Ik keer terug
naar de zonsondergang
Waar ze zomaar verscheen
en ik toekeek vol leven
Roze lucht
Koele bries
Witte paarden
Hoefslagen om me heen
Mijn lichaam is blind
...
Ze komt me niet redden…
Grijp je vast
Aan bomen vol herinneringen
Volg de weg
van wie je bent
Die dwars door woorden breekt
Geen witte sneeuw
Tot scheuten uit je lichaam schieten
En je ontwaakt in een frisse wind
Onder de warme regenzon…
Ik ben losgeslagen
In een schoonheid die ik ken
Zonder vooroordelen of gedachten
Zoals jij die hebt
Ik ben losgeslagen
Want het heeft toch geen zin
Te luisteren naar wat jij zegt
Wat je niet weet
Losgeslagen
In een schoonheid die ik ken
Die me omarmt en streelt
In de dagen vol vuur…
Zonder een woord
Zonder een zucht
Vliegt de vogel voorbij
In zijn vlucht
En als je goed luistert
Dan hoor je hem gaan
Boven de bomen
Onder de maan
Zonder een woord
Zonder een zucht
Vliegt de vogel voorbij
In zijn vlucht
En als je goed luistert
Even blijft staan
Dan vliegt daar de vogel
Naar ver hier vandaan…
465
Bezig met laden