Alle inzendingen over verschijnen

(tanka) Varens in april liggen bruinverdord, warrig op het lentegras, beschutten hun nazaten, die, klein en teer, rechtop staan.…

levenszender voorgoed gestoord Alle paden dichtgegroeid en verlaten Mijn hart een verzameling gaten Je vult die gaten met je onbegrensde talent Als ik nu verga heb ik gekend jouw ontelbare onnavolgbaarheid die mijn gloeiende hoofd verleidt te denken in zinderende taal Het smeedt tot een sluitend verhaal Liefde en werkelijkheid vallen samen in jouw verschijning…

ik voel de koude wind nog spartelt leven tegen maar vingers zijn te kort om nog meer tegenspel te geven ijskoud merg in mijn botten chemo zal het doen verrotten maar wat blijft krijgt altijd nog een laatste kans mijn haren ben ik kwijt kaal zal ik voor U verschijnen de buitenkant van wie ik was is dag na dag aan het verdwijnen…

Kwieke verschijning een eekhoorntje scharrelend onder de linden…

in de dageraad verschijnen silhouetten donker uit de nacht…

Nee, tekens verschijnen als -- ze niet nodig zijn.…

Zal de winter gauw verschijnen, en al het groen doen verdwijnen. Deze zomer heb ik jouw liefde verdrongen, en in de herfst ben ik naar binnen gedrongen. In de winter zal ik niet meer verschijnen, Zoals het groen zal ook ik uit je leven verdwijnen. Vaarwel mijn liefste, zomer.…

De ooievaar staat met zijn fraaie verschijning perfect in balans…

Als in dromen verloren kinderen verschijnen -levensecht mooi- vertellen zij hun dromen en als tranen voor hen zijn laat ze vloeien! want weer verschijnen zij nu in tranen -loslaten doen handen niet het hart. en Tranen willen zeggen ‘ma, pa huil maar even als ik de pijn verzacht.’…

Zodra het sneeuwt denk ik vaak aan de prent, Die op mijn school zo mooi boven het bord hing, Waarop het nog om pret en om de sport ging, Wanneer de jeugd elkaar een beetje jent. Wie het nu waagt een sneeuwbal raak te gooien, Die hoort misschien al spoedig tot de dooien.…

Paul Witteman zit ’s avonds bij Matthijs En die komt dan bij Pauw en Witteman Met Ivo en Jan Mulder en die Jan Komt later weer bij Ivo langs op Reis. En ieder heeft zijn eigen boek geschreven Waaraan steeds gratis aandacht wordt gegeven.…

De zon schijnt vrolijk door de ruiten, verwarmt mijn koude handen. Koud door de koude pen, waarmee ik schrijf. Het zijn nu koele woorden die ik opschrijf, uit een hart vol droefenis, door iemand die er niet meer is. Een die ik nu zo node mis. Iemand die mijn hart verwarmde, mijn hart dat nu zo eenzaam is. Zijn aanwezigheid was allesomvattend…

bevrijdend kijken kijken voorbij verschijning zien zonder teken…

Waarheid is vluchtig, je ziet haar half verschijnen – en half verdwijnen.…

Ze vullen je geheugen met herinneringen die een glimlach doen verschijnen.…

In Dronten woont een huisstofmijt Die ernstig onder huisstof lijdt ’t Is daarom dat hij huisstof mijdt En groen ziet van de huisstofnijd Het liefst was onze huisstofmijt Al die beroerde huisstof kwijt Maar ja, het is een huisstoffeit Dat ‘n mijt altijd in huisstof leit Maar toen, het was weer huisstoftijd Kreeg hij een echte huisstofmeid…

Een beetje verliefd Je verschijning schenkt mij Een verlicht gevoel Emotioneel onvolwassen Om iets moois te verzwijgen…

dagen in een witte kamer strak steriel en kil verre voetstappen verwarmen je verschijning ontroert…

Als het donker zou verdwijnen Dan zou jij daar voor mij staan Omdat jij het licht laat verschijnen Waardoor ik duister kan doorstaan…

Sponsae aeternae* Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult, Zo zeker als de bloemen wederkomen: Der dingen dove dek hebt gij genomen, Het donkre leven dat de steden vult, De winterwind die klaagt door dorre bomen, Ten sluier die uw eeuwge glimlach hult...…

De rust keert weer in het gebouw waar Thomas achterblijft hij voelt zich ongemakkelijk één keer had hij de samenkomst gemist en juist die dag was Hij zo duidelijk aanwezig hij was de enige die het niet had gezien waar was hij toch wat was er zo belangrijk dat hij dit niet kon meebeleven er speelt een melodie door zijn gedachten…

Naast elkaar lopen twee mensen bedroefd weg van Jeruzalem terneergeslagen en bedrukt klinken hun lome stappen naar het vertrouwde huis in hun dorpje de verhoopte bevrijder van het door Romeinen overheerste land is de marteldood gestorven de ontgoochelde wandelaars zien nog slechts een toekomst vol grijze leegte voor zich opeens…

Koe moet naar de stier Eén injectiespuit volstaat De boer denkt aan thuis…

De strandgasten in paniek als ik in zwembroek op ‘t strand verschijn; verblind door al dat wit vlucht de zon achter een wolkgordijn…

Het beeld, mijn verschijning. Mijn hartslag is niet gelogen. Elke klop zichtbaar op de huid. Zo echt als je lach in mijn geest. In de nacht kan ik het privé tonen Waardoor jij mijn hartslag uitleest. De hoop geeft leven in mijn keel. Jouw verschijning klopt expressief. Ik kan je voelen met gesloten ogen.…

als ik niet meer leef maar nog wel bij je ben terwijl je me niet meer ziet noch hoor je mijn stem als ik in je dromen slechts in flarden verschijn proef dan uit deze woorden dat ik er ALTIJD zal zijn…

een dokter uit Hoog Catharijne moest ooit voor de rechter verschijnen omdat hij gebood geeft u zich maar bloot en leg al uw goed op de mijne…

lief klein lichtpuntje in een hoopvolle wereld wens ik je vrede verschijn als nooit tevoren als het leven donker lijkt…

Soms moet je door je hart heen… Daar kom je woorden tegen, uit lang vervlogen tijd. Woorden die je had vergeten. Je hart vertelt je dan: ‘ Ze nog te weten.’ Woorden: gefluisterd, in het donker van de nacht. Van gelach en vrolijkheid. Met iedere hartenklop, voel je, hoe de tijd verglijdt. Soms moet je door je hart heen, om verder te kunnen…

NOMADE Waar je de wereld maar wordt ingezogen Daar is de maan je rijzend voorgegaan Haar achterzijde blijft in 't duister staan In 't nachtlicht wordt de aarde rond bewogen Haar schijnsel dat Eurazië belicht Siberië noordpool Galactica En Groenland Arctica America Daarop had eerder nooit een mens goed zicht Bezien wij nu de terranova…