23 resultaten.
Bejaarden Zorg
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 195 Oud en broos afhankelijk van hulp
Mijn pillen liggen door elkaar
Mijn lijf trilt en is zo zwaar
Ik woon zo graag in mijn eigen stulp
Er wordt het uiterste gevergd van mijn krachten
Kwaliteit in de zorg......
Ik kan niet wachten!…
Nomen est omen
snelsonnet
2.0 met 8 stemmen 143 De vloed was noch te stelpen noch te stulpen,
Maar wie de goden structureel verzoekt
Zal ooit een keer verdoemd zijn en vervloekt,
Want alles ligt daar in de buurt van Gulpen.
Niet onvoorspelbaar ging het daardoor mis,
Daar ook in Limburg nomen omen is.…
Home Sweet Home
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.215 Thuis ligt niet in mijn nietig huis
niet in deze stenen stulp
waar het tikken van de klok
de stilte uitschreeuwt
Thuis ligt in jouw ziel
bij de open haard van je hart
turend naar de golven
in jouw ogen
zoekende vingertoppen
strelen er zacht als sneeuwvlokken
een tapijt tederheid
over jouw huid
hier strooi ik mij uit
over het glooiende…
Draaiend Sanatorium
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 44 De Ierse Shaw had zo een stulp
Het draaien in zo'n 'schrijvershut'
Was ook Wim Kan een ware lust
De Muze kroop er uit haar schulp
Een stille plek, klein paviljoen
Vol frisse lucht in kwistig groen…
Villa leo
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 99 .
__________________________________
De nederige stulp van Paul de Leeuw
Staat volgens Funda al zes maand te koop
De hoogste bieder dreigde al
met sloop
Dat ging hem dus niet worden, met zo'n Zeeuw
Hij mag van Paul wel weg voor drie miljoen
Maar tot z'n dood mag je er niks aan doen…
Citycruise
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 309 Goedemorgen leuke vrouw,
Wie zijt gij dat gij mij geheel
Incognito vereert
Met een bezoekje aan
Mijn nederige stulp?
Zijt gij gekleed, geheel of half
Ontkleed of toch in winterkleed
Verweerd tegen de barre ochtendkou?…
Aan de eenvoudigheid
poëzie
2.0 met 16 stemmen 1.939 Breng mij, zachte Eenvoudigheid,
Waar de stulp uw schreden beidt,
Die de wijnstok half omvangt;
Daar de bloeitak over hangt.
Leid mij tot uw klein gezin,
Als een trouwe jonger, in;
Doe mij, luistrend naar uw mond,
Waarheids echte leerling kond.…
bramenplaag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 451 landgenoten vrij gevestigd
in gastvrij frankrijk klagen
hun bramen groeien te heftig
ze schrijven privé uit hun stulp
om publieke steun tegen die plagen
op hun landgoed en tegen fransen
die communautair weer niet te hulp
wel op trekvogeltjes raak schieten
ze zeggen ga breken rukken en branden
met glacé's tegen bloed aan je handen
of…
Makelaar
gedicht
4.0 met 5 stemmen 5.296 Maar,
u steekt zich in decennia van schulden
voor een stulp met riolering die vaak stokt,
een interieur dat door het roken is doorleefd,
met in- en uitgangen waaraan een luchtje kleeft.
Aan alle kanten uitzicht op een blinde muur.
En huur? Niet mogelijk.
De eigenaar wil er vanaf. Het spookt er.…
Alleen met Lavoisier
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 3 Met zijn behoud aan massa in een gesloten stulp.
Bier, gas, energie, in een afgesloten vat?
Lavoisier kent chemie, maar niet mijn gat.
Van corpus delicti tot anus delicati
We starten een lekker babbeltje met ons twee,
prachtig toch, ik ben volstrekt niet meer alleen.…
Kamers van angst
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 164 En ik lach vrolijk als een muis
of kat in mijn eigen kleine stulp
maar daaronder heerst angst en
ik zie dat Nederland verandert
en dat 't wel los zal lopen, tóch?…
Winterlied van een landjongeling
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.425 het ijs nam de beek in bezit;
De daken der landlijke stulpen zijn wit,
En grauw en eerwaardig, met zilveren top,
Rijst ginter de staatlijke kerktoren op.
't Is winter, mijn liefje! stook 't kamertje warm;
Zet u bij de kachel, en neem me in uw arm!…
Sint slaat terug
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 651 't Is dat hij mij bijtijds verwittigd had
Uw nietige bescheiden stulp te mijden
Maar 't deugt mij u verbaal zo te kastijden
Op zinloos prevelen heb ik geen vat...
Het ga u nochtans goed, tabé,
tot later -
Op een decemberfeest, maar zonder kater…
Zinkend schip
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 471 Terwijl ik me vorm tot leven
en armen sla in de warmte
die me koestert en omringt,
voel ik de last van de leegte
het drieste stulpen in het niets
van het bulkende bloed
dat bloeit, gutst, geeft
en overstromend, stof inbedt,
verteert wat aan leed was
maar geen weg weet met zin.…
Jij ontsteekt de nacht
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.766 verlies
van de werkelijkheid in bloederige slagen
waarbij het knallen van treden die zachtjes kraken
-tot de lijn haar licht verliest in het waken
en het hoge zoemen terugkeert in `t belagen-
paniekt of de liefde wel juist aan ons kiest
overbelast draait het verstand in grote lussen
rondjes om de jeukende bulten die pas gestoken
geprikkeld stulpen…
Zinkend schip
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 309 Terwijl ik me vorm tot leven
en armen sla in de warmte
die me koestert en omringt,
voel ik de last van de leegte
het drieste stulpen in het niets
van het bulkende bloed
dat bloeit, gutst, geeft
en overstromend, stof inbedt,
verteert wat aan leed was
maar geen weg weet met zin.…
DE WINTER
poëzie
3.0 met 18 stemmen 3.954 Omsingle 't West, met slibbe en plas,
Zijn ongenaakbre stulp,
De Tijd gaat met geen trager pas;
Dank zij der Muzel hulp!
Gemis wordt in genot verkeerd,
Als 't Oosten op zijn beurt regeert;
De vorst het grondloos pad bestraat,
En vriendschap weer uit buren gaat.
Wie dan de Winter lastren mag,
WIJ roemen 't geen hij doet!…
De Winter
poëzie
3.0 met 24 stemmen 2.777 Omsingle 't West, met slibbe en plas,
Zijn ongenaakbre stulp,
De Tijd gaat met geen trager pas;
Dank zij der Muze hulp!
Gemis wordt in genot verkeerd,
Als 't Oosten op zijn beurt regeert;
De vorst het grondloos pad bestraat,
En vriendschap weer uit buren gaat.
Wie dan de Winter lastren mag,
WIJ roemen 't geen hij doet!…
Het zingen van de slaaf.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 392 't Stenen huis, dat hen bewaarde,
Davert als een rieten stulp, -
Open is 't gesloten graf,
En hun ketens vallen af.
Maar wat engel daalt er neder,
Die der slaven boeien slaakt?
Maar wie schudt het aardrijk weder,
Tot verstokt gewisse ontwaakt?
Biddend zag mijn blik omhoog
Naar der heldre starren boog!
1844.…
De voortreffelijkheid der mensheid.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 720 Geen troon verheft, geen stulp vernedert;
Het goud versmelt, en de eer is schijn;
Maar 't hart, door eedler smaak vertederd,
Zingt vrolijk; ‘'t Is voor mij genoeg, een mens te zijn.’
Voortreflijkst Schepsel! Heer der Aarde!
Uws Makers liefde! Uws Makers beeld!…
De voortreffelijkheid der mensheid.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 520 Geen troon verheft, geen stulp vernedert;
Het goud versmelt, en de eer is schijn;
Maar 't hart, door eedler smaak vertederd,
Zingt vrolijk; ‘'t Is voor mij genoeg, een mens te zijn.’
Voortreflijkst Schepsel! Heer der Aarde!
Uws Makers liefde! Uws Makers beeld!…
De morgenstond
poëzie
4.0 met 2 stemmen 663 De Landman, thans, thans verfrist van leden,
Verlaat, door ’t rijzend licht gewekt,
De stulp, die hem ter woning strekt,
En gaat naar ’t veld met rasse schreden.
Hij melkt, blijgeestig opgestaan,
Zijn kudde, vrij van wrange zorgen,
En voert, al zingende, elke morgen
Het grazig zuivel steêwaart aan.…
Sint Nikolaas (1820)
poëzie
3.0 met 147 stemmen 11.051 ."
En Huib nam, van zijn jongenstroep,
Twee gasten tot zijn hulp,
En brak naar groter woning op,
Van uit zijn enge stulp;
Maar 't raam aan straat verhuisde mee
Voor alle schaa bewaard;
En 't bleef, ter eer van Sinter-Klaas,
Bij 't kleinkind nog gespaard.…