Alle inzendingen over verkassen

hij staart naar het plafond waar een spin draden spant in zijn hoofd spelen bewakers verstoppertje hij hoort ze in de gang hun sleutels kraken slot voor slot hij rammelt in zijn ransel je moet verkassen fluistert de gek in zijn oor de onbekwame en gegeselde spugen de vloek op muren en getraliede ramen je moet verkassen je moet verkassen…

Alles had ik haar gegeven Mijn grenzeloze liefde mateloos Tot dat zij verkoos te verkassen En voor die andere ingang koos…

De acquisitie, BTW-aangifte En kosten kleuren deze dagen meer Je wilt naar de terrassen of verkassen Maar zit gevangen tussen paperassen…

In Drenthe mogen mensen uit de goot, met een verslaving binnenkort verkassen, naar een bepaalde straat in hoofdstad Assen, genoemd naar, heel toevallig, Herman Brood. Als dichter meld ik mij bij deze aan voor een verhuizing naar de Vondellaan.…

Het Kampioenschap ging men niet verkassen, Daarop had Assen zich te veel verheugd. Maar voor de ernaartoe te reizen jeugd Werd het een zaak van meten en van passen. Figuurlijk stonden die al half schaakmat, Het treinverkeer rond Assen ligt nu plat.…

Wie door prostaatproblemen moeizaam plast Beveel ik aan naar Haren te verkassen. Als hoogbejaarde kunt u daar goed plassen, Van plasproblemen hebt u heel geen last. Vergeet dan niet mijn tweede goede raad: Zorg wel dat u naar ‘Sassenstate’ gaat.…

De mariniers gaan binnenkort verkassen, Ze worden naar Nieuw Milligen gestuurd. Wat Doorn betreft vrij aardig in de buurt, Best leuk om onze Jantjes te verrassen. Voor één man is de toekomst ongewis: De Zeeuw, die grotelijks belazerd is.…

Lichaamloos verkassen, op reis naar een ondraaglijk oord. Op reis naar een verlaten ik, zonder taal verwoord. Barnstenen vlucht. Ga gezwind. Verbrand uw schepen en schelpen, voor ik u vind. Laat mij een hand naar verten reiken. Naar verweesde gronden die van geen zijde wijken.…

Drie knuffelzwijntjes stiekempjes verkassen…. Dat varkentje had ik best willen wassen.…

sneeuw dwarrelt langs zijn raam wijl hij de godganse dag bleke muren ziet en stijfgestreken hagelwitte jassen hij staart bloesem aan de kastanjeboom, zee en meeuw het oude jachtpad met die scheve plataan winter is te koud om te verkassen hij vloekt niet om het sterven, maar hij was zo graag met de lente gegaan…

je schepte lucht van verschillende consistentie dacht te ademen volgens oeroud concept na het niets verwachten zat je al goed fout we weten dat je bij lang verkassen op moet passen we spiegelen onszelf zijn toch vaak het beeld niet meer als een ander dat ziet of opmerkt is het meestal veel te laat verandering is leuk…

zonder dwang het is zo weinig wat ik verwacht het is zo weinig wat ik verlang hoop dat ze me ooit eens toelacht eindelijk ben ik er gekomen nu zijn het procedures paperassen die zeggen nee we hebben je niet lief en weer is de kans verkeken en niemand hoeft iets uit te leggen niemand biedt een alternatief en ik zal moet gaan opnieuw verkassen…

En Mao poetste nooit zijn tanden Zijn tanden waren groen als grassen Zijn onderlijf werd nooit gewassen En zij die in zijn bed belandden Nam hij wellustig onder handen Waarna ze weer konden verkassen Hij verder ging met inkt verbrassen In zijn monumentale panden De man was goed ziek in zijn hoofd Zijn laatste vrouw was klein en wreed Er…

tijdens mijn reis naar Assen liep de treinwagon zo vol dat ik maar ging verkassen want het werd me echt te dol maar de trein bleek veel te kort er was geen plek meer vrij het had iets van een veetransport er kon geen mens meer bij ik kon het echt niet snappen het leek de derde wereld wel ik liep zowaar naar lucht te happen en stond daarbij…

niet meer nu van grassen er wordt gesproken van een composiet die mij gister hevig tranen liet komt tot in oktober binnen waaien het stuifmeel van alsem ambrosia groeide eerst alleen bij de indianen nog voor het grote verkassen toen zij nog op hun eigen waren Columbus nog niet uitgevaren over de rand van oceanen zomers fris met plassen…

Het doet me pijn Je zo te zien Ik voel tranen Verlies mijn hoop Jouw einde komt Er is geen misschien Dag maatje van me Trouwe vriend Zo´n roemloos eind In een klotenschuur Zonder zon en licht Had ik je nooit gegund Je had meer verdiend Je gaat nu snel verkassen Naar een mooi en beter oord Waar je heupen niet meer pijn doen Je kunt…

Als je slim bent, laat in elk geval, zodra je bent, een hopeloos geval berichten achter voor hen die weten, dat je daar, waar je altijd hebt gezeten, niet voornemens bent te verkassen. Als je slim bent, leg dan vast, dat je deze leeftijd niet hebt bereikt, om te worden afgezeken en apart te worden geparkeerd.…

heb de centen altijd omgekeerd gespaard met stuivers dubbeltjes en kwartjes de gulden middenweg is goed beheerd de kas was was goed gespekt mijn varkentje een krasse ze bloosde bol tot de euro haar oren heeft gewassen moest verkassen naar een schamel hok europese talen spreken haar financiële toekomst snel vergeten ja wij hebben…

De dag opent als een boterbloem sodeju ik ben een vink en fluit het is stil op de Blauwburgwal de baggerboot is aan het verkassen Een westlander tot het dek grijs vol drap huisraad fietsen auto's en matrassen mannen mager staan in overall gebogen roerloos stil afgemat dof te kijk aan de rand van de schuit Dit is de gracht dit is de stad…

zit ik daar lekker te plassen verschijnt er opeens een agent die zegt: ga jij maar verkassen je bent geen vrouw maar wel een vent ik zeg: dat lijkt misschien wel zo maar toch is het niet waar want mijn voornaam is Marjo en ik heb toch ook lang haar?…

heten ze met bijna drie meter spanwijd al twee jaar in de oostvaardersplassen zie je ze 's zomers niet meer verkassen inpoldering in de flevo lijkt een feit boven moeras hoog in de boom stil afgemeerd moest ons gezag weer weten wat ze schransen vanwege de resten muskusratten jonge ganzen zijn ze door faunabeheer nu al geïntegreerd privacy…

ik hoor het lied van knoppen die nu openbarsten vogels die snel uit hun ei verkassen om kleur en geur te voelen van de lente in het land geef mij de hand en dans een nieuw begin van leven winter is voorbij en zomerwarmte hangt op plaatsen die al veel te lang zijn stil gebleven bloesem spruit de bomen uit het groen dolt…

Hoewel hij ruim voldeed aan de prestatienorm Was het de trainer die, al na een week of tien, Ten slotte koos voor een behoudender stramien Zie daar, de opmaat voor een turbulente storm Want “Rem” beschouwde zich nu juist als een artiest En niet een simpel te bespelen marionet ‘Zo’n rol als goaltjesdief beperkt me tot en met, ’t Is tijd om te verkassen…

Baby’s schrikken wakker als de slaap verstrijkt willen eten als de maagklok honger slaat kleine kleuters staan al onvermoeid paraat pubers haten huiswerk, dat zo zinloos lijkt echtgenoten zijn bezet verongelijkt managers verkopen fors gestegen raad employee’s verkassen als het niet meer gaat lang geleden prijzen worden uitgereikt Hollen,…

Door die eigentijdse hub weet het pijlsnel te verkassen, de vogelclub waarin het woont, achterlatend als karkassen. Met koude onbekend, talmde het nog even maar op het witte continent blijkt een vogelleven inmiddels ook van korte duur; eendrachtig maken pinguïns foute sneeuwengelen in hun laatste uur.…

mijn slaap In de schotel van het gedragen Servies waarmee de nacht me een Vroeg ontbijt aanbiedt Ik mis het beleg, het brood en zélfs Het erbarmen om mij dan toch Ter ruste te willen leggen, doch Niets spreekt het duister aan Ik kan slechts nog dwalen met Mijn geest, bakkeleien met onwelwillende Spieren die mijn lichaam ongevraagd verkassen…

in al zijn volheid Met stralen rondom verlichtend kan beslaan Achter de straatlantaarn de donkere duinen Met in mijn gedachten de witte waterlijn De eindeloze nooit aflatende rusteloze golven Die van en misschien wel naar Engeland gaan Ooit en wellicht spoedig zal ik dit missen gaan De dynamiek van een boeiend mensenleven Zal mij doen verkassen…

fotograaf kwam zo close flitsen dat de hele kroeg zag die heeft waan zelf voor het vogeltje te kunnen gaan al dacht-ie zelf leep te blitsen terug van mokkels gaaf jennen bleek mijn plek bezet ik moest verkassen zat een staartmeesje daar dom te krassen aan pixels nog te herkennen brutaal klonk si si si sirrrrr churrup piepte tsie err…

is op mij je zag haar al vallen zij hangt nu in touwen een nestje te bouwen voor mijn tijd al gevallen blijf jong van geest en lijf het valt niet altijd mee om geturnd de grens te verleggen als exquis gewelfde exemplaren je pats boem hun liefde verklaren zeggen gaan met je in zee goedlachs op lippen zie je ze hups per dubbele salto verkassen…

hoe vrij zijn wij ach zelfs water is gebonden aan stroming en getij bergen blijven staan waar ze stonden nooit verkassen zij planeten en manen verslingert aan banen de zon op haar vaste plaats van waarde met haar warmte voedt ze moeder aarde wij gebonden aan werk relaties aan huis wanneer zij we vrij diepzinnige teksten veronderstelde dichterij…