Alle inzendingen over smoken

Ouwe jongens zitten op hun krent, smoken stinkende walmsigaren, ouwehoeren over mooie wijven, en zuipen vals trappistenbier.…

Nu menig bruin café niet meer naar rook ruikt Ruikt alles des te meer naar zweet of bier Of wat voor spoor dan ook van kroegvertier Dat normaliter onder in de smook duikt Hierdoor ruikt een café naar mijn idee Tevéél èn onvoldoende naar café…

Wijl ik dus zit en smook een pijpje aan de haard Met een bedrukt gelaat en d'ogen naar de aard', d'Een elboog onder 't hoofd, zoekt mijn gedacht de reden, Waarom 't geval mij plaagt met zo veel straffigheden.…

Ik kocht onlangs een pand in Amsterdam Een jeugdhotel, vlak naast een coffeeshop Die investering levert mij veel op Maar gister, bij het nieuws, schrok ik mij lam Ja, Femke’s plan bracht mij flink van de kook Zo gaat mijn investering op in rook…

buiten zie ik de winter langzaam sterven oren tuiten van de stilte mijn gedachten zwerven familiefeestjes, polonaises, monden die bewegen klanken dringen sterker door 'schön ist die Jugendzeit' later handen losjes op de schouders 'smoke gets in your eyes' allen die vertrokken zijn schuifelen voorbij 'sie kommt nicht…

verloopt gestaag en onzeker de temperatuur wordt hoger de aardkorst weker ik staar naar het woord Kyoto dat mij onheilspellend voorkomt ook al is het ondertekend ratificeren heeft niets met ratten te maken bromt mijn buurman ik weet het nog zo net niet het vernietigen van ons ecosysteem gaat door lees ik in een rapport dat heet Up to Smoke…

in de stilte een meeuw grauw het wolkendek gesloten door de wind verstoten een tinteling van licht berouw door de wereld die ontvouwt voor de tranen eens vergoten is hij in lucht gesloten alleen wolken die hij aanschouwt in het geheugen ochtenddauw diep in de veren gestoken nog verblind door smok zoekt helder en bouwt een vogel vlucht…

Een pijpje smoken mag. Rook verdrijft de laatste tijd. De waardin sloft zacht versleten sloffen af tot niets van wat ze waren. Wie kracht had is weg- gegaan, op zoek naar wat hem ooit hier terug zal voeren. Hij zal er niets meer vinden dan de stilte binnen muren, de open huizen. Een schommel schuurt op de wind.…

zijn bril rust op het puntje prikt een randje in zijn neus hij voelt het niet hij werkt, worstelt, ontrafelt in zijn afzondering krult smook zich bruin rond witte tanden een kostbaar troostvocht gloeit warm in rillerige handen de soesa in zijn bestaan schrijft hij de wereld toe hij slikt het leven niet voor zoete koek het gedachtegoed…

Gore smook besmeurt mijn wasgoed. Walg’lijk!’ schreeuwt de kenau. ‘Mijn witwas dampt van kotelet,’ beweert ze. Ik haal mijn schouders op; geen boodschap aan. ‘Mijn feest gaat dóór,’ geef ik haar te verstaan. ‘Ik haal er de politie bij!’ bezweert ze. Wat zanikt ze, een barbecue is geurig...…

Waar rook is, is smoke en zo leerde ik het ook; en kon ik mij van dit geconditioneerde gedrag niet meer vrijmaken. Een ongezonde gewoonte gepassioneerd heb je niet zomaar afgeleerd en doet je bij de wens te willen stoppen ook weer met dit voornemen spoedig staken. Een bak met peuken, een onrustig gevoel.…

Smikkel smakkel smikkelsmek De eten kauwende lekkerbek Klingelklongel klingelklang koude zoekende IJsblokjestang Hap en bijt en hap en slik Kaasblokjes, worst en vis geprik Spetter sputter spitter splash Tintelend vol champagneglas Mompel mompel mondjevol Vette warme oliebol Tikke takke tikke tok Middernachtelijke uurwerk klok Kus smok smak…