Alle inzendingen, met trefwoord val

Het helpt me niet meer, het is een valse knuffel: geen alcohol meer!…

Spreek, Vlugge Wolf, broeder met 't blonde haar, Ontdekte uw speurend oog de bleke mannen, Die, sluipend door de golvende savannen, Ons trachten te verstrikken in gevaar? Uw rode vriend, de Machtige Adelaar, Kan uit zijn ziel de angstige vrees niet bannen; 'T is om uw skalp, dat ze allen samenspannen; Mijn geest is somber en mijn hart is…

En struikelde zonder armslag behalve de vrije, terwijl toch in de ochtenddauw melkchloor me de adem kortte: haalde adem languit. Spreid en sluit en opgelucht herboren, beentje gelicht door boom of steen. Wat maalde ik erom dat ik even bleef zitten met de handen geheven, dat passanten uit hoofde van de legende een scheve blik lieten vallen…

Cyber-crimineel Ondes-kundig be-Stelen Zonder ge-Weten…

Warme walmstal de heer privaatdocent K. in de zomerfriste uit Breslau probeert of hij bij middel van een convergerend glas zijn sigaar Uebersee Bismarck kan aansteken Op 2 meter van de bergtop verwijderd valt zijn hoge hoed in de afgrond een waardevol kledingstuk voor een privaatdocent onmisbaar wat de heer K. begrijpt hij probeert te vatten…

Zoals dit ene blad losraakt vanuit de top van een beuk, in volkomen windstilte vallend, zich nog om en om wentelt in de lage zon van november met alle lente- en zomerdagen en nachten onder bruinverkleurde huid en ik het één meter boven aarde met vlugge hand van voorspelbare ondergang red. Zou zo ook een hand ons ooit. --------------…

hoe kan ik anders dan de zetel die me lief is de wereld laat dirigeren met de bewegingen van mijn onbewuste ik moeder aarde heeft vele vruchten laten zogen tot een hemelse genoegen die haar baarmoeder telkens de vreugde liet baren dewelke ik nu zo mis het verbeteren van de kennis schudt twijfel en vergankelijkheid tot een ware taart…

Wat bevalt het me toch goed, te slapen op het zachte kussen van mijn geweten, ja, ja. Mijn laken is nooit tekort, nee, nee. En mijn goedheid voelt, als een warme deken. De nachten nooit te donker, De dagen nooit te lang. Het is toch wel bijzonder, als je zo rustig leven kan. Heb ik nu teveel opgeschept? Was mijn lepel te vol? Ja,…

Dit jaar is mei een Valse triste lente Een trage droeve wals van vocht en kou Als een passaggio die voorbij gaan zou Pastoraal in bloei finalemente Het Lenteoffer klonk al vroeg in maart Straks roert dan, hopelijk, ook Mei z'n staart…

Bij een val Of een sprong… Wie zal het zeggen En komt het er op aan? In elk geval Was het gevolg: Bewegingen verlamd En de ogen dood. Zijn wereld is Gedragen worden. Transport Binnen nauwe grenzen: Muren van één kamer Eén huis. Nat groen gras En water van een spuitend fontein In zijn wereld brengen. Of nu vandaag bijvoorbeeld De…

ik zag het sterven van zo’n duizend doden hiertoe aangewezen door z’n valse hypocriete wachters het duurde slechts enkele weken voor de slachters het werk klaarden voor de pachters als ik de foto’s zie ga ik huiveren soms bijna een beetje huilen dat juist zij die de lucht liefdevol zuiveren gedwongen worden haar te vervuilen dat…

neem iedere ruimte die je nodig hebt om te zijn wie je bent ruimte is ruimer dan je denkt dans vrij niet die voorgeschreven passen die niet de jouwe zijn die nooit zijn gekend weiger een maatpak driedelig of niet wees niet wie je niet wezen wil laat je niet inblikken - verstikken wees eerlijk en durf oranje foeilelijk te vinden…

Van steenkoollaag tot laag, langs schommelende kabels van het bijna niet meer weten, klim je langzaam door de jarenlange schacht die van de oorsprong naar het hoegenaamde einde leidt, uit ingestorte tunnels en kanalen, langs de breuklijn van het allerlaatste licht omhoog, bereikt ineengevouwen als een kreeft uiteindelijk de rand van het verlaten…

We leven hier stipt driekwart eeuw in vrijheid Al is er door corona geen echt feest Natuur onthaalt ons gul op Gorters geest Getsjilp, gefluit, gezang, ze schenken blijheid Maar soms hoor je een valse vogel fluiten Da’s dan zo’n geldgier van de farmaceuten…

Snelsonnet "Waarom, God?" Bij elke ellende vraagt de mens aan God: 'Waarom?' De wereld in de greep van satan en mensen, doet velen naar hulp van de Verlosser wensen Het hulpgeroep naar de Schepper klinkt nu alom In het leven voor God en geweten doof en stom Corrupt en vals, de aard der mensen is te verwensen…

lopend langs de etalageruit zie ik hem mee lopen hij kijkt mij aan enigszins gebogen een blik van herkenning het zijn die nog immer heldere ogen thuis probeer ik de spiegels te ontlopen alles en iedereen zelfs ikzelf word door mij voorgelogen het zijn allemaal valse spiegels ze laten je achter in mineur totaal verward spreken slechts…

Tijd heeft jullie familie wel gehard steeds zwaarder net niet doen breken, afgesloten moeten wegkijken kon steeds meer eenzaamheid kweken. Achter beton en sterke ijzeren spijlen lieten jullie je niet verbruiken. Ook wilden jullie niet veinzen in gesprekken of op briefpapier soms brachten gelukkige momenten heuse levensteken echt tot hier.…

De vrije val 8+++ Nu ben ik nergens meer ik trap in de val mijn brein vliegt door het luchtledige als een bamischijf door het heelal het doet niet alleen flink zeer maar hoe hard is de klap voor het bewustzijn deze keer ?…

Vanuit elk stukje cement tussen de huisstenen droop verwijt en verdoemenis, uit elke schaduw sprongen hellehonden en in mijn uitgehongerde hart sloegen ze priemen van hout gedrenkt in knoflook.…

het diepe vallen in het bodemloze de schrik altijd daar evenredig aan de val wat angstzweet rest als de herinnering aan een moeilijk te bewijzen belevenis die je plagen blijft in elke nachtdroom…

loop de trap af laptop onder de arm in het stoffige voetspoor van stu denten om voor het eerst herkend te worden her opnieuw vereist een vorig bestaan in semantisch systeem van individu [ ] niet gelijk aan dat wil zeggen anders dan vroeger liep men op straat bananenschil rond [zijn knie en kamde zijn borstkas met behulp van speeksel stond voor…

(non-fictie) alles is fictie zei de fantast en hij ging zitten op een gefingeerde stoel…

Wat blindheid onbesuisd! Dat Eva die God diende, In 't zalig paradijs, uit weelde, zonder nood Der hellen roffiaan het ledig ore bood En om te worden kloek des Heeren vloek verdiende! Wat wederhorigheid! Dat Adam, niet ontziende Noch tijdelijke last, noch eindeloze nood, Zocht, opgeblazen puist, te worden even groot Als God die hem bewaard en…

Jij bent nooit winter Jij brengt nooit grauw Niet hier en niet ginter Geen ijstijd met jou Jij bent steeds zomer Jij brengt steeds blauw En mij maak je dromer Van bloeitijd met jou…

Je niet los te laten, en Je niet doen omkeren, Kerende, naakt, niet bloot, In ontzag en consternatie, Het beeld, vorm, inhoud, Van de knecht en zijn kracht. Stof uit stof en as uit as Jij moest reiken, naar iets, zoals alles reikt Naar iets. Je bent gevonden, het dogma Der ziel, strijd, kracht, einde, Ook ik verwond, ook ik steek…

Het kruisigen van brood En water, melk en honing, Sprekende val tot de rots, En keer, tot de zee, die valt, En beukt, en neigt, en breekt. Ook ik ben de zee, en ik zwijg Want ik ben de wind, en ik Opteer want ik ben het land, Droog, nat, oorlog, winter. Honger en gebrek, twijfel En blindheid, ik ben melaats, Toch ontstaat het…

Kijken naar de herfst merels in de tulpenboom kastanjes ten val…

Zijn sprong leek zo te zien heel resoluut Luke Aikins is dan ook een man met ballen Hij liet zich zevenduizend meter vallen Ruim twee minuten, zonder parachute Intussen naar dat vangnetje op zoek En ook nog naar de juiste invalshoek...…

Goed toeven moest het zijn waar alles werkte, een voorbestemd, aanlokkelijk, zalig oord; extatisch, dringend roepen van de soort- genoten beloofde voedsel, onbeperkte vrede en verrukt verkeer. De vlerken gaven toe aan poten en een ongehoord snel zakken van de bout, het hart bekoord door 't zachte wiebelen van het wed -Merkte nou niemand…

Als bij een wankel spookschip op de Grote Oceaan klimmen gedrochten aan boord voor het nog verder uithollen van mijn bestaan Of ik nou naar het vooronder of naar het kraaienest glip, ze worden nergens door gestoord, als aasgieren pikken ze toe, tot mijn laatste stukje verzet Ze sollen met me, al ben ik hondsmoe, hun kwaadaardig sadisme…