91 resultaten.
Dag lieverd, heb je alles?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 188 Dan maakt hij
zijn veters vast,
pakt opgewekt zijn jas,
kust me een fijne dag
en fietst de oprit af.
Als ik hem uitzwaai
denk ik na.
Hij geeft
in een paar woorden
Zijn levensvreugde weer.
Ik hoor in zijn afscheid
de adem van de Heer,
Ik ben verrast!…
Nieuwe sensaties
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 240 Hij probeert de bloedzuigers
op een dwaalspoor te brengen
geruchten over zijn leven
doen er eigenlijk niets toe
hij ademt zilveren sprookjes
in de achtertuin van zijn geweten
roostert er koperen visjes
en knoopt zijn veters stevig
hier moet ergens het kikkerpad zijn
in naakt gevulde droomwindkussen
hervindt hij zijn verhaal, tot morgen…
Harde droom realiteit
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 185 De genezing was het uitzicht
maar jij bleef ziek
en ik beleefde inzicht
tussen het struik snoeien
en woord bemoeien
strikte ik droge veters
op het moederschip
van vader aarde ziel
bracht jij mij terug
naar het zingen
van het doorvoelen
overvoeden van het dagelijkse
en ik repte van de riemen
roeide soms met overmoed
maar nooit te…
doelman Mostert keert het schot
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.369 in zijn dromen keert hij schoten
zoals destijds de laatste die hij tegenhield
de bruin vetleren bal met veter
pronkend op de schoorsteenmantel
de foto van vergankelijkheid
als herinnering in blessuretijd
wanneer de man in het zwart
de fluit naar zijn mond brengt
weten wij hoe laat het is…
Stronk
gedicht
4.0 met 3 stemmen 1.826 Kauwen pikken de letters uit een krantenpagina,
een flessenhals glanst onder de bank, het omhooggestoken
wiel van een fiets naast het pad als de hand om hulp, een schoen
zonder veter, het molenrad dat zijn schaduw werp op de kant.…
wandeling met jou
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 2.019 we liepen samen uit het lawaai
de stilte in, een vogel zong
er was een hond die blafte
er waren stemmen in het ritselen
van bladeren, toekomst voorspeld
verleden ontrafeld, ik deed
mijn schoenen uit en jij kon niet
achterblijven, hing de jouwe
de veters aan elkaar geknoopt
met een zucht om je nek
op het breder wordend pad
kwam je naast…
Schoen
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 137 Zie de wind op de golven
fel blazend op de kust
De kustlijn van ontzettend veel schuim voorzien
met daarin verwrongen schatten van de zee
door schepen
gelost, gedumpt, maar bovenal verloren
zijn eenlingen, zoals daar is die schoen
versleten zool en zonder veters
Wit van het zout; ietwat uitgeslagen
helemaal niemand meer die hem past…
Hip wil wat!
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 de haren moedwillig
verward het hemd
nonchalant ongestreken
de broekspijpen kundig
versleten gemaakt
gerafeld als echt
de sneakers gelompt
-tegen zweverigheid-
een veter nauwlettend
vergeten
de trui met de naden
naar buiten gekeerd
al heeft mam het
anders geleerd
en dat ze zich hoedt
om mijn vintage te wassen
-een jekker uit…
Korset - uitgelijnde versie
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 409 vandaag pers ik me in een korset
met niet eerder gedichte veters
het teveel aan kubieke centimeters
trek ik blozend strak met binnenpret
mijn boezem probeert te ontsnappen
als ik naar adem snakkend buk
maar kan niet ontkomen aan de druk
van de reeds vastgesnoerde lappen
toch ontstaan er enkele scheuren
doordat mijn goed geconserveerde lijf…
Twee
gedicht
2.0 met 12 stemmen 4.618 Destijds in kinderspelletjes kon je,
bv. als je veter was losgeraakt,
gewoon 'twee' zeggen, en dan stond je
even buitenspel, niemand mocht je dan nog aantikken.
Voor jou had dat moeten blijven gelden.
Dat je 'twee' zei, 'ik ben even
mijn man kwijt', en dat die laatste tien jaar
dan niet hoefden mee te tellen.…
Juffrouw Peters
gedicht
3.0 met 3 stemmen 1.696 Juffrouw Peters
Strikt haar veters
En ze kijkt eens in de spiegel
Of ze netjes is gekleed
Nieuwe hangers in d'r oor
Kan ze zo wel naar kantoor
En maakt dat streepje in de lengte niet te breed?…
heb ik dan toch bindweefsel?
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 513 ik plaats de cola weer op de grond
trek m'n broek aan, strik m'n veters
het bleef nog een raadsel waar ik was
…veilig thuis zoals verhoopt, maar al
mijn stappers stonden naast me geknoopt.
ik bevond me in de schoenenkast…
En ga
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 319 kleine mens, onbezorgd
schrijft over het leven
verzen gevuld met wijsheden
of stukjes flard, een inzicht
af en toe een boze droom
de regel is er is er geen
dat regelt en neeft beter
dan wat ritmisch bemeteren
op kadansen liggen veteren
tot suggestieve willekeur
maar doe het dan toch zo
in de verte, in de woestijn
wordt geroepen van ikke…
Sportgek
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.337 Ik pak mijn schoenen
Strik mijn veters
Ik delf zuurstof
En maak meters
Ik ren geheel
Verschoond van pijn
Als een robot
Als een trein!
Ik snel nu voort
Vertrap de stenen
Zijn dit wel
Mijn eigen benen?
Mensen, kijk dan
Zie me gaan
Zie dit lichaam
Toch eens aan!…
Tegeltaal
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 125 Gebakken taal heeft soms een snoet
als hoofdletters een rok dragen
en lange lussen veters rijgen
in op maat gemaakte korsetten
dansen volgzinnen ademloos
verliezen af en toe grip
bij het walsen en keren
geven platweg smoel
aan lachende letters
tussen soms verwrongen woorden
wanneer zij zich spontaan verhangen
aan een wit gekalkte…
De schaatser
gedicht
3.0 met 3 stemmen 6.750 .
---------------------------------------
uit: 'Nieuwe veters',
verzamelde gedichten 1979-2006, 2008.…
Gezelschap
gedicht
4.0 met 4 stemmen 2.927 Iemand die mij zijn diensten aanbiedt
zonder een woord,
die doet alsof zijn neus bloedt,
of die gehurkt zijn veters strikt,
of iemand die langs mij heenglipt,
met een hoed op,
die niets met mij te maken heeft,
of die met een emmer tussen de knieën
zit te melken, iemand die mij een knipoog geeft,
die wacht tot hij aan de beurt is,
die zijn…
Vóór de sprong
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 48 Sinds die dag sta ik
oude doorgestreepte tijger
in een jong lichaam
in een ander licht
dat mij ontkleedt, onverbiddelijk
de veters van mijn zekerheden losmaakt
mijn gewoontes en dromen losknoopt
mijn ogen open kust
voor de schoonheid
van de afgrond
en met zachte hand
mijn onsterfelijkheid uittrekt
De afgrond is geen afgrond…
In Zwijgzame Liefde
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 115 achter maanstralen aan
bestudeer ik mijn gedachten
in zwijgzame liefde
lijken bomen op onvolmaakte mensen
diepgeworteld in eigen grond
als orakels van onbuigzaamheid
grijpend naar de hemel
telkens maar in beweging en
vol van verandering
nimmer stil te houden
met tendens van eeuwig voorwaarts
en in een glimp van overgang
strikte ik mijn veters…
containerramp op mijn Wad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 uitgestreken ingeprent laait
de dag op nieuwe doch
versleten schoenen net
als gisteren weer op,
reeds ingelopen schrijden stappen
achterwaarts met gerafelde
veters onnavolgbaar
de tijd met zoete elementen
het Wad besmeurt met ons
vermaak, bekostigt met
het loon dat ons nu toekomt
watert zich in zoute tranen
en containert sprakeloos…
Terwijl de zon het hoogste punt bereikt
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 43 Terwijl de zon het hoogste punt bereikt
De hitte ieders loomheid voedt
Worden foto's van de zee gelicked
Lijven voor de brand behoed
De macho's met hun zwarte brillen
In de branding wachtend op bezoek
De zelfkicker met te bruine billen
Een veter door de reet als zomerlook
Op het strand liggen in het zand
Zij die hun rust verdienden…
De kaartlezers
gedicht
3.0 met 17 stemmen 13.750 Veters gestrikt. Fiets mee. Naar
zee, naar zee waar alles begint.
Zoveel wisten wij.
Maar hoeveel wisten wij niet.
Wij raakten het pad kwijt, konden
de kaart niet meer lezen en
verdronken in zee.
--------------------------------------------
Uit: 'De hengstenvrouw', 1997.…
Sinkel
gedicht
3.0 met 62 stemmen 23.662 van een zomerse marktkraam
waait ze luchtig door zijn seizoenen
verkoopt de zwaarste zaken in katoenen
en papieren kusjes zonder logo of een naam
ze verpakt met de allerlichtste kooswoorden
een knipoog en een bundeltje slotakkoorden
gretige handen ritselen door haar waar
de planken buigen en het zeil waait op
matzwarte schoenborstels, veters…
koekoekszang
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 518 meisjes van drie-en-dertig jaar
hoog opgeleid goed gevuld
met weetjes van wanten
flexi in allerhande varianten
contactueel zo hoog begaafd
ziet ze toch pompen of verzuipen
zijn het de genen die het doen
een veter in een oude voetbalschoen
de biobreuk die krijst en knaagt
door hoeveel bronnen ook gelaafd
ze knakken op één mankement…
Wat een dag.
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.114 Eindelijk weer normaal geslapen
kon weer liggen
precies zoals ik het graag heb
helemaal zoals ik het zelf wil
Ik was gewoon gebroken
en dan al die vlekken op mijn jas
er zat wat in mijn haar
en poep op mijn broek
Waar ik ook kwam,
ik was de schlemiel,
twee verschillende schoenen aan
waarvan één veter los
wát een dag…
Het zou…
Een strik met een knoop om te ontwarren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 125 Dat gevoel
Alsof je stuurloos
Rond dobbert
In je zonnige zitkamer met
Open haard omlijst door een witte schouw
Met sierlijke krullen
Het vuur in de ogen kijken
Schuifelende voeten over de houten vloer
Rood gekleurd
Zij staat stil bij haar rijglaarzen
Haar vingertoppen beroeren het zachte leder
De verkleurde veters bijna versleten…
genoemd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 144 ik heb genoemd, vraagstukken die vervagen
een zonderling in eenzaamheid
rake stappen in elke windrichting
het incasseren zonder strijd
wie danst mij als ik zoek achter klagende
uitingen, de esdoorn vergeet te lieven
de kreupele zijn veters strikken, van me
houdt al was ik een kind groot in getal
gezocht naar iets wat ik nooit kon…
DE BETERWETERS
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 3.074 Het onderwijs strikt keurig de veters,
als wij ons melden, immer opportuun.
Wij komen ordner en map inspecteren,
willen exact hom of kuit en resultaat.
Scores zijn het die ons interesseren,
alsmede de aan- en afwezigenstaat.
Wij Beterweters gaan dan de prestaties
per laptop plussen, minnen, enteebeeën
(= niet te beoordelen).…
Geen wezen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 278 Ze sluit de knopen van je jas, ze strikt je veters,
houdt je vast. Je ogen volgen haar wanneer ze door
de kamer gaat, het stof afneemt, de doek uitslaat.
Zo is ze je het liefst, in stille uren overdag,
en dat je haar dan helpen mag.…
De Droplul
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 146 Ons kleine land is groot in soorten drop
We kennen het in allerhande smaken
Wat wij van Glycyrrhiza kunnen maken
Daar kan geen land ter wereld tegenop
Een duimdrop, een griot of zoute veter
Een wybertje dan wel een staaf laurier
Wij maken het met ongekend plezier
Gaat het om drop, ja dan doen wij het beter
Men moet hierbij toch altijd wel…