262 resultaten.
Sneeuw
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.588 Sneeuw valt
uit een
loodgrijze hemel
vlokken knisperen
bedekken
wat is
geweest
joelende kinderstemmen
overstemmen
pijn
verbergen
een zoet
verlangen
voetsporen
op een maagdelijk
tapijt
trekken
een nieuw
begin…
stille sneeuwval
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 469 zoals zij ongerept haar
eigen schoonheid schept
waarom mijn ogen aan
haar vlokken kleven
en ik wat langer door
het venster staar
de roerloze wereld nog
even onbetreden laat
nog ongeschonden
stil verzonken…
Sneeuwbui
gedicht
3.0 met 29 stemmen 9.232 Het nieuwe jaar begint met zachte vlokken
die zachtjes dalen en onwillig landen.
Het aarden wordt hun dooi, of ze zich branden
aan warme aardkorst, hete huizenblokken.
De aarde drinkt de sneeuw met grote slokken
en raakt verkild tot in haar ingewanden.
De vlokken winnen door hun massa.…
Sneeuwbui
gedicht
3.0 met 3 stemmen 3.942 Het nieuwe jaar begint met zachte vlokken
die zachtjes dalen en onwillig landen.
Het aarden wordt hun dooi, of ze zich branden
aan warme aardkorst, hete huizenblokken.
De aarde drinkt de sneeuw met grote slokken
en raakt verkild tot in haar ingewanden.
De vlokken winnen door hun massa.…
Raar weer
snelsonnet
2.0 met 29 stemmen 2.285 De meeste treinen rijden nog steeds stipt
Er zijn nog weinig bladeren gevallen
Al rekenden wij daar op met zijn allen
Die hele herfst is volgens mij geskipt
Hier zijn de eerste vlokken al gevallen
En bij de V&D zag ik al ballen…
Sneeuw
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 422 Met duizenden vlokken tegelijk
kwam het uit de hemel vallen.
Maagdelijk wit bedekt het de aarde,
zo schoon, sereen en puur.
Ik aanschouw met warmte
dit wonder der natuur!…
Een ontplooiing van de waaier der dagen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 106 luchtige vlokken roze lentesneeuw
hartenaas en rozenziel
vonkenregen van verlangen
condens op vensterglas
grijpgrage vingers
vol van wildheid
zijn de eerste voorjaarsvlagen
hij zou wel willen
dat zijn handen
steeds rijmden op mijn billen…
zwarte sneeuw
hartenkreet
2.0 met 21 stemmen 2.314 ik kijk naar buiten
de vlokken wit
plakken tegen de ruiten
ik peins en zit
zal het ooit
voorjaar zijn?
zal het nooit
die witte wereld zijn
ik kijk naar buiten
en geeuw
mijn ogen sluiten
ik zie enkel
de zwarte sneeuw.…
zachtjes vallen de vlokken
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 516 zachtjes vallen de vlokken
neer op mijn gelaat
verbergen de tranen die ik ween
de tijd is gekomen
daarom zeg ik je ga nu heen
je bent hard
weet zelf niet wat liefde is
jouw lieve gelaat
met je mooie ogen begrijpen
en vragen om vergiffenis
maar bedenk dat ik
je niet meer kan geloven
de sneeuw
zal stilaan smelten
en mijn wonden…
Winter
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 790 winterstilte over witte velden
dwaas dwarrelen de vlokken neer
een levend wezen ziet men zelden
het land heeft zelfs geen heer
eenzaamheid is hier bedolven
de witte pracht heerst kil
wolken zijn de golven
wat is de winter stil…
te vroeg
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 216 te vroeg wentelen dagen in lente
het groen kwispelt en kruipt
niets is het wat het lijkt
winter kan nog
maken één groot wit laken
ze bewit het gras in
een onverwachte
omhelzing van sneeuw
en verkruimeld vlokken
in een bruisend spel…
treffer
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 97 timmert
vang aan
massaal
schrap binnen
splijt het barre
klimt in bloei
koelte vliegt
in vlokken
aan flarden
luidkeelse waai
welt op in
grasmaand
storm van groen
bestemde kleur
blij aangeland…
Winter
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 1.400 Hij zit bij het raam
en ziet de zachte vlokken
een voor een
de wereld bedekken
op tafel ligt de krant
nog ongelezen
stilte kruipt door de kieren
de klok tikt het binnen grijs
zijn ogen vallen langzaam dicht
niemand meer om hem te wekken…
WINTERBOMEN
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 517 Na een ijskoude zucht
glijden willoos de vlokken
als piepschuimbrokken
uit de grauwe lucht.
Geruisloos
koos
’t sneeuwkristal
de waterdood.
't Is AL!
Er gebeurt nooit iets.…
winterstrand
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 571 rustig ademend vlijt zich de zee
tegen het koude land
wil zich de wangen koelen
diep verzinkt de stap
in het vergeten van een zomer
drijven bikken in een grijze verte
daar aan die oeverrand
waar vlokken in het onzekere landen
vinden zich onze lippen.…
Wortels voor de neus
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 87 Ziet gans het land wit van sneeuw in vlokken
Files staan van Muiden tot Almere
Waar men wil maar niet kan asfalteren
Met aan kust de seinen ingetrokken
Windstil zelfs bij zee gaat het niet stuiven
Weer voor pop en bal laat ons maar schuiven…
Winterse nacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 177 de nachtelijke weidsheid
neemt haar plaats
geen maan
geen sterren
koud
iets van de Noordpool
hangt in de lucht
net als vlokken zeeschuim
in de mist
denkstreepjes flitsen
voorbij mijn ogen
tot de morgen
de wolken opengeeuwt
al blijft de mist der stilte
nog wat hangen…
wintergedicht
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 610 Ze is er weer
de winterfee
uit haar hemeltroon
strooide ze met
witte vlokken
zonder geluid
een winterdeken
op de aarde neer
en oogt ze
als een maagdelijke bruid
met haar blauwe luchten
en zonnestralen
in glinsterend goud
voelt haar aanwezigheid
toch heel vertrouwd
Maar haar sneeuwwitte winterkus
is bitterkoud…
Mycelium
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 Het ademt aarde door zijn flarden
ondergrondse baarden
Door snorren snurken de zwammen
vlokken en sporen
Onder zijn hoeden hurken slakken
slurpend aan het vlees
In de lamellen liggen larven log
achter de luwte
En de regen met het mos heeft zijn
herfstroes ingestopt…
Ergens in de polder
gedicht
2.0 met 21 stemmen 6.250 De polder verschuilt zich
onder een dikke laag sneeuw
het ondiepe meer
dat vroege vlokken spiegelde
is niet meer
zichtbaar
in de ijzigste kou van maart
breekt het ijs
we spreken af
na de sneeuw
als de klei weer water draagt
vol rimpelingen in de wind…
Steeds onderweg
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 239 ik ben een drijvende wolk
zonder vorm
zonder rust
ik ga altijd mee
met de wind
waarheen hij wil
soms druppel ik
schreiend uit
andere keren vlok ik wit
over de huizen
over de weiden
over de zeeën
overal ga ik heen
nergens kom ik aan
haastig of rustig
ik ben steeds onderweg…
Geurt naar nieuw leven
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 151 het eerste hemelsblauw
gevat in voorjaarsgroen
ontwortelt zich uit wit
tussen vlokken die
nog ingehaakt de laatste zijn
van het winterse festijn
verlangend spreidt
de bloem haar bladeren
naar de al warme zon
de zachte lentewind
geurt naar nieuw leven
voorbij de glimlach van een kind…
Uitvaart
poëzie
4.0 met 3 stemmen 604 't Werd donker om mij heen, de sneeuw viel dichter,
Ik voelde vlokken die me in 't aanschijn vlogen
En 'k hoorde een stem: - ‘Het land verloor een dichter.’…
Hoop
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 253 Het sneeuwkleed werd ook dit jaar
vlok voor vlok gebracht
op huis en tuin gespreid in stilte
zo volkomen, geen mens of dier
heeft ons gewekt, omdat wij dromend sliepen
maar na 't ontwaken o, hoe wonder schoon
een bruidskleed om ons heem te sieren.…
schemering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 499 grauwe avondlucht
zwanger van regen
donkere dennen
kraaien krassen
de dag nog tot weemoed
vlokken roet
die de grijze avond
proberen te rekken
met hun ontheemd geroep
enkele vinden een plek
de rest zal wel
blijven vliegen
in de zwarte nacht…
Het vervuilde Wad
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 394 Waarin zovele witte vogels vlokken
Hun snavels gedoopt in teer
De hoop in ’t vooronder
Is niet meer
Kluwen nylon
Aangehaakte wier
Een albatros
Hoog en fier
De kust dichtbij
Machinerie op volle toeren
Ahoi schipper
Vanavond naar de hoeren…
Muur
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 501 Witte dag
Het dwarrelt
In grote vlokken omlaag
’t is winter
Het mag
Schitterende zonnen
Een horizon
Met bloemen en geuren
Zonder sneeuw
Niet met mij begonnen
Een oase vol gloed
Vol geloof
Met vertrouwen en angst
Een witte, dikke
Muur van voorspoed…
Valse hoop
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 384 Slijmerig modder
Afgebroken zwakke tak
Gifruikende sloot
Bruine bladerdrap
Vies vuil grijze
Tegel
Zwart moordend asfalt
Verloren geliefden
Huilende zielen
Verdwijn
Maagdelijk wit
Onder
Grote vlokken
Spierwit verdwenen.…
just white
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 357 knisperloop door niemandsland
het uitgestrekte onbevlekte
ik schrijf mijzelf heel even
op een onbeschreven blad
strek mijn tong verlangend in de ruimte
waar vlokken brandend landend
tot versmelting komen
heerlijk onbeschrijfelijk lijf'lijk
ijs - ijs koud…
Hun eerste lentegroeten
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 268 mag ik je
winterslapend storen
de somberheid van korte
dagen kan mij niet bekoren
wil de witte vlokken
voor je vangen
ze draperen op
je warmrode wangen
laat het licht
maar breken in het
smeltend ijs haar kleuren
verschieten uit het grijs
om in het ontluiken
van de zon je
ogen te ontmoeten met
hun eerste lentegroeten…