar men zich geen raad mee wist die lijf…