Alle inzendingen van Christien Damman

ik slaap niet in paleizen ook niet in de goot maar tussen het volkoren wit en roggebrood…

ik kan wel praten en ook wel schreeuwen maar gooi me niet voor de leeuwen want ik ben niet als al die lichten die aan de lopende band kunnen dichten ik heb dat niet ik kan dat niet waarom dan al mijn zuchten ik heb toch niets te duchten vaak blaas ik stoom in donkere nachten want wat wil ik nog verwachten ik heb al alles 'k mis…

onder het balkon klinkt de viool van mijn kat stradivarius…

zondagmorgen de zon staat laag ik hoor het knorren van mijn maag iemand ronken die niet uitgerust de dag intrekt de stilte blust links van mij een dorp een wei een tent een fiets dan even niets de zon een plaag een knul een blaag boert cola bubbels hoog en laag de trein passeert een klein station erboven drijft een luchtballon…

halluf zeven zondag regen halluf tien de lucht klaart op hondje stoepie plassie poepie snel er staat een regenboog halluf zeven zondag regen…

Nog duizend en één vragen. Nog duizend en één dingen te zeggen. Nog duizend en één zoenen te geven, minstens. Duizend en nog eens zoveel redenen om bij je te liggen je te voelen te strelen te doen wat ik fijn vind te doen met jou alleen met jou daarom nog duizend en één keer, ik ben blij dat ik je ken. Nog duizend en één keer, ik ben…

in de tijd die haar nog rest leest ze over de geraniums heen de mensen op de brug wat heb ik toch vraagt ze elke vijf minuten dezelfde vraag wat heb ik toch…

waar muziek vermengd met warmte en geuren van huiselijkheid de vloer kraakt bij ieder stap die ik zet voel ik me thuis…

op een luchtviool in de schaduw een symfonie uitbroeden jij bent zwemmen ik ben gek…

koninklijk bezoek de vijver is gesloten lang leve de vorst…

het wegdek wit de daken wit de auto's wit sinds gisteren heb ook ik geen kleur meer…