Alle inzendingen over uitgeput

Krachteloos, uitgeput. Handen als kind verdween je erin. Veilig, geborgen. Handen... Hulpeloos, vragend. Help me. Steun me. Wees er... Wie voor wie?…

rivieren vol emoties stromen door mijn lijf in een bootje vol met “zoals men vindt hoe het zou moeten” roei ik uitgeput met laatste tegenslagen daarna drijf ik langzaam af naar daar waar mijn gevoel al een tijdje ronddobbert ballast lozend onderweg naar wie ik ben…

Recent Indiaas onderzoek toont aan De mobiel verstoort het magnetisch veld De bij navigeert nu tegengesteld Komt nu uitgeput bij zijn korf weer aan Denk nog eens wanneer je zit te bellen dat Maja het niet zal navertellen Bron: Telefoonsignaal slecht voor bijenpopulatie op niburu.nl…

zijn uitgeputte lichaam in de hoek van de kamer een lege fles gesnurk gebroken glas achteloos op de grond dansende schaduwen op het erf een meisje in tranen niet begrijpend wat haar was overkomen waarom niet gegild? tot de dageraad kwam .. laat ieder met zijn eigen schaamte…

Behoor trek ik mijn Lot aan en reis In doodspijn heel Alleen door de woestijn Die het leven voor mij Geworden was - dodelijke Eenzaamheid zoals alleen Echte eenzaamheid kan zijn Op zoek naar een bron waar Ik wat water kan drinken Dat mij verlossen moet van De helse verzengende hitte En als ik na uren zwerven Eindelijk uitgeput…

Hoe uitgeput ik ook zal zijn. Al branden mijn benen nog zo erg. Ik heb de kracht, ik heb de wil. Het vuur brandt in mijn hart. Ik ga naar de andere kant van de berg.…

De wens staat in je ogen het verzoek haalt niet je lippen, je kunt niet meer vragen ‘help me alsjeblieft’ we kijken toe, hoe je uitgeput en moe, meer dan gelaten alles laat gebeuren. We kijken weg, van de wens, het verzoek, we luisteren niet, want je kunt niets meer vragen!…

Zo maar gelaten kamer, gordijnen dicht, strepen zon in een leegte waar jouw beeld en motieven in verbleken, een door- schenen put, wind uitgeput de laatste adem tegen ramen baart, aan de halsband rukt van bekentenissen die we vermeden in een monoloog van pijn.…

Op de top Er toch vanaf gevallen De top Had geen uitzicht Was wazig en guur De wind was stil Er waren bedelaars Waarom waren er altijd bedelaars Zelfs op de berg Waren er vragen Veelomvattend Ondanks de gloriedagen Was het veelomvattende Het universum Een donkere zon Er was een uitgeputte bron Waarin geen heiligheid Overleven kon…

Alles Voor De lieve Vrede Heeft me uiteindelijk uitgeput Mezelf Weggevaagd Op zijspoor geschoven Tijd om mezelf te redden Mezelf te laten zien Wat ik vind Wat ik voel Wat ik wil Mijn waarheid leven Mezelf los maken van de ander Mijn waarheid uitspreken Zodat de oorlog In mij kan stoppen…

mysterie raakte overwoekerd door oprukkend regenwoud ooit leefde hier een volk zij verbouwden mais steden werden verlaten de grond was uitgeput zij trokken naar het noorden namen hun goden mee op steentabletten staat hun cultuur gebeiteld Drents museum Assen. Expositie…

het landschap herkent de verte de leeggeschudde stilte van de dood windvlagen vormen losgebroken woorden volgen het uitgeputte zwijgen in gelezen verzen zwart getuigt de hemel de nacht in je ogen de wolken ooit teerbemind ik lees je naakt in de diepte en noem je fluisterend mijn vreemdeling…

geestelijk uitgeput een zoveelste aderlating uw vinger drukt mijn gezicht bijna stuk omringd door ziekelijk wit uw handelingen uit angst egocentrisch vernietigingsdrang ik ben u bang u smeekt ik fluister en blijf een door ademhalen wachtend u zult bedaren bloedvriend dag en nacht jackhals van het duister…

ik wacht op het kerende tij en vers gevangen garnalen de resten verdriet verdrink ik in de zee ooit stond ik hier nog niet echt zolang geleden in de golven te bijten het schuim op de lippen totaal uitgeput tot het zand bezit van me nam ik werd herboren met de passie van zout en zeus als vriend…

Vol vuur en vlam verhit in 't spel vol liefde dan spetterend, knetterend verzengend heet eindpunt bereikend ontladende kreet uitrustend in veilige armen uitgeput, gelukkig in dromenland verdwijnend zonder dat je het zelf weet verzadigd, tevree... het spel tussen twee.…

het licht lijkt vals dat lente straalt bloemen valer in hun trage groei gras oogt sprieterig wind dwaalt zonder richting aan te geven uit een verkeerde hoek en ik ben moe uitgeput en leeg tot op de bodem de winter was te lang om nog te groeien naar ontwaken laat mij maar slapen in mijn voorjaarsdip…

Toen ik uitgeput thuiskwam, zat geluk op me te wachten. In mijn eigen trouwe huis. Bij onze eigen open haard.…

Ik wil bulderen en rollen dansen met Wind tot ik volledig uitgeput ben en dan in een diepe slaap zink. '…

Ik wil zoals jouw voeten zijn op de zachte dauw van zomergras dansen tot het einde van de zomer verslaafd aan hitte, uitgeput door droogte wil ik uit jouw liefde drinken alles even laten bezinken in de smaak van verse groentesoep alles anders dan voorheen laat me voelen aan jouw grootste teen.…

Laat ons staan, laat ons staan Wanneer ik Je aanraken kan Uitgeput, het lichaam van Een oude man Een laatste wens, En het uiterlijk toch dan Een tiener met te veel hormonen Dromen Dromen die naar jou verlangen Honger op de lippen 's Nachts verstopt onder een laken Bij dageraad, Klaar om aan te raken Maar niet de moeite waard…

is er de melancholie van overvloed als gevoelens zijn uitgeput door veelheid in nuance lijkt de ziel beboet door aangereikte kansen, van woorden die nu rusten in de geest of in mijn hart, vaak met gesloten ogen roep ik in de leegte van een woestijn van vergane glorie of word ik binnenkort door de natuur dan wel mijn gemoed naar…

Moe gestreden is mijn wereld me gaan dromen afgemat vlijde mijn hoofd tegen je aan zat van steeds dezelfde wegen gaan uitgeput niet uit de put te komen Leeg door het verleden van mijn bestaan amper door het verzet van…

de zon is uitgeput enkele straaltjes ontspringen de hemel de planten worden stijf en de bloemen schrompelen hun seniliteit tegemoet de bomen zijn moe en kaal de dag zwakt als maar af terwijl de nacht sterker wordt dieren kruipen weg in hun holen de vorst ontruimt het landschap het wordt winter en toch heb ik het warm vandaag…

Wanneer ik jou daar zo zie liggen uitgeput en afgeleefd niet wetend wanneer de lijdensweg voorbij is dan huilt mijn hart.…

De stiekeme trots wanneer je jezelf voorbij loopt, uitgeput neerzakt en niet toegeeft aan je gevoel. De stiekeme trots wanneer je voelt dat je verdwijnt, langzaam maar gestaag en dat nooit meer op wilt geven. Die stiekeme trots maakt dat ik elke dag weer faal, wanneer ik opsta en nog steeds besta.…

Ik kan niet meer verder ben uitgeput Het wachten, het hopen, het heeft geen nut Er is bij jou geen enkele wil om te praten, te lijmen, het blijft maar stil. Mijn liefste, mijn maatje, ik weet het niet meer emoties razen, mijn hart doet zeer Tien lange jaren, ineens voorbij niet meer samen, maar "ik" en "jij".…

in eenzaamheid verdwijnen kleuren als tranen gaan rillen in mijn gespreide hand in donkerheid doven mijn ogen als strelingen huiveren in de laatste samenzang door uitgeputte woorden verdwijnt het leven als mijn hart stuk gaat springen in wat mij lief is door verwrongen schaduwen zwijgt de tijd als mijn adem gaat rusten in wat voor…

in de stille kamer onder strak gesteven lakens en een sprei van linnengeel je lichaam uitgeput je ogen vaalblauw langs de einder heen staren in de eeuwigheid zachtjes streel ik je gelaat heel even nog een laatste kus want afscheid nadert voorzichtig sluit ik je ogen nu mag je altijd slapen heerlijk dromen…

Lichamelijk totaal uitgeput Door louter geestelijk verzet Maar ik ben nu waar ik wezen wil Ik heb het van me afgezet Geen stap meer te verzetten Het is ook niet meer nodig Als je uitrust op de goede plek Zijn verdere stappen overbodig Dus zit ik in het licht van boven En laat me rusten, laat me gaan Lichamelijk een wrak, geestelijk op…

we vullen kasten sjouwen meubels naar de plek waar een antwoord ligt het maakt ons rustig, zowat overal en als het nacht is, na de lakens doen we het licht aan tot we weer uitgeput naast de vragen slapen we lopen een eindje om met het zonlicht in de kamer en hier en daar en overal het houdt ons warm, alleen daarom…