Alle inzendingen van AtNic

Een bekraste ziel, veilig, rustend, bedolven, verborgen onder puin. Puin ... wat haar eens geschonken was. Jij groef haar op je poetste haar. Raakte daaropvolgend haar gevoelige snaar. Opende haar hart alsof het kasteeldeuren zouden zijn maar daar kwam haar oprechte hart voor jou tevoorschijn. Liefde, onvoorwaardelijk zou het worden…

Eens was jij..zo close..warm en dicht bij mij nu je wordt een schim, vervaagt en verdwijnt. Waardoor een nieuw leven verschijnt. Mijn leven zal nooit stoppen en gaat door verder op mijn spoor waar jij niet meer op loopt. Opnieuw een tikkeltje gesloopt maar toch mijn onuitputtelijke kracht die mij opnieuw weer op een ander spoor bracht ik…

De klok tikt zacht...in stilte...door de tijd maakt ruimte om te beseffen, we zijn elkaar kwijt. Ik zie nog je lach en je lieve ogen alsof je blik en woorden nooit logen. Wat voelde dat puur en fijn eindelijk weer kwetsbaar te mogen zijn. Ik ging je bijna geloven onze liefde zou immers nooit meer doven. Hier zit ik dan te luisteren naar…

Soms wil ze haar vleugels uitslaan ver weg, ...hier vandaan trachtend zich nog uniek te voelen liefde zonder doelen iemand die van haar houdt, puur en naakt zoals eens de wereld werd gemaakt.…

Ik hou zoveel van jou en blijf je eeuwig trouw. Woorden, mooie woorden. Maar waar ben je nou. Ik voel veel te veel en te vaak eenzaamheid, een te kwetsbare kou. Ik voel hoe ik opnieuw rillend zoek naar het vertrouwde pad der eenzaamheid. Opnieuw, onkwetsbaar. Daar is het veilig en inmiddels zo vertrouwd. Daar had ik al mijn muren…

Wolken schoven opzij en daar stond jij, als een warme stralende zon, gericht op mij. Je maakte mij, verstomd, verbaasd en stil en daar, ging mijn eigen wil aan mij voorbij kiezen voor een man, veel te ver en te vaak van mijn zij. Maar toch, je had alles waar ik van gedroomd had waarbij ik al mijn wensen voor gelukkige liefde vergat…

Staren in de stilte van mijn dromen dichter dan dicht bij je willen komen. Neergeslagen vormt de nacht, mijn dagen. Opdat ik niet slapen wil alleen slapen voelt zo... stil....…

Twee harten, luchtig en overgoten door warme zon vanaf het moment, hun eerste ontmoeting begon. Om hen heen, geen muren meer maar enkel nog soepele, licht doorlatende, gordijnen, mee bewegend op het ritme van een warme zomerbries. Harten raken elkaar en hebben elkaar intens lief. Ogen zetten elkaar in vuur en vlam geven elkaar zoveel liefde…