Alle inzendingen over zoentje

als modder in donker en koude het overneemt wanneer warmte verloren is zij bevroren tranen weent denk ik terug aan wat ooit zomaar gegeven werd op die zonnige dag een zoentje…

Bekvechten en kibbelen, het werd dagelijkse kost Een knipoog, een zoentje, zo werd veel opgelost. Eén oogopslag sprak vaak boekdelen Liefde, de stuwende kracht van alle werelddelen.…

ik zit voor het raam en ik kijk naar marleen ze fiets daar maar in rondje's en is altijd alleen marleentje is twaalf en zegt niet zoveel ze is een beetje anders en kijkt een beetje scheel maar zij is mijn liefste ik hou veel van haar ik geef haar een zoentje en een lint voor haar haar marleentje, marleentje toe blijf even staan…

geworden en je het lachen hebt verleerd als je kijkt door een nevel van onverschilligheid je handen niet meer kunnen liefhebben als je moe bent van het vechten het eindeloos praten uit een lege doos als je geleefd wordt in luchtledige ruimte en bewust geen weg meer zoekt dan komt een klein meisje met wapperende vlechtjes en drukt een zoentje…

Een zoentje op mijn wang Een kneepje in mijn zij Ik was niet meer bang Want jij, was er voor mij Voor elke fout een streel Een klap die kreeg je terug Ik snap niet dat je nog wil Na wat ik zei achter je rug Maar jij, jij bent verliefd Zie het verlangen in je ogen Ik heb van alles door gebriefd Bedrogen en voorgelogen Vergeven is vergeten…

Zoent gij ooit de ándre man, onthou hem dat éne zoentje dan, 't zoentje, dat mij doen juichen en wenen kan.…

Een zoentje lief en zacht, zelfs een knuffel duurt maar even. Maar het geeft je zoveel kracht, om weer door te gaan met leven.…

zwart en onpeilbaar diep, een ven waarin een verdwaalde reiziger verdronk moeizaam verscheen de ochtend en aan de keukentafel zat ik lange tijd met verkrampte handen de hele dag -gisteren- was immers verdwenen vaak blijft er iets achter, een voetstap in de sneeuw een lach in een kamer of de tranen van een kind op een wang waar nog geen zoentje…

Een glimlach, een knuffel een zoentje of knipoog Dit maakt het zo jachtige bestaan minder... droog. Een potlood en gum, ze zijn gedemodeerd Die koude pc, steeds weer, maakt die je geleerd? Intikken, surfen, mijn kleinkind vraagt 'omi: schrijven?' Dan geef ik hem een zoen, denk, schrijven is blijven...…

schoot vertelde je verhaaltjes van een reus oneindig groot die ooit een draak met zeven koppen had gedood van kaboutertjes knap en klein die werkjes opknapten in ’t geheim van wondermooie feeën en elfjes vederlicht en zacht die alleen kwamen in je dromen bij een sterrennacht… Toen gaf je mij een kruisje en een zoentje…

Ik geef je nog een laatste zoentje op je voorhoofdje en vertrek. Mijn pasgeboren nichtje Noor, een wolk van een baby.…

Ook een liedje moeten zingen, van sinterklaas kapoentje, en die maffe man, vroeg met die lange baard ook nog stiekem om een kus, een zoentje. Snel weer terug onder de veilige tafel, mijn beurt zat erop de anderen mochten, waren we wat blij als die gasten de andere kant van de deur opzochten.…