Alle inzendingen over vertreden

op het pad een katje van de populier vertreden…

En had ik genoeg getreden Dan ging ik mij vertreden.…

Waar blijft de reden ontevreden uitkomst der vele gebeden het recht geluk te wensen blijf het een zoektocht of een zich simpel vertreden en vinden de zingevingzin ‘U heeft ons gevonden!’…

je klampte slechts aan leuningen de trap was op of af in volgorde treden ontwaakte door mijn hand ik ben het die je spelen laat kijk in de spiegel wie je haat je stappen zijn onzeker struikelen blijkt leven zo ongewis onbeslist vertreden…

poort tot ongekende visie als spiegel vermomd als glas geschapen uit gesmolten toversteen met zilver beplakt in gouden lijst omhuld met ornamenten gekruld zie ik het beeld van een man die ik niet plaatsen kan uit de spiegel getreden mijn geest overreden mijn lichaam vertreden denk ik in mijn droom mijn vader of zijn zoon wie…

zwijgen staart onthutst naar koolzaad stilte vlak voor de kraag die genezijde afsluit van een ondoordringbare mist ik mis het doordringen tot de einder waar haar schaduw slaapt in een gemis aan korenbloemen en madeliefjes pluizende paardenbloemen en sporen van een trein brengen mij bij haar zonder lawaai en loopschoenen die rust vertreden…

ik wandel wat in woorden rond vertreed me zoek een bankje aai een jonge hond luchten vluchten als ik naar wolken kijk de zon schijnt toch zijn eigen hemel rijk en ik begrijp de kiezel knarst in het voorbijgaan van personen een gaan en komen gezichten lachen maar ik zie geen dromen mijn ogen willen groeten blikken willen niet…

is vergeven tijd om weg te gaan niets om voor te leven blijf ik nog even staan verstervend in de verte ontvlucht de overkant wacht op zoveel vuur die mijn cel verbrand liefde was in mij gevangen als wortels in de grond iets heeft dat vervangen de lege ochtendstond nu is de tijd verdwenen in de stilte van het zijn mijn naam is vertreden…

De stad van voorheen schraagt het verleden in marmeren brokken de jaren hebben de treden van de keizer van het marktplein gewist luidruchtige kooplui zijn samen met de tempelgebeden in oude kleuren begraven alleen de pilaren rijzen nog ten hemel de eerbied ligt gebroken en verborgen onder de alles vertredende voetstappen van heden elke…

Hij draagt de sleutel tot vertreden. Zijn gladheid laat zich wel belonen, schemerlingen houden hem in stand, misdaad vult zo makkelijk een hand: bloedgeld laat hem als een koning wonen.…

Maar daar is Lijden schoner dan de Dood, - Want niet om niet wordt 't mensenhart vertreden, De brand der zielen is het morgenrood Waaruit licht-stil zal dagen Hemelvrede.…

Renoir, op de rand van oud Europa, leven in 'n vonk der tijd die leidt tot vuur schildert vrienden die tot het late uur zich met Montmatre's meisjes vertreden Tijd stroomt langs 'n prachtig verleden roept weemoed op van eeuwen hoogcultuur van wetenschap en van moed en avontuur van uitvindingen en werelden betreden De abstracte kunst verkondigt…

Toch droom ik hoe ik jou toen heb aanbeden en raak jou beeltenis uit die tijd niet kwijt maar jij hebt mijn adoratie toen vertreden de diepe pijn daarover voel ik nog altijd. Maar ’t is slechts een zeer vage herinnering ik heb liefde gevonden die jou ver verving.…

Toen ik door geweld werd vertreden, de moordenaars gingen zo te keer. Banden van de dood hadden mij omvangen, angsten uit het dodenrijk grepen mij aan. Mijn moeder wilde mij niet bewaren, het was met mijn leven gedaan. Uw handen o Here hadden mij gemaakt en toebereid, maar nu, nu is moeder mij kwijt.…

verlicht mijn wankle schreden, Eer 'k mijn geluk voor immer ga vertreden!- Zo ze om des maak'laars wille mij verliet... Ik zou haar kunnen... Neen! dát nooit, dát niet! Neen! 'k zal geduldig zijn en Gode zwijgen, En mocht die man - die ik veracht- haar krijgen...…

Ze zijn ad patres heden, De rokjes zijn versneden, Het goudleer ligt vertreden, Maar ’t geestje dwaalt nog om: Nog zoekt hij te overreden, En relt van zuivre zeden, In ’t oude heiligdom; Maar wie zich wijdt aan ’t heden — Hij zoek’ zich in ’t verleden Een spiegel voor zijn schreden: Doe wel en zie niet om.…

Ze zijn ad patres heden, De rokjes zijn versneden, Het goudleer ligt vertreden, Maar 't geestje dwaalt nog om, Nog zoekt hij te overreden, En relt van zuivre zeden, In 't oude heiligdom; Maar wie zich wijdt aan 't heden - Hij zoek' zich in 't verleden Een spiegel voor zijn schreden: Doe wel en zie niet om. 1860…

Maar ik ben slechts een aardworm hier beneden, En gene man: van ieder man vertreden, Zo dat het volk met mij, in alle reden, De spot vast houdt.…

Toch roem elk zijn keuze vrij Als de slimste; maar voor mij, Om door ’t leven heen te komen, Wijsheid zoekend met een lach, Heb ik nodig dag aan dag, Mensen, meisjes, boeken, bomen, Vreugden, smarten, dwaasheên, dromen, Zielestrijd en luit–akkoord, Vriend en vijand, en zo voort, Met nog twintig kleinigheden Om mij telkens te vertreden…

Toen ik snachts wachtte op de stappen van haar schreden behoorde elke leugen tot een ver verleden ach Heer, denk aan ons en verhoor mijn beden dat ons verdriet voor altijd is geleden in de grond gestampt en door laars en hak vertreden en wij s'ochtends mogen hopen op het nieuwe heden Wij moeten op de knieën strijden en met gebed met tussen…

Geen zaaier zal dit jaar zijn oogst gewinnen, Hij valt of legers vertreden zijn veld. Beroofd van recht, van vrede en blijde zinnen Weten der volken harten niets meer dan geweld.…

Zo hier of daar ene enkle bloem nog groeit, Ik zal die niet versmadelijk vertreden, Al werd die bloem, die ’t lieflijkst heeft gebloeid, Mij ’t meest bekoorde, ontijdig afgesneden. Doch neen! zij is in beter hof verplant, Voor zomerzon en herfstorkaan beveiligd. Mijn Anna!…