De angst is zo zwaar als lood
het is stil aan de overkant
zelfs haat heeft hoge nood
moderne pest staat in de krant
Zinnen druipen vol van verdriet
mijn ogen gaan tranend dicht
populisten zingen het dode lied
verzet is nu mijn enigste plicht
Iedereen heeft recht op brood
en zeker hier in ons Nederland
voor de liefde niet voor de dood…
in het beginne ligt voor mij het hopen
dat er iemand is die voor mij zingen zal
een gebroken hart voor een te diep dal
rest voor mij het laatste restje te slopen
lees ik vandaag over gisteren in alle kranten
de pijn en vreugde waarin men zich kleedde
mijn stilte zal mijn diepste zin nu verbreden
en verdiep me vandaag in mijn stervende tante…
Zoals je lacht en zo verlegen lijkt
het kleine kind je laat verdwalen
je in het labyrint van leven kijkt
de waarheid niet kan achterhalen
de winter koud en guur
een dwarreling in vergane glorie
tinteling van wat er komen gaat
neuriƫnd op klanken van euforie
terwijl ik dromend het denken laat
verlegen elk uur
verraadt mijn glimp de…
een dag vol warme woorden
mijn gevoel in een ruimte
een is er die zich stoorde
ben ik die verzuimde
een dag vol vreugde, in mij pijn
als een dubbel evenwicht
waar zal haar pijn voor zijn
een beeld zonder uitzicht
zo vervagen mijn gele beelden
als blinkend voelen, horen en zien
wat me ooit warm streelde
ik heb het ooit gezien…
een dag vol warme woorden
mijn gevoel in een ruimte
een is er die zich stoorde
ben ik die verzuimde
een dag vol vreugde, in mij pijn
als een dubbel evenwicht
waar zal haar pijn voor zijn
een beeld zonder uitzicht
zo vervagen mijn gele beelden
als blinkend voelen, horen en zien
wat me ooit warm streelde
ik heb het ooit gezien
hoe kon…
in de knoop, uit de knoop, in een lus
gevoelens zinloos verwoorden
van de vrouw van zijn leven een kus
zou hij zichzelf bijna vermoorden
maar alles is er om te blijven leven
drie zoons een vrouw en een tuin
het is lastig maar blijf nog even
zo koud zonder haar op je kruin
een versje blijven toch enkel woorden
soms drukt het wat van binnen…