Alle inzendingen over voorschot

verzin ik zomaar doodvallen is een optie genomen, voorschot…

ik pleng mijn tranen hier voor u en de uwen voorschot op de dood eens zijn wij gelijken ook al bent u het daar niet eens mee inmiddels heb ik de klok een uur verschoven…

Ik heb zegt een paard uit Voorschoten Vier benen inplaats van vier poten En voor wie het niet gelooft Ik heb geen kop, maar een hoofd Dus als dier heb ik het best goed geschoten…

nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo nam ik een voorschot op het afscheid kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…

van het geluk dat ik ervaar mag jij een deel verhalen nu je van me houdt zal ik je uitbetalen van alle mooie dingen die ik verliefd aanschouw als voorschot duizend maal de zin ik hou van jou…

toch nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo namen wij een voorschot op het afscheid en kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…

toch nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo nam ik een voorschot op het naderend afscheid en kwam er in de schemering van een laat seizoen de berusting over het ongewenst vertrek…

de club voor vrijheid en democratie heeft Verdonk kennelijk aan banden gelegd zij had zichzelf al meer invloed toegezegd: een voorschot op haar eigen inflatie toch toont een luis in de pels ook haar charme ze legt verdeeldheid bloot, zonder erbarmen…

er is geen oor dat dichtgenaaide spraak hoort elk woord blijft steken in mondmoeras, in weerwil tegenzeggelijk, onwaarschijn, veredeld gedoofd als een stormvulkaan onder zalvend oppervlak ik hoor een voorschot op onredelijke stilte…

nog ben ik in naaktheid van het afwezige verstijfd in stilte in het gestamel van betovering een voorschot op het leven nog blind in duisternis vervreemd nog zal ik opstijgen onaangetast in ontsnapping beetje bij beetje uit het lichaam nog nooit was ik hier maar in teken van leven werd mijn naam kenbaar gemaakt…

Ik dichtte heel wat af voor goede doelen Straks dus zo'n 150 regels lang Ik trek mij met dit vers alvast op gang Als voorschot op wat ik straks ga doorvoelen Ik houd het voor vandaag nog éven kort Maar véél dank als u voor het lange stort…

iemand neemt een foto -ruim vóór de oerknal zodat toekomst in gebeurtenis treedt, sluitend het lichaam meer nog dan louter bestaan afgeleid van kennisgeving extraterritoriaal, als voorschot op avondluwte nuchterheid is geboden, we spreken van een basisvoorwaarde als dit dan toch onafwendbaar is, mag het dan pijnloos zijn?…

ik keek naar de kleine wereld jij staarde naar een ibis door het venster van de tijd mijn kind vond vergetelheid in de trappen kaboem kaboem naar boven ik zag een schitterende beeldenzee zij was altijd in beweging ik nam een voorschot op het verlies jij nam me in je armen ik was even in Arcadia…

Bill Clinton heeft zijn vrouw steeds voorgelogen, Hij ging al jaren stiekem uit de broek, Zo las ik net in Hillary haar boek En daarbij kreeg ik tranen in mijn ogen. Ik kreeg het bijna met die vrouw te doen, Maar voor dat boek vangt ze wel acht miljoen.…

Bill Clinton heeft zijn vrouw steeds voorgelogen, Hij ging al jaren stiekem uit de broek, Zo las ik net in Hillary haar boek En daarbij kreeg ik tranen in mijn ogen. Ik kreeg het bijna met die vrouw te doen, Maar voor dat boek vangt ze wel acht miljoen.…

De hoogste baas destijds van Rotterdam Heeft al zijn nota's nog eens nagekeken En zag dat hij - na intensief gereken - Tot zevenhonderdduizend euro kwam Niet onterecht, zo kan men redeneren Maar 't is toch wel gepeperd declareren (Ex-burgemeester Peper van Rotterdam eist een voorschot vanwege de schade die hij geleden zou hebben na beschuldigd…

ik plet niet wat mij ongevallig is maar smeed liefdevol het rond de smidse is het atelier waar ik met balg en vuur mijn passie vond met lederen voorschoot hamers en mijn tangen een volle waterbak waarin de ijzers sissend hangen mijn kunst kan alle tijd trotseren oud roest is de perfecte laag tegen verder oxideren…

Ik leg me neer, verhang mij aan de nacht, de klamme slaap, klein voorschot op de dood.…

vandaag neem ik een voorschot op dat wat gaat komen over het gewilde plaatje waarvan velen dromen het land gehuld in zuiver wit en zilver zie het niet als een vergrijp dit gehuld zijn in dun engelenhaar ben slechts de voorbode van wat gaat komen van dat wat verscholen ligt al lang verwacht en klaar de winter de kerst met hun…

dichters pureren bestaansredenen tot vingerwonden en daar de wereld in zien het knopen van gedachten zij zenden een web van substraat en synchroniteiten op de kleinste voorschoot ligt een diepe wereldhaven nucleaire onderzeeërs gedijen er in wulpse weelde Ik leef in een frigozakje het licht van buiten voorbij stralen naar…

ze zwoegen voor de Koninklijke Shell voor Europol of op een ambassade als onbegrensd verdienende nomaden hun carrière slaagde wonderwel de voorspoed lijkt hun vaste metgezel doch de vermeende welvaart is façade de tranen zorgen hier voor waterschade hun leven is een voorschot op de hel ze klagen over alles in Den Haag een slecht klimaat…

Haar wereld is een kamer in ’t vierkant nauwelijks een voorschoot groot. Tussen vergeelde foto’s en het uurtje dat ik wekelijks kom wacht zij gelaten op de dood. Als ik er ben keurt zij haar pillen, haar drankjes en haar knie. “ t Is water ”, zegt zij, noemt mij weer jongen en vindt dat ik er goed uit zie.…

Haar wereld is een kamer in 't vierkant nauwelijks een voorschoot groot tussen vergeelde foto's en 't uurtje dat ik wekelijks kom wacht zij gelaten op de dood. Als ik er ben keurt zij haar pillen haar drankjes en haar knie 't is water zegt zij noemt mij weer jongen en vindt dat ik er goed uit zie.…

zijn denkbeelden uit ook na lang vergeten blijft de boomgaard onaangeroerd kaal in de spiegel van ons staal priemt een regenboog van vlees dan schuilt ons raam zich droog dansen we zichtbaar maar ondiep naarmate het stof uit wolken waait en het teder licht aan klaarheid wint doet de tijd in huidige hoedanigheid oprecht aan, als voorschot…

Februari Nu januari vergeefs z'n wonden likt, de natte poten nog nadruipend van het koele dooiwater, sprokkelen we scherven daglicht en nemen we, inhalig de vroege voorjaarsbode koesterend, een voorschot op de lente.…

ginds gaat een fietser mank op wielen zonder schoen hoe krijg je een oude Teflonpan schoon zonder schuren een zondag gevuld met onbewandelbaar weer dan gaat weggooien van rommel moeilijk door dode handen kijk, een bouwvakker die leegte met voegwerk vult treinen met vertraging als voorschot op eindeloze ruimte sterren die je nooit…

Zo er iets mis mocht lopen - maar dit zal wel niet - krijgt u het voorschot op de wieg terug de drukkosten van 'wij melden met vreugde' blijven echter verschuldigd- toen zij hijgde met een tong witter dan mijn gelegenheidsjas en haar ogen rolden waar een orgasme ze nooit gekregen had stond het aantal chromosomen onherroepelijk vast…

zo heb ik die nevelende avond het verdriet herkend: het missen van de moeder die ik had en was én de onvermijdelijke tijd die zijn rechtmatig voorschot neemt, in mijn huid zijn groeven trekt, mijn gebint verzwakt, tot mijn vervallen woning onbewoonbaar wordt verklaard.…

omhoog nog net zie ik het hert een prachtig dier zijn vrijheid tegemoet aarzelend ga ik weer op weg een vos sluipt door het hoge gras een slank bruinzwart dier spiedend kijkt het rond ik ben het gevaar geweer geschouderd verlaat het jachtgebied gelukkig zonder buit waar was ik toch op uit door kijken zag ik de natuur ik kreeg een voorschot…

geëigende kant hoe wij er beiden wel en niet beter op worden tussen de dagen staan en tijd vrije doorgang heeft hoe de betere bestemming maar op zich laat wachten of is het gewoon matiging loutering krimpen van jezelf hoe je het ook noemt en of je het nog benoemt als het er niet meer toe doet hoe zo de wereld verkleint tot op de voorschoot…