Alle inzendingen over tijden

Vader hangt er nog: een mooie jongeman in opzichtige kleren die van zich liet horen op hoge hakken net getrouwd, niet streng de man van plichten die ik heb gekend, in werkkleren bezig met belangrijke zaken toegeeflijk kijkend naar mama die zich tooit in ongemak, 's ochtends op hun koperen bruiloft beiden de wissels voorbij en verder…

die we allemaal kennen als onze eigen tijd…

Wat doet het ertoe hoe oud ik ben, of ik zussen heb en kinderen, waar en met wie? Dat zijn geen wetenswaardigheden In wat voor kleren dan ook ben ik met benen, romp en een gezicht mijn hart, begeerd of niet ik wil jouw fantasie om de wereld te toveren waarin we kunnen leven vrijmoedig veilig zijn en zonder opsmuk knielen voor de…

Kijk niet naar het verleden met statistieken die dienen te stijgen, de afgrond verdiepen waarin we niet durven te vallen Draai je liever om, stap terug leef zoals de oudste mensen eenvoudig, zonder illusies over wat je nodig hebt Zet zoveel stappen terug dat je weer tijd hebt om niets te doen en meer kunt betalen aan anderen Word lid…

Voorbij de Poortloze Poort gaf ik mijn spullen weg – thuisloos zwierf ik onder de Vissen aan de hemel, hun tijd is een lange tijd op de klok van de aarde De steden waren snel gesticht in het korte uur van de Ram – maar Waterman, jouw eeuwen liggen nog ver in de toekomst na de sterke mannen Jij en ik wachten niet meer we lopen voor, in…

Bruggen zijn geen rijkdom meer, ze bieden geen ruimte maar drukte boven mijn hoofd, ze scheiden mensen af en sluiten ze op op een eiland zonder energie een leegte die me uitput en die ik niet kan vullen met de contacten die ik leg over al de bruggen waarmee ik me behelp bij gebrek aan tijd om de deur uit te gaan en mijn eiland te…

De robots laten zich bedienen door mij, ik heb geen keus Ze piepen afgrijselijk als ik het niet goed doe Dan hoor ik de mensen die tekort komen Ze hebben recht op hun dosis elektronische alcohol en op een mooie ontplooiing van hun planten, groei en bloei met kunstige geuren geregeld in de kamer hiernaast Na de dranksensatie is er keuze…

Een flashbericht van overzeese zijde Komt tussen alle bezigheden door De zware eiken voordeurspleet in glijden Een vederlicht gewicht, een tele gram Meldt dat soldaten binnen kwamen rijden Kromme jappenbenen op pedalen Een groene draak gleed langzaam door de straat Naar richels van het wapentuigdepot Dreigend dreunen palmen en waringins…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

ons hart de hamer en de slag klopt bij eenieder anders in voorspoed en in tegenslag haar ritme in onzekere dag het geluid van haar lied te zingen laten horen in het angstvol bonzen van de tijd bloeiend bloedend tot het graf in de jongste dagen nieuw en sterk door Gods ondoorgrondelijk werk…

Pils, koud en rauw. Een wit gezicht en een lijf van goud. Mijn vrouw weet dat ik van jou hou. Maar schat schenk mij nog een pils koud en rauw. Ik drink niet snel maar ik zuip al gauw. Het houdt mij jong dus ik word nooit oud. Maar schat schenk mij nog een pils koud en rauw. En na een hele dag door zuipen ‘s avonds alles weer uit kots. Nou…

Groepen mensen trekken leiders aan geven hen macht, en die macht trekt mensen aan In nieuwe tijden smelt de macht Aanhangers haken af Het peil daalt weer Zo stuwen en duwen de massa's de wateren der welvaart op en neer alsof het hen overkomt Ver weg beweegt de zee mee brengt daar droogte of vloed en kwelt de mensen tot ze zich verenigen…

Ik houd van mezelf. Ik heb altijd aan mijn ziel, zonder roepnaam of lichaam de trouw beleden. Het was, is en zal zijn: een loflied op mijn expressie, totaal. Totalitair zal men alleen nog praten en napraten. Het zijn de hiaten der mens. Ik bezit nu, momenteel een heel scherpe ooglens!…

THEMA THUIS, Week van de Poezie 2024 WAAR IS MIJN THUIS? Mijn thuis is in mijn zijn In mijn binnenste midden Daar staat een bed Een stoel en tafel Een kachel en een kaars Liggen lucifers om aan te steken Maar vooral ligt er een pen Om het onbegrijpelijke te beschrijven Om dat te laten rijpen op papier Veelal onder ‘t genot van…

Diepvriesliefde dooit niet is temperatuurbestendig. Hard bevroren tederheid hagelt in mijn hart. Diepvriesliefde plooit niet en ontwijkt behendig al de zwoele narigheid van smeltend en verward. Diepvriesliefde kooit niet ze blijft steeds apart. Ellendig en inwendig vastgezet op wintertijd en ijzig koude smart.…

Ik kon mezelf heel goed bedruipen, door regelmatig met mijn hand in iemands zak te kruipen, maar de anderhalve meter, het nieuwe normaal, ervaar ik nu als heel asociaal. Het heeft mij, mijn inkomen ontnomen, ja sterker nog, ik voel mij beetgenomen, ik groette iedereen altijd spontaan, en liet ze vaak zonder portemonnee verder gaan. Maar…

Niet onbewogen, stil zitten, staan, het lukt niet zo lang in dezelfde houding, maar het lukt me eindelijk, zonder bemoeienis gaat alles buiten me om door, het licht, de wolken geuren, planten en dieren ik weet ongeveer wat er zal Afwachten volstaat, wachten op wat terugkomt, als herinneringen die zich herhalen, de geluiden elke…

's Avonds dansen we vrije expressie, ik ben vrij en veilig in het kamp Er is maar één slot, één man die de sleutel heeft, want wie zou naar buiten willen? Kom maar kijken door de draden van het hek we verbergen niets Lijntrekkerij, stiekem gedoe, een verkrachting alles wordt gezien en dan voert de politie je snel af naar het…

Je hoort de glashuid die ons scheidt vaak rinkelen. – Weer een uitbraak.…

We staan dicht bij elkaar zonder elkaar aan te raken dat doen we ondergronds in het luchtige wormenbed ver van de kwetterende eksters op onze armen, de pijlen van de piepende parkieten met het nieuws van de dag en de schreeuwende meeuwen We doen het in het donker likken aan elkaars sappen en verstrengelen ons Mieren dulden we niet…

Hé, je bent er weer Toevallig. Net als ik dus Nou ja, net als gisteren Zijn dat afwikkelschoenen? O, dat is een moedervlek hier, bedoel je, je wijst toch naar hier? nee niet dichterbij komen! .....Je schroeit me nu al! .....je steekt mijn fantasie aan .....er breken brandjes uit .....de rook benevelt me .....en ik wil daverend laaien…

nu het virus blaffend gaten in het leven vreet weten we dat bomen geen gouden appels dragen nu stemmen verstarren in monotone virustaal wekken we ongeboren woorden tot leven nu we de wet op de zwaartekracht tarten verheffen we gewone mensendingen tot kleine mysteries nu we in de stilte stiller worden…

nachtelijke dichter onverdroten voort kinderhanden tekenen het ei in de buik van de rode hen de lantaarnpaal neemt de benen samen met het licht een man met één voet op het dak speelt cello over Tevye’s klacht in het gesloten huis versteent de angst tot een monoliet in het licht van de tovertuin schittert een rivier het is de tijd…

Geef ze maar thee .....Luister, de bomen vallen .....Heerlijk, het geluid van bijlen .....die de boomgaard kappen .....De tijden veranderen .....Speel! Ik wil het vieren! .....Dan kunnen jullie daarna vertrekken Ik weet het niet, ik wil weg Waarom zijn we zo oud geworden?…

Nu het winter wordt en de bomen niet vol in het blad hebben gestaan huiver ik om wat er komt om de huiverende mensen in een winter van misschien wel veertig jaar, als een eindtijd van de woekerende groei en ook om de winterkou in onze harten omdat ons leven steeds meer levens kost en steeds meer verdriet Als we er niets aan doen zullen…

Een tuinder zou komkommers telen Maar faalt daarin door louter pech Al zijn komkommers rotten weg Het lot kan wrede spellen spelen Hij brengt zijn ploegschaar naar de lommerd Als tuinder blijft hij onbekommerd…

Geen effect De Damrakjongens allen beursgeslagen Wat is het toch een akelige tijd! Ja, imams geven volop narigheid!…

Onrust vind ik alleen daar waar rust ontbreekt... steekt dan de pijn in mijn borst, hoofd en geest niet zo klein, maar doet me meer zeer dan simpel verdriet. Onrust in de ziel is, waar ik viel. Daar waar rust is tenslotte koester ik wat klopt, rust geeft niks mis mee is maar juist vrij en positief in me leeft.…

De wereld om me Heen is soms te Druk geworden Zo veel mensen Die kennelijk Iets van me willen Ook al begrijp Ik zelf eigenlijk Niet waarom Besluit om het Leuke eraan toch Maar mee te maken, Mee te gaan met De stroom van de Rivier, zonder Noemenswaardige Weerstand, en op Gezette momenten Even een poosje de Bergen…

Een ongewone dag in ’t plaatsje Urk… Ineens zie ik wat jonge Suri’s staan Ik schrik nog meer, er komen Mocro’s aan! en plots ontwaar ik zelfs een Nederturk! Verstijfd van angst zie ik, als dat niet gaar is een Engelsman, verdomd als het niet waar is!…