Alle inzendingen over willen

Ik gebruik je om bij te slapen de schouder waarop de hand waarin Iemand die ik kan zoenen om alles te delen te voelen ik gebruik je lijf om te kneden vast te pakken om mijn oude straten en vrienden mee te verbinden om de Seinpost die er niet meer is om de boulevard die zo veranderd om het strand, de wolken en de zon daaronder om…

ik heb me in de wolken verborgen en wacht op iemand die zegt dat hij niet komt ik heb een hart maar het kan niet spreken ik schrijf woorden in de lucht één stap slechts tussen treurigheid en schittering het is deze herfst de herfst niet…

Ik zou je nog eenmaal willen spreken, nog zoveel met je delen. Ik zou je nog eenmaal willen danken, al dat moois, zoveel fraais. Ik zou je nog eenmaal willen tonen, diepe spijt voor je pijn.…

Soms zou 'k een muis willen zijn, zou mensen laten schrikken en me verstoppen in mijn holletje, soms zou 'k een vogel willen zijn, vliegen tot de horizon, ach er zijn nou eenmaal dingen die niet kunnen, maar stel dat het kon? Ik zou je laten schrikken en vervolgens wegvliegen naar de zon!…

Niet meer hoeven schrikken, voor het getal van onze jaren. Toekomst is hier immer nu. Tijdloosheid werd hier tijd. Het hele grote in het kleine, als wonderen ervaren. Als stille heiligheid. Onszelf ontdekken in ieder ander. Jezelf in het onveranderlijke leven, als veranderlijk aanwezig zien. Leven onverklaarbaar verklaren. Dood als onsterfelijk…

soms zou je even willen huilen je voelt dan zoveel pijn je wil dan ergens schuilen en warm geborgen zijn soms zou je even willen huilen maar dat lukt je niet dat komt van al die jaren dat je hebt gevochten tegen je verdriet soms zou je even willen huilen ook al is de kans nog zo klein wat niet is dat kan nog komen maar het lijkt je wel…

Ik schrijf, zoals nooit iemand schreef. Ik haal adem, als geen ander. Ik geef omdat ik leef. En Al, wat ik leef, geef ik omdat ik schreef. De cirkel zal rond zijn bij het blijven van mijn wezen in dit gegeven. Zo is het, zo zal het zijn en blijven bestaan, voortbestaan. Ik weet wat ik doe, omdat ik mezelf leerde te gaan voor degene die hoop…

Troosteloos is de omgeving De zon zie ik niet Somber is de dag Terwijl het niet eens giet. Ik wil bij je zijn Heb geen bloemen bij me Afgesproken tussen ons Geen bloemen bij leven Dan zeker niet bij dood Ik glimlach als ik aan die woorden denk Maar dat wordt een grijns als ik je plek zie Die eenzame plaats tussen soortgenoten Geen…

Je mag, maar 't hart klopt je kunt, bent 't zo moe je moet, maar wacht op hem je wilt, dan zie je hem, een zucht, een lach een traan eindelijk, eindelijk mag je gaan. Voorbij de pijn, voorbij de lijdensweg, je laatste zucht nam alle ellende weg. Dag lieverd…

Liggend in het gras Door jouw ogen De sterren zien Dansen…

Ik hoop het wel’ Mijn teen antwoordt: ‘Maar toch weer niet’ Mijn kuiten zeggen: ‘We voelen wel’ Mijn dijen kletsen: ‘We zijn het niet’ Links: ‘Nog niet’ Rechts: ‘Ik ben er…’ Links: ‘…Nog niet’ Elke stap is dichterbij En elk stapje maakt weer beter, blij Besef ik meer wat ik wil worden Word ik goed in in wie ik ben En beter in het willen…

jij keek langs me heen doorzag ik, je legde geen gevoel in samenspel van lichamen die nooit in het kielzog kwamen van stand geen zonnestel het zonnestelsel leeft geen beleving…

mocht ik de wind zijn kan ik dan wat waaien zomaar door je haren zonder echte reden of moet het zijn dat ik je lief heb? laat mij dan maar blazen hoog van de toren en soms eens onverwacht als een kille bries om de hitte te verdrijven van een etmaal vol gloed zal ik de haartjes aaien die mij fier rechtop begroeten op je prachtig albasten…

In mijn zitzak keek ik zomaar wat TV Ineens keek Verlangen met mij mee En ergens vroeg ik: wie ben je? Aan het ontbijt zat ik te mijmeren Verlangen schoof zachtjes aan En ik wilde toen spontaan eens vragen: wat ben je? Telkens was er ergens iets, waardoor het er weer was Zoals in de winkel (die keer toen op de fiets) Zat het onzichtbaar…

Ik wilde iets wist niet wat voelde de drang Het kloppen van mijn hart Ik wilde wat wist niet hoe Ik was bang Voelde me verward Gevangen in angst Veilige schijn Vrij van alle zorgen vervuld van pijn de harde waarheid greep mij aan gaf mij de vrijheid door te gaan vrij te willen vrij te doen ga dan zonder remmen klaar…

Ik weet wat ik wil. Ik mis je ogen, je lach. Het wordt me teveel. Ik zeg mezelf voorgoed gedag. Ik weet wat ik wil. En wat ik wil ben jij. Ik wil jou aan mijn zij. Ik wil samen reizen. Naar verre landen, door de tijd. Ik wil samen gelukkig zijn. Ik wil je nooit meer kwijt. Hoe je lacht. Hoe je ligt. Het stond zo vast. Maar de situatie…

en ik zou je zo graag weer willen zien ook al was het maar voor een seconde ik zou je aan willen kijken zodat ik kon zien wat je voelde. en ik zou je alles willen vragen zodat ik geen vragen meer overheb. zodat ik alles weet wat ik wilde weten over jou.…

M’n armen zijn te kort als ik alles wil omhelzen alle bomen van het verre bos de geuren van het gemaaide gras de glinstering van de stromende beek de witte wolken drijvend in de blauwe lucht het edelhert, met zijn trotse blik in d’ogen het mos liggend aan de voet van de eik muis knabbelend aan een beukenoot wuivend riet, de wortels kletsnat…

De winter steelt schaduwen waar geluk slaapt en de kou niet meer is dan een droom die niet beginnen wil en liever gedachten bevriest. Of de dwalende angst verzamelt in de twijfelende sneeuw en grijze weemoed van het zwijgen en verliezen van elke gedachte waarmee niemand ontwaken wil.…

Drinkebroer, laat me nu maar los, we hebben genoeg feest gevierd, het boeren wordt te erg, mankepoot, Korsakov staat voor de deur en wil naar binnen. Ik heb me genoeg in jou verdiept, kom op, dichters onder elkaar, ga nu maar bij een ander de boel op stelten zetten of liever nog, donder op naar de hemel, deprimongool! Ga je eeuwige roes uitslapen…

‘k Kocht rozen voor dochter in een stal aan de weg ‘t moesten de mooiste zijn, want zij de liefste ‘Komen ze uit Africa?’ vroeg’k ‘Ja, u kunt ook die andere, uit Nederland’, wees hij Maar nee, deze koos ik al. ‘Gek hè?’, zei ik ‘Ja, maar we doen er zelf aan mee’ zei hij ‘k Ging met een grote groep naar India om te mediteren voor…

kapot is alles wat je nog kan zeggen kapot is alles wat je nog denkt kapot is alles wat je niet zou willen kapot is wat jij in het leven schenkt…

Ik zou zo graag liefde willen voelen, liefde van en voor een lief. Hand in hand lopen, knuffelen, zoenen zonder het gevoel weg te willen gaan. Samen willen zijn, elke dag, elk uur, elke minuut. Elke seconde. In elkanders armen staan, zonder besef van tijd en omgeving.…

Ik wil hierover schrijven maar kan het niet ergens tussen de hoge dijk en de brede rivier op zacht glooiend zand vol verkruimelde kracht karig begroeid met weerbarstig gras en eenzelvige bloemen staat een kleine groep lage kromme bomen door beeldhouwende wind beknot bij een donkergroen huisje wiens dak en vensterranden felrood glanzen…

We hebben niets meer te willen want het komt zoals het komt vaak kunnen we samen lachen en soms zijn we verstomd We willen vaak nog zoveel dingen en slepen onze gedachten met ons mee lijkt het in dromen nog waarheid de harde werkelijkheid zegt nee En toch willen we steeds meer en vaker komen de gedachten boven helaas de waarheid is soms…

kraaien ik voel de wind wat harder waaien de tere spinwebdraden trillen de tijd dijt uit, stilt het willen.…

Mijn moeder wil niet meer ze wil zichzelf niet meer ze wil de dag niet meer beginnen maar eindigen evenmin en daartussenin is er enkel tegenzin om te ademen en te kijken te praten en te blijven het gebeurde op een dag er was die plotse drukval door een windvlaag klapte een deur dicht en daar achter zit sindsdien haar leven: door het…

Pieter kun je niet wegstuffen moet je niet willen ook als er toch iemand vertrekken moet zijn dat die verkenners, dat kan ook! Want die blunderen, ongekend als je daar nou gewoon vanaf bent komt het in ‘t Haagje misschien wel goed omdat Pieter weet: wat of tie doet!…

uit het duister willen tillen tot het licht je aanraken kan het stil wordt in huis in het oude trappenhuis uit het duister tillen tot de vlammende zon daarbuiten de rietkraag aan de overkant in lichterlaaie zet ik zou je uit het duister willen tillen tot het donker wordt en ik de laatste de blinden sluit…

Geen motivatie kunnen vinden Toch wel willen Twee dingen die we vinden maar niet kunnen binden toch wel willen geen motivatie dus maar op zoek mijzelf op papier krijgen maar niet willen lezen in een boek niet gelezen willen worden zoals een boek zonder woorden pijn aan mijn mentale pezen voelt alsof iedereen mij al heeft gelezen en ik…