Alle inzendingen over werker

De werkers op de werkvloer Verdienen de kapitalen Die ze aan de aandeelhouder Via de beurs uitbetalen. De beursvloer Is ook maar een werkvloer.…

De werkers kwamen fluitend van karwei, staken de rijweg over, dromden rond de halte. De adel van hun kracht beschaamde mij: triest hing daartussen, zinloos, míjn gestalte. Een eerlijk broodblik priemde in mijn kraag, een zwaar beslagen schoen rustt' op mijn tenen.…

de douche En leegden hun blaas waar zij bijstond Sloof die slaafse arbeid verrichtte was ze Slechts een enkeling ruimde zijn rommel op Ze was een harde werker…

Zie de werkers van het elfde uur zij werkten toch niet dezelfde duur kregen gelijk loon God vond dat gewoon ‘Gerechtigheid is een goed bestuur!’…

De werker verwerkt hele bulten Probeert af te ronden Investeringen zijn schulden Een product wordt uitgevonden De zwerver investeert In het nergens-aan-zijn-gebonden Slaapt daarom in de kou En doet het zonder…

Als iedereen nou ’ns zonder traineren gewoon een jaartje vroeger zou creperen, dan kon u wellicht tóch nog in de VUT, het geld, waarmee men dat betalen moest, door snipverkouden werkers opgehoest....…

De Sint die is een goed en heilig man Heeft veel krediet bij jonge kinderen Geen crisis kan zijn schenken hinderen Hij strooit weer goed voor Jan en alleman Zijn werkers worden echter zwart gemaakt Omdat zijn stoomboot teveel roet uitbraakt…

Wij zijn de werkers der aard! Wij zijn de winners der aard! Dat zijn wij állen - wij Den eerste Mei!…

Ze zetten elkaar steeds weer op hun nummer De strijdende verkiezingskandidaten Het volk raakt daarvan ras in alle staten Ook van de ‘harde werker’ Joe the Plumber Wie heeft het meest verzonnen aan die vent? Dat lijkt mij dan de beste president…

Hoe er werkers staken en de dieren doen. Hoe iets zondermeer niets betekent. Hoe mensen eten en slapen kinderen van huis gaan. Hoe rozen verwelken. Je vraagt je af hoe machines werken. ---------------------------------- Uit: 'Zandloper', 1997.…

strevers van duisternis willen mensen ontkrachten luister niet naar hen belagers van de ziel zie, op deze dag hoe licht zich verspreidt door stille werkers, die daden van liefde tonen elke korrel in de woestijn is kosmisch bezield elke druppel in de oceaan komt uit de bron…

De werkers dekken het dak, ruimen de rommel, wij wanen ons rijk. Ondanks de waanzin van vele personages dromen we hemel. Mijn god is groter dan ik hem kan voorstellen, want god is alles. De ledematen zijn deel van grenzenloze puurheid.…

In het duister van de lange mijngang klinkt luid geklop en geschuif helle lampen van de werkers gaan heftig op en neer hitsige vuurvliegjes in de drukke tropennacht van het dichte oerwoud zweven bij hun liefdesleven duiken en draaien om elkaar verspreiden zich tenslotte om even stil te bekomen.…

de Avenida Corrientes slaapt nooit stap in dit schilderij van werkers en wachtenden een explosieve combinatie in de magie van het moment een valstrik verhuld in een dun, wit verenpak papieren verbeelding van de brug die niet wordt gebouwd ontheemd tussen heden en verleden en de dreiging van de zwarte zwanen een man struikelt het struikgewas…

Mijn vader wist veel, moeder, kinderen, werkers, zij wisten ook veel. Allen tesamen wisten we alles wat we samen gebruikten. Ook van de goden en visies wisten we veel, zelfs van de hemel. Wij maakten studie van het kosmisch gebeuren, de hemel en zo. Het eeuwig leven was iedereen gegeven en dagelijks brood.…

sjamanen verbinden zich reizen terug in de tijd gerafelde broeders wachten op heling van hun leed verdronken zusters wenen men noemde hen ooit heksen handlangers van het kwaad verdroegen hun wijsheid niet elk van de vier winden hoort hun zuchtende roep kom werkers van het licht breng hun zielen tot rust…

Ja, daar daar ligt de veste Grave aan de Maas Voorbij de bakenbomen de scheepswerf failliet gegaan Het kostte een zestigtal werkers hun zekere baan daarover nu gezwegen Ja, daar ligt Grave je komt geen muur geen soldaat er tegen Maar 't blijft -tot op heden- een vestingstad alleen een poort en Het Arsenaal spreken nog…

Ooit droomde ik ervan prinses te zijn Koningin leek me ook wel fijn Later wilde ik vooral mensen helpen Ze allemaal met mijn hulp overstelpen Maatschappelijk werker of psycholoog Zelfs dokter is wat ik overwoog Alles was nog mogelijk, alles kon Niets was te gek; wat ik ook verzon Maar wie had het ooit gedacht IK heb het zeker niet bedacht…

Hiërarchie Een stoornis in de ketting van onder of van boven moeilijk uit te leggen buiten de gezichten nemen Namen de besluiten Geld (1) Er is geen stank aan er zijn zakkenvullers harde werkers ontduikers van belasting niemand haalt zijn neus op Geld (2) alles heeft een prijs zelfs de zinloze tijd de zieke ademtocht, de…

Bolletjesslikkers meld u aan De Marechaussee laat u gaan Ze pikken elke nummer honderd er uit Dat kan een invalide zijn, een offschore werker of een witte-broden-bruid Nee, nee, etnisch mag niet meer Criminelen overspoel ons weer Uw kansen zijn toegenomen want we gaan er woke aan voorbij dat 60 procent in de gevangenis etnisch anders is…

Op de vloedlijn stop ik en kijk uit over zee, kies de richting waarin ik vertrok op een reis waarvan mijn schip niet terugkeerde... Nog altijd veroordeel ik mijn oordeel dat ik met de bomen voor het schip velde, ik zou gaan, de wereld in, maar een deel bleef graslander. De waterlander vertrok, keerde soms weer in de haven, maar altijd…

Het leven was geen makkelijke tocht Zei ze en ik, ik heb het genoteerd Ze had haar les niet een twee drie geleerd Had lang naar liefde en respons gezocht Ze wist nog goed hoe of ze driftig vocht Als Don Quichot de waan had getrotseerd Het leven was geen makkelijke tocht Herhaaldelijk vloog Venus uit de bocht Ze had zich menigmaal daarbij bezeerd…

Kan maar slecht meer tegen drukte Zei ze en ik schreef het neer Maar ze had haar Lieve Heer Waardoor haar het soms nog lukte Spijts hij uit het leven rukte Hen haar dierbaar, telkens weer Kan maar slecht meer tegen drukte Zei ze en ik schreef het neer Al haar vreugde en haar zeer Hoe ze vroeger soepel bukte En dan veldboeketten plukte Hoe…

Altijd zal ik me herinneren wie je was nooit zal ik vergeten wat je deed Altijd zal ik me herinneren hoe lief je was nooit zal ik vergeten hoe gezellig je altijd kon zijn Altijd zal ik me herinneren wat een goede man, vader, opa en oom je was nooit zal ik vergeten hoe eigenwijs je kon zijn altijd zal ik me herinneren hoe een harde werker…

hoe helder is hier toch de hemel hoe talrijk zijn de vette meeuwen al schuimend tussen ’t volks gewemel terwijl er noeste werkers breeuwen hoe zuiver schijnt de kustlijn er rondom het hoedend hart geslagen waar westenwinden her en der de duinen met hun kracht belagen hoe lief is mij haar zilte land het fleurig voorjaarsmozaïek de jutter…

De sluiproute van de olie door misdaad overwoekerd macht is eigenlijk honger zuchten en kermen worden niet gehoord de woestijnwind blaast maakt vlinders van steen hoe komen wij hier weg hoeveel hoofden tel ik zijn dit echt de werkers zij hebben wel houwelen maar kunnen er niet mee richten bind nu alles samen dan is die beklemming…

ik ben dichter van het eerste uur nog sterker, van het eerste kwartier of twintig minuten dus niet een noeste werker of gedreven poëten dier nee, ik zit en handel en de woorden, zo die komen, gaan met mij aan de wandel het is niet de romantiek die u verwacht van langhaar en snor, een afgezakte bril en sacherijnig geknor het…

In de haven, stond ik schouder aan schouder met werkers, containers met vreemde schrifttekens van roestige boten takelend. Op de rotsen, zocht ik met mijn zoons naar schaaldieren, we vulden plastic emmertjes met exotische wonderen.…

ik heb naar historische bouwwerken gekeken hun architectuur met elkaar vergeleken vertaald in de tijd hebben zij allen de geschiedenis van bestaan en leven weergegeven imponerend zijn de beelden van heerser en zijn hof centraal geconstrueerd maar juist de anonieme werkers hebben in het geheim hun eigenheid geëtaleerd wat zij…

ergens spreekt de dood de taal van een stilzwijgen, weliswaar zonder zwoegende werkers die het Wad trachten te temmen in een veelvoud van handen het Wad stierf bijna in de spiegel van rotte palen die de ruimte kleineerden om de passen die ze schreed te haken op wat nu een groen begrazen veld lijkt te wezen geen toekomst in de wolken of…