Alle inzendingen over soepel

versoepelingen toen de stijfte reeds aandrong spontane koprol.…

heb je al verjaagd: Groot machtsvertoon van blazen en gegrom Je flanken golven lijnend waar je nagels ingetrokken sluiks kussen door het scherpe gras Ik reuk je geur Beleef je geur Intens Ik doe alsof Hoewel mijn warme vacht zich spinnend wuivend spant over vezels van een wonderlijk verlangen Doe ik alsof Je bent er niet Dan, soepel…

Wat matig bevalt... Het willen bestrijden of liefdevol dulden? Een nieuwe levenskunst luidt: "Zoek strenge verdraagzaamheid!"…

niet besteed jij ging voor eenvoud in een behapbare duidelijke structuur juist in delen had jij het grootste plezier ieder het zijne dat waar je echt helemaal recht op hebt eerlijk delen zoiets als recht op de man af geen verhalen maar de waarheid zonder verpakking weten waar je staat helaas is er nooit ruimte geweest om soepel…

ik zag je lijf zo soepel buigen iets raken dat er niet mocht blijven je stofzuigde gewoon maar je bewoog zo gracieus als in een danseressendroom…

buiten tijdsbesef vormen jaren het lichaam een soepel verloop in de bloei van het leven buigt wilskracht lome stappen…

de geestelijke verandering in het soepel meegaan mét alle veranderingen, waarbij je soms eens een gedachte terug moet kunnen geven om vooruit te komen ....…

U kunt er enkel op hopen Dat u soepel blijft lopen, Zonder storing in uw aandrijving. Die verstijving geldt wellicht Ook voor ons tijdsgewricht.…

Zijn gang was soepel Zijn tred was veerkrachtig Zijn juk was licht Al wat Hij droeg was liefde. En alsmaar deelde Hij daarvan uit. Hij werd lichter dan licht En zo ontsnapte Hij aan de zwaartekracht.…

Ik kon wel weer wat soepelheid gebruiken Je wordt van dat geschrijf zo stijf als wat Dus ging ik liggen op de yogamat En deed 'De orchidee bij het ontluiken' De ambulancebroeder zei: 'Ik zie U heeft die stand nog niet onder de knie.'…

Soepel eindigt het adagio in een majeure pianissimo voor het fijn gestemde oor En als toegift strijken cello’s schone quintet concertino’s na het a cappella koor…

Na afloop ben ik soepel opgeveerd Om in rotatie van de bank te springen Met hele schroef en nog wat van die dingen De amplitude was ook niet verkeerd Alleen mijn afsprong had de foute hoek Van twee tot drie kan men hier op bezoek.…

Zij glimlachte haar mooie tanden bloot Streelde mijn adem Vermengd met die van haar Erg soepel in elkaar over Daar de Hemel- se Tempel was gere- aliseerd Gebed Beijing, 2001…

Riet kan soepel als het nat buigzaam zonder breken en toch pittig Bevochtigen met liefde maakt speeksel overbodig…

ik trek een draad en plak hem vast met oogcontact spin mijn web met lach en soepele gebaren de dialoog rijgt kruislings actiespanning op wordt zij mijn prooi of hang ik dadelijk zelf als uitgezogen pop…

een man loopt door de straat wat een leuke man wat een soepele tred wat een schrandere blik wat een mooie grijsblauwe ogen ik word er misselijk van ik moet iets doen ik moet hem stoppen ik moet hem vragen ik roep "man" en zie hij kijkt naar me om…

Luchtig en soepel op een zomerdag Warm en zacht op een winterdag Zo is mijn hand een jurk voor jou Aait je huid van schouder tot kuit Volgt je lichaam teder en zwijgzaam Kust je overal waar hij komen zal…

de lege tekst tocht wind luguber kaatsen medeklinkers echo's naar elkaar ze kunnen geen volume vinden klinkers klotsen tegenritmes en zijn onbenaderbaar woorden missen de magie van soepele zinnen brengen niet meer binnen dan betekenis strofen vloeien niet omdat de inhoud strak bevroren lijkt misschien wel doodgeboren…

je dacht dat dood hout was gevallen twijgt in soepel samenzijn die buigzaamheid is niet bevallen jij wortelde een nieuwe lente zomert al seizoenen lang jouw loten hebben zich vermeerderd gaan hun volwassen gang hij wette bijl en snoeide eindelijk de helft van zijn leven helaas wat over bleef was ook aan anderen niet weg te geven…

de lege tekst tocht wind luguber kaatsen medeklinkers echo's naar elkaar ze kunnen geen volume vinden klinkers klotsen tegenritmes en zijn onbenaderbaar woorden missen de magie van soepele zinnen brengen niet meer binnen dan betekenis strofen vloeien niet omdat de inhoud strakbevroren lijkt misschien wel doodgeboren…

Ik pak het stuur en geef een ruk eraan, En uit is het met soepel manoeuvreren. Ik hoop dat wat ik deed (wat Lewis doet) Door Delta Lloyd volledig wordt vergoed.…

ze is verbouwd billen borsten buik hebben een ander thuis zit beter in haar vel al trekken littekens wat snel in fel en soepel meebewegen haar zwarte doos is heel gebleven zo zijn de renovaties altijd terug te lezen…

Mark Rutte is op Dance Valley gespot Hij bleek ondanks de kletterende regen Toch soepel uit de heupen te bewegen En ook die glimlach kon maar niet kapot Miljarden euro's mag hij zich vergissen Want niemand schijnt hem nog te willen missen.…

Vloeiend over de zwart-witte toetsen met sterke, bewegende vingers, soepel in de polsen baant de pianiste zich een weg door prachtige partituren van Bach tot Chopin en ik de klanken laat doordringen aan de horizon van mijn gemoed omdat ik het pianospel zo bemin…

Kijk toch, hoe soepel Kate geworpen heeft. The Iron Lady is niet dood, zij leeft!…

Hij was in zijn beleid niet soepel, want hij wou als nuchter mens een nuchter land bewuster onbeschonken gaan besturen. Hij houdt misschien na 't ziekenhuisverblijf z'n zielepootje toch wat minder stijf.…

het is stilstaan in de tijd en toch bezig zijn, het is goed voor je conditie en wordt er soepel van. Nu eens onder en dan weer boven je het touw, het bezig zijn. de hemel boven je, en als een mantra werkt het. Je denkt nergens meer over na.…

je oogde klassiek met een tikkeltje ondeugd in je soepele loop dat nonchalante van blik en het koppie stimuleerde mijn hoop in een eerste contact sprongen tot onze schrik de vonken er af wie geladen was blijft nog altijd een vraag over de aarding doe ik maar vaag…

Lieve vriend, voel mijn zachte buik voor de man die niet kwam en draag me lichter ben ik nu dunner zijn mijn dromen je weet het wel de tijd verstrijkt, kus me kneed mijn soepele vel en draag me door de leegte van de nacht geef me vaarwel…

dat de tijd stolt, mineraliseert wegrolt van ons als een sjoelsteen omvalt en verder schuift over een glimmende baan bestrooid met talk het eind is niet in zicht houden wij tussen onze vingers daarmee masseren wij elkaar de handen soepel…