67 resultaten.
Stronk
gedicht
4.0 met 3 stemmen 1.826 Kauwen pikken de letters uit een krantenpagina,
een flessenhals glanst onder de bank, het omhooggestoken
wiel van een fiets naast het pad als de hand om hulp, een schoen
zonder veter, het molenrad dat zijn schaduw werp op de kant.
Nachtkoele poel, luchtbellen borrelen, vochtig gras,
een tribune zwammen tegen een boomstronk, nee de romp
van een…
Pulsus paradoxus
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 83 Mijn roodborstje zingt
Serenades in de stronk
Het kleurt het grauwe,
Het dorre van de kou
De lente nadert snel
Mijn vogeltje rukt in
Bezonnen maar gestaag
Doodt het leven vaak…
Kamerplant
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 302 Niet veel later zullen ze van de stronk loskomen
sterven
en neervallen op de grond
in de modder waar de plant haar wortels in heeft genest
door tijd
langzaam verrotten,
om een te worden met de grond.…
Nevelvrouwen
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 307 weeklagend om de dode stronk
dansen blauwe nevelvrouwen
op klanken van een herfstsonate
langs violen en bosgeesten
vlechten zij schimmeldraden
doorheen het vermolmde hout
wentelend in bladerwater
zullen zij mossig vergroeien
in de plooien van het woud…
Uren
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 Ik kan uren kijken
naar de mieren op een stronk
naar het schaduwspel
van bladeren op de grond
luisteren naar het fluiten
van de leeuw’rik op haar stok
zelfs het graven van
konijnen in hun hol
dat alles boeit mij bovenmate
tot ik terug geroepen word
door zuster Bovendonk
in het tehuis “Het honk”.
hendrik…
Ik buig voor hen.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 77 drie oude stronken
kijken mij aan met
hun noestige doorleefdheid
jaren leefden zij
van twijgje tot woudreus
zij waren goede buren
ik hoor hun verhalen
over kabouters, vogels
elfen en reeën
drie oude vrienden
die ooit langzaam groeiden
in het Deemsterwoud…
In smeulend vuur
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 561 soms is er een vonk
die open spat
in smeulend vuur
uit een stronk
die al tijden
ligt te roken
zich niet wil
overgeven maar in
warmte toch ontvlamt
wist niet dat
vocht en ochtendkou
haar zo verlamt
jaag de liefde aan
met zuurstof en de zon
we gaan voor deze lente kom…
Eenzame muzikant
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 81 op een open plaats
verscholen in een bos
steunt een stil figuur
op een houten ros
verenigd met een stronk en
één met zijn schalmei
laat hij muziek dromen
voor al wie komt ... langszij
eenzaam is de nacht
zonder al zijn sterren
en tevens ook die man ...
die geen woorden spreken kan!…
Eenzame muzikant
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 157 op een open plaats
diep in een oud bos
steunt een stil figuur
op een houten ros
verenigd met een stronk en
één met zijn schalmei
laat hij muziek dromen
voor al wie komt ... langszij
eenzaam is de nacht
zonder al zijn sterren
en tevens ook die man ...
die geen woorden spreken kan!…
Huichelend geweten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 292 Het vel over een dorre stronk naast
Vlees door razernij verscheurd en
Een necrotiserend karkas waar
Narcissen om brullen van het lachen
Maar één zal hij eens zijn
Één met de geurende lucht
Één met de warme aarde
Één met het zoete nat
Totdat hij glundert als een narcis
En alles voor niets blijkt te zijn geweest…
Als de lente lonkt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 269 heb de herfst
van me afgegooid
met storm
de bladeren weggeblazen
kaal en knoestig
is wat blijft
met trots draag ik
het eerste ochtendrijp
ga weer het spel
met regen sneeuw
en hagel aan de winter
is nog niet gedaan
maar als de lente lonkt
schieten zo
de nieuwe scheuten
uit mijn oude stronk…
Levendig vlak
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 200 de klei dampt zuchten
der gestorven stronken
het is heiig
een beslagen spiegel
over het veld
als een deken
waar iets broeit
maar de dood
nog even duidelijk is
als wedergeboorte
alleen een diep
invoelend mensenhart
of dierenoog
ervaart de spanning
van de toekomst
in het nog onwelriekend
zwart getint tapijt…
Zij wordt afgezaagd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 299 de boom
wordt niet gekapt
maar één voor één
de takken afgeknapt
langzaam naar omlaag
tot waar de stam
zich weer volledig
rond tot aan de grond
zij wordt afgezaagd
en is gevraagd
omdat haar jaren
weer productie tellen
de stronk is uitgefreesd
en laat geen sporen na
wortels geven zonder boom
helaas al snel de geest…
Winterkost
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 44 Van de koude grond
rest een miniem verschil
als je wilt groeien,
mirakelspelen
zijn als stronken boerenkool
waarin jij rookworst,
waar rijkdom toe leidt?
naar meer opportunisme?
wonderlijk sneeuwen?…
onvermogen
gedicht
3.0 met 96 stemmen 20.319 in de spelonken
van mijn geest
in duisternis gehuld
tussen de stronken
van mijn vrees
ligt mijn verloren schuld
in de kerkers
van mijn verlangen
in ware droefenis
tussen zwak en sterk
gevangen
ligt mijn vergiffenis
in de plooien
van mijn geweten
in vreemde vorm verbogen
tussen ziel en zaligheid
vergeten
ligt mijn onvermogen…
Hadden je geveld
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 320 ze hakten niet
maar zaagden met
de tand des tijd
het echte hout uit
jouw zo kostbaar lijf
ze hadden je geveld
de stronk bleef staan
wortels nog onaangetast
ze lieten je begaan
dachten je voor uitgeteld
maar jij weerbarstte
hun geweld en ontknopte
in een vrijheidsring die
takkenhoog zijn lente vierde
in een zomer die nooit kwam…
sans rancune
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 94 blootgelegd en barrevoets
naakte dwaling
over landerijen waar
een kei botst, een stronk hinkt
commando’s buigen letterlijk
je hoofd
vanaf hier
stapel ik een rots op rozen
breek ik hout
uit bitter water vangt
een vis
de tol
van zeven vruchten
poppenkop naast scalpel
papier, steen en schaar…
Gedachten-wolk?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 61 Hurken naast een stronk ,
hunkering naar een woordtolk
vrij met een gedachten-wolk.
Zonder slapen maakt
pennenstreken langer,
waakt bij gedichten.
Verstilde vragen
van tranen in de nevels
de lotus troost ze.
Witte sterren, hun
geisha’s bewaken poorten
van mijn Melkweg.…
Kleine dingen die groot
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 154 Ik dank dat ik denken,
dat ik schenken mag
dat ik schrijven en bedrijven
dat er beschutting en schaduw
onder boom,
met daarachter man die altijd
dat er weer bloesems
en daaruit vruchten,
dat blauw, vergeet me niet volop,
dat er stronken liggen, staan,
dat de sneeuwbal bloeit
door de liefste tuinman ooit
dat de regen voedt vandaag
zoals…
Voorgoed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 211 Ik stierf en er was niet
van ver mij vandaan
een stronk, een kussen
voor mijn houten hoofd,
waar ik de bedding vond,
waarin ik rusten zou,
ik zocht snakkend zonder
adem naar een stem, die nu
voorgoed zou zwijgen.…
Later
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 214 Heimwee naar mos
zacht
als fluweel
naar stronken
en krakende takken
naar zwammen
van geel
en van rood
met vuurwitte stippen.
Heimwee naar dauw
aan zilveren draden
naar bomen
en schors
en de geur
van hars.…
Het fronst als het regent ( haiku’s)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 166 Hurk naast een stronk , ik
hunker naar woordenwolken,
vrijen met gedachten.
Zonder slapen maakt
de pen de streken korter,
waakt bij gedichten.
Rimpels lopen op
gezichten van de winden,
fronst als het regent.
Verkoeling vragen
aan tranen van de nevels,
lotus troost ze.…
'Vuur'
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 392 ....,zeiden wij en
wij snoeiden de struiken
wij kapten de takken
en rooiden de stronk
wij sleepten het snoeihout
en bouwden een stapel
wij vormden een houtberg
bevonden hem goed
de vuurtoorts ontstoken
daar stijgt al een rookpluim
hoor toch hoe het knettert
de laai voert omhoog
Het vuur onderhouden
vraagt brandstof en zuurstof
zo…
Lente
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 404 Een vroege ochtend langs de uiterwaarden
Een ijle nevel talmt van boom naar stronk
In tinten, die geen schilder evenaardde
ligt het landschap onbeschrijfelijk te pronk
Als kleine spiegels glanzen waterplassen
tussen de wilgen met hun stekelkoppen
De kale takken vormen schuchter knoppen;
het water zal voorlopig niet meer wassen
De kleur van…
iets met oude bomen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 340 Je hebt iets met oude bomen
Als zagen door hun stammen sjezen,
voel je pijn, ergens in je ziel
Verloren resten kale stronken
waarin hun ringen staan te lezen
Zager, als jij lang zult leven,
misschien wel tachtig jaar,
zouden bomen jou dan duwen, het
hoekje om, waar schimmen lonken,
roepend: jij bent klaar?…
Herfsttinten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 212 Ze voeren dronken
laten leeg wat niet vatten kan
verrijken het armste van de aarde
blozen het bleekste van de dag
De eeuwige dood van blad
de sluipende ondergang
van de in zwam verpakte stronk
plukken ze tenger uit het woud
Ze bouwen gespreide vlerken
als kathedralen tegen het palet
kerven en ketenen bos en mos
onwrikbaar als…
Je benen vlamden op
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 215 je benen vlamden op
heb de mooiste stronk
getrokken uit het veen
je vormen uit het natte hout gesneden
je benen vlamden op
langs jaarringen van
generatieslang geleden
het hoofd met
lange haren mocht
ik tot het laatst bewaren
met de kleinste guts
heb ik je trekken rondgelijnd
ogen in verwondering gebogen
het veen heeft jou…
Sporen van de winter
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 96 De dood heeft hongerig de
Palen uit de grond gevreten,
Niet één die nog
Is overgebleven -
Stronken met dode bladeren,
Aangevreten door vorst en zout,
Zien zonder het te beseffen
Nieuwe loten vol in het groen
Opschieten uit het dode hout:
Diep donkergroen
Dat zich een weg baant
Dwars door de dood,
Er is geen geluid te horen,…
Horror en de schoonheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 371 En hij;
het levende teren, lokt het ongedierte
in zijn parmantig stinkende stronk.
Ik ben mooi, raspt hij narcistisch.…
De verre blik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 126 niet
al generaties lang
hadden zij de verre blik
in het zien van
gods oneindigheid
tot hun wereldbeeld
van rechtschapen zijn en
onvoorwaardelijke trouw
in korte tijd schiftte
twijfels sijpelen
langs fundamenten
normen en waarden
verdwijnen diep in de aarde
nog kijken zij
de lijnen rechter dan
de heer maar ook knoesten en
stronken…