Alle inzendingen over volgorde

Ik heb mijn zinnen gezeefd ik hoef niet te keren ik heb geleefd.…

is Aanwezig, Agendeert, Annuleert, Anticipeert, Hij woont in ons Bewustzijn, Begrenst, Berooft, Hij is een Beul, een Concept, Circulair, Hij Confisqueert, Draait Door en Doodt, oh de Tijd, Hij Erodeert, Etaleert, Evalueert, Faciliteert, Finaliseert, Hij Groeit en Gloeit, Hij is de Hoogste, Hij Heeft geen, Holt, Hapert, Imponeert, Intimideert, hij is…

werkelijkheid in verhalen rond te treuren om te vaak herhaald te worden, vervreemding van hun oorsprong, als ik dat schrijf wordt dat meestal zeuren en tracht mij te troosten met ontoereikend gereedschap in het vege lijf, een niemandsland waarin ik mij waag en om een handgemeen vraagt met taal en tijd, om die verbeten in een ordelijke volgorde…

alles begon met vrede maar daarna kwam oorlog daarna weer vrede en intussen zijn we de volgorde vergeten als daar maar geen gedonder van komt…

op de natuur kan je ook al niet bouwen probeer het maar eens want de wind waait krachtig de zon schijnt soms en de regen teistert maar altijd weer in onvoorspelbare volgorde…

klinkt als een dessert of als mosterd na de maaltijd voeg zelf een netgedicht, toe en ik had nog niets geschreven in keurige volgorde, ingedrukte lettertoetsen, opdracht volbracht zonder meer waarde…

volgorde. hees vierkant. getallen angst. nummers tucht. dood vierkant. orde. ------------------ uit: Tucht (1980)…

Een goede volgorde Is jong ouder worden. Want iedereen vindt, Bij de geboorte van een kind, Dat je “ouder” bent geworden. Het klinkt best lekker: hoe ouder hoe gekker.…

Het is een chaos in mijn hoofd van woorden buitelend over elkaar heen op zoek naar volgorde een begin een eind wat is zijn slechts elementen van taal los zand verstoven in de eindeloze wereld van gedachten…

Gedag zeggen: een deugd Handje geven je rechterhand je linkerhand op je rug Het mag ook in andere volgorde Ik weet niet of 't iedere gast bekoorde Opgelegd pandoer... van mijn vroegste jeugd?…

Een lege bladzij weer één om te vullen maar ik heb er geen moeite mee geen moeite om te lullen Ik schrijf op zo'n bladzij gewoon allerlei woorden en later blijkt dan toevallig...in de juiste volgorde…

gewoontes zijn geen druppels die je even afschudt als ik wil veranderen merk ik hoe taai ze zijn handdoeken vouw ik altijd zoals mijn moeder deed boodschappen ruim ik op in een vaste volgorde soms spring ik uit een groef met een bevrijd gevoel…

Ze gaan de vaste volgorde ontbinden Hoewel ze vast nog jaren kunnen vullen Met recycling, want veel oude auto's zullen Zich nu toch niet meer op de weg bevinden Maar het veilig rijden knapt er wel van op Als je rondrijdt met een nummerplaat met 'BOB'…

Als stickers in een plakboek Kleven herinneringen Gerangschikt in mijn leven -sommige ontbreken- Ik weet de volgorde niet (zeker) Maar wel het heden en het verleden En als ik zoek, In het deemsterend licht Een schaduw in het duister En als ik vind, Het mijmeren begint-…

je klampte slechts aan leuningen de trap was op of af in volgorde treden ontwaakte door mijn hand ik ben het die je spelen laat kijk in de spiegel wie je haat je stappen zijn onzeker struikelen blijkt leven zo ongewis onbeslist vertreden…

herinneringen zweven zonder volgorde door onze geest sommigen dragen de geur van zouthout waarvan de kleuren vervagen anderen ruiken naar het strand waarop de eerste kus onze lippen raakte of zijn gehuld in de nevelen van spijt losgelaten in de tijd…

Wie commandeert hem een volgorde voor zijn takken en een evenwichtig bladpatroon. Volgt hij soms een masterclass in de hallen van de wetenschap. Op een plekje in de stad onder professoren met een kat. Ergens in uw buurt een eindje hiervandaan?…

Ja, eerst een man, in die volgorde. Zo dacht ik de toekomst in te richten. Liefde in een broeikas en tranen in het afvoerputje. Nu ik eraan denk, scheert een gedachte langs. Het putje is verstopt. Ik moet de loodgieter bellen en zangzaad bestellen voor mijn kanariepiet.…

LIEF GEDICHT nog voor ze gelegd worden kan ik je kwijt aan de straatstenen op de onderkant kalk ik je en laat ik je aan de stratenmakers om ontdekt te worden ieder woord afzonderlijk als een puzzel waarvan geen stuk mag ontbreken willen ze je met voeten treden zodra je met de neus omhoog uit laatste respect in de juiste volgorde…

een volwassen voornemen -verkeert in goede staat meerdere ongelezen boeken voorgekookt als leesvoer afnemende leegstand wassende maan voorspelbare tijden in alfabetische volgorde een gietijzeren wolkendek met daaronder een enkele goede bedoeling en nagelaten huisraad hetgeen een wervelkolom het lichaam toedicht…

buiten fluit een verborgen vogeltje wel tien verschillende wijsjes door elkaar zodra ik regelmaat ontdek begint het weer in een andere volgorde naar willekeur even laat het zich zien zo klein te kort om uitgebreid waar te nemen te classificeren, vogelgids in de hand onzichtbaar zingt het rollertjes voort…

een zomer maar dan voldragen een rivier, ergens tussen aantekeningen warme oevers, strekkende tot verjaardag zo ligt het heden naast een fles zij aan zij, ontkurkt en dronken ontworsteld aan volgorde begriploos zonder beweging, besluiteloos een enkel woord dat zwijgen verdrijft in het water hervindt zich een spiegeling onlosmakelijk…

Woensdagmiddag schoolvrij de wereld was even volmaakt tussen toen en versnipperd heeft alles anders gemaakt in het midden voelde veilig links van mij innemend sterk rechts zijn liefhebben geprezen beiden ook te lezen op één zerk ouder zijn is in veel opzichten de verklaring van herinneringen mijn eigen volgorde daarbij past al lang…

ik lijk gevangen in een hype over hangen de kale schuur met een touw om mijn nek word ik gek heb alles wat ik wil niet in de goede volgorde maar gemiddeld toch wat meer dan een ander wenst alleen in geluk scoor ik geen tevredenheid en dat ligt echt niet aan een grote mate van hebberig zijn ben altijd betoverd door liefde…

Soms zijn de woorden gelijk strijden ze om de volgorde slepen er de liefde bij en alle verzoekingen zijn los Wij weten dat, mijn muze en ik het verlangen naar elkaar je oude vrouwtjes geur de jonge meisjes lach Er is geen weg terug daarom gaan wij voort stoten elkaar gniffelend aan wij vliegen naar de maan…

het ruime sop in de sluizen bij katwijk staat het water hoog de getuigen spreken elkaar schijnbaar tegen kijken en zien niets een kreunend geluid - de volgorde in de tijd raakt vrezelijk zoek man van la mancha sancha pancha draagt voor jou warme estola toch ongehavend terug van het futennest weer gelijk water…

Het alfabet is als een recept Schrijven komt eerste plek Het is als een zwarte vlek Die verwijdt zich rap Over het papier En vormt vele woorden Die zich in je hoofd boren Een ingewikkeld concept Volgorde bepaalt gelijkenis Willekeur speelt geen rol Kennis vraagt zijn tol Van ons systeem Zesentwintig tekens Miljarden combinaties Slechts…

. --------------------------------------------- Uit: 'Omgekeerde volgorde', 1961.…

zacht grabbel ik in mijn ton met woorden tot ik de juiste heb en lach voor mij herkenbaar omdat ik het zelf geschreven heb het is een spelletje geworden dat ik toch wel regelmatig speel wel in een vaste volgorde anders zeggen zij dat ik alles veel te makkelijk vergeet voor echt belangrijke zaken blijkt het af en toe wel nodig…

de zon heeft al heel vroeg lente geschenen kleurde aardse eerstelingen van pril naar groen bloemde bladeren uit de voorjaarsknop naar schoonheid ten top maar heeft ook de natuur verstoring op zijn geweten in de volgorde is de klad gekomen dieren hebben te weinig eten te vroeg ontwaken uit de winterslaap maakt nog geen voedsel…