Alle inzendingen over uitgesneden

(aangaande de uitvinding der boekdrukkunst) de afdruk van een uitgesneden boomschors maakte indruk in het zand iemand bukte en raapte het op was het een a? het werd een hoofdletter die op haar beurt uit de aardkorst moest worden gesneden zij was ingebrand…

De slaaf met uitgesneden tong, die niets te zeggen heeft. De leider van het verloren land, die niets om mensen geeft. De stroman met zijn grote bek, die geen antwoord mag geven. De gemartelde eerlijkheid, die geen besef heeft van leven.…

De taal slaapt je hoort haar stilte voor de storm het seizoen barst los wanneer het ochtendlicht gloort wordt zij ook in haar slaap gestoord met een vriendelijk gebaar verwelkom ik haar letter voor letter in een uitgesneden licht heft zij haar armen op ongemerkt ontstaat dit dicht…

In de herfst valt alles terug in zijn plooien en rimpels worden dieper uitgesneden uit opgedroogde levenskanalen kaalheid lijkt onvermijdelijk hoewel weggestoken achter een tooi van bont coloriet. neen op afgehakte boomstronken groeien enkel zwammen of voor wie nog hoop koestert: paddenstoelen. ga er maar even bij neerzitten ...…

het werd stil, het werd anders het werd ook veel meer dan onvervangbaar of een lang verhaal beelden mompelden over troost alsof de dans van chrysanten hen verwarde in eigen, uitgesneden armen de wereld was ook niet groter dan de aders van steen, uit het zaad gegroeid dan de zekerheid van de aarden weg tot het verlangen naar jou bij jou…

met ruimteloze schreden de dag afwachtten, muren van prikkeldraad niet zagen verdwijnen eenzaam als de dood, zelfs de andere kant van het draad was zonder licht ze hebben getracht een eigen kamer in de wereld te zoeken uitzicht op vrijheid , plafond en die binten kregen ze nooit meer uit hun ogen gewreven en ook vandaag gedenk ik de uitgesneden…

Lege glitter, lauwe glamour, Tweederangs nachtclubpief, Flinterdunne snor, fout pak, Onderuitgezakt op de enige stoel Die het etablissement rijk is, foute gozer Die ongeïnteresseerd zijn handelswaar aanprijst - Overjarige snol in te wijd Uitgesneden hals met royaal zicht Op het boezemgebied - Met twee eenzame gasten die ook al niet…

De wereld uitgesneden langs sjablonen van het blinde geld, gevoegd in voorbewerkte stenen, ingelegd met specie van het zwoegen,waar geen bloed meer uit kan treden, zelfs geen tierend mos, zelfs geen onkruid welt op gave bodem, niets dan dode licht erboven, niets wat ons verplicht raakt evenwicht, van aarde losgemaakt, claimen vale schaduwen…

ik ook smeekte en ook knielde Ze stapte eenzijdig uit de ring Nooit gezegd wat ze echt voelde Nooit gevoeld Waar ze op doelde Een open eind zo aan het eind Nu jaren verder in dit leven Jaren later in de tijd Begrijp waarom ik toen ben opgegeven Al het mooie ook ten spijt Ze kon niet delen met een ander En heeft haar hart toen uitgesneden…

Evenwicht in het extreme De wereld uitgesneden langs sjablonen van het blind geweld geweld, gevoegd in voorbewerkte stenen, ingelegd met specie van het zwoegen,waar geen bloed meer uit kan treden, zelfs geen tierend mos, zelfs geen onkruid welt op gave bodem, niets dan dode licht erboven, niets wat ons verplicht raakt evenwicht, van aarde…

ik vul jou, mijn dichter aan met woorden die uitgesneden liggen naast houtnerven en waar de vloer, vastgeworteld zijn schaduw geeft speels mijn armen rond jou schetst ik weet niet of ik nog iets zeggen wil of dat ik de bloemen verder draag naar buiten de nacht vol weemoed met wind en de onzichtbaarheid van mijn dromen je…

een frisse zomerjurk te dragen met blote schouders, een uitgesneden hals en rug en vooral goed los om de heupen waarmee ik dan de tuin in loop de zon schijnt warm, maar de wind houdt het draaglijk en brengt de jurk in beweging en dan ben jij er natuurlijk ook die de jurk al even mooi vindt en samen trekken we hem uit en hangen hem aan…

Onze wereld uitgesneden langs de sjablonen van het het onzekere, fantomen opgeteld ingelegd met specie van het leven waarvan de bouwstenen in los verband staan, zonder troost van de vanzelfsprekendheid niets dan het dode licht erboven, al wat ons verplicht raakt uit evenwicht, lijkt van de aarde losgemaakt, een onzichtbare schaduw…

Waar ik naar verlang vandaag een frisse zomerjurk te dragen met blote schouders, een uitgesneden hals en rug en vooral goed los om de heupen waarmee ik dan de tuin in loop de zon schijnt warm, maar de wind houdt het draaglijk en brengt de jurk in beweging en dan ben jij er natuurlijk ook die de jurk al even mooi vindt en samen trekken…

Bevroren noten Gespeeld door de verkrampte ledematen Van een goedkope pianist Leggen de laatste hand Aan een stervende climax Waar jouw partij werd uitgesneden En ik mijzelf de hoofdrol toemeet Waarna het langzaam en te laat Binnenstromende blauw Het cliché met stomheid bevestigt. Vanavond Geen encore.…

Evenwicht in het extreme de wereld uitgesneden, langs sjablonen van het gedoceerd geweld (?) gevoegd uit de specie van ongelijke bouw - stenen,ingelegd met zweet van het zwoegen,waar geronnen bloed niet meer uit kan treden.…

Een huisje van soepstengels, met uitgesneden peperkoeken deur, chocolade smakelijk op 't dak, gras in doperwten geeft alles kleur. Broccoli mag niet ontbreken, appelboom in zoete rijpe bloei, geurende ladder in vanillestokje, struiken in weelderige wildgroei.…

Een bijdehante bij dook snel naar onder, want daar zag hij een vrouw en dacht toen: hé… ik vlieg eens in dat fraai decolleté; een raat vol implantaat is best bijzonder! En deze drieste daad kreeg als bekroning een pot pikante siliconenhoning.…

Op de Rennemig stond het café, met in de binnenhof ’n houten plé. ’n Hartje uitgesneden in de groene deur, dat diende voor de stank en wat frisse geur. Een grote zwarte kolenberg lag achter het huis, daar raapte ze gratis kolen voor het fornuis. Vijf dochters en twee zonen groot gebracht en twintig kleinkinderen voor het nageslacht.…

‘t blonde haar ligt losjes op je hoofd wenkbrauwzweet loopt langs je ogen accentueren het zwarte van je wimpers ‘t laag uitgesneden witte hemdje plakt tussen je borsten en vloeit het zoute vocht.…

koelte met brokken wordt gesneden je loslaten is als een trage vlinder in de herfst ik wil je gedenken, je gedenken op jouw manier, zoals je was gewoon met simpele woorden iemand zijn vreugde inpalmen, zelfs met je blik kon je de zinnen van iemands tong afsnijden gedragen haat luistert niet naar een tongval die in dialect is uitgesneden…

Een uithangbord als een uitgesneden sjabloon. Een energiebron voor menig mensenleven. Wat zouden wij zonder onze koe moeten doen? Onze rood-bonte koe. Nou toe. Laten we daar niet lang over debatteren; maar haar een ere plaatsje geven tussen het Friese groen; en haar met een gouden standbeeld voor eeuwig eren.…

Jouw voorhoofd is een gewelf Overwoekerd met mos Doordrenkt van moessonregen Als in een majatempel Elke steen en kier berekend Zodat eens per jaar een straal Trefzeker in de kern binnendringt Jouw neusvleugels van was Zijn fraai uitgesneden Uitgestald achter beduimeld glas In een muffe zaal Waar ik gluur naar hun trilling Jouw vingers…

Achter de waterval in uitgesneden rotsen, verwacht je geen romantisch utopia, maar heeft er al ooit iemand gekeken, dan? Ach, laat ook maar. De karige plantengroei buiten beschouwing genomen, moet je hier wachten totdat het regent, en de begroeiing tevoorschijn getoverd wordt. Geen groter contrast hier, dan dat tussen arm en rijk.…

broek, scalpel in de hand en dan een worm in stukken snijden als bewijs van ongewerveld zijn Hij kijkt mij onderzoekend aan om een worm in mij te ontdekken Ik laat hem ongestoord verder begaan misschien wordt hij wel een chirurg één die zijn handen warmt voor hij hen legt op naakte huid daaronder zit wat verscholen dat moet er keurig uitgesneden…

Gewassen blauwe inkt, Hemelsblauw in de bodem dringt Geslagen humusbladen Beelden stormen die worden weggeblazen Glasschreven van Champagneglazen De kwesturen verdragen, Tegen wijzer zin; Op zoek naar een nieuw begin; Verwondering van nieuwe zaden, Die de komende hitte moeten trotseren De watervoorraden verzachtend genezend, De droge inkt uitgesneden…

De kralen in haar uitgesneden blouse hangen te pronken, hij sist, begeerte die stokt in zijn keel. Thuis verwent de kat haar, duwt snorharen tegen het oor, malse poten vertrappelen haar wang. 2 Hij veert recht en wil oplossen als schuim, bruisen in een glas water, de verdoving voor een kramp die snijdt .…