Mijn blik valt neer ter aarde
Gezapig hangt mijn lijf en zucht
De ader van verwondering stroomt leeg
Mijn ziel reeds jaren op de vlucht
Giftig roest verstikt mijn hart
Eens centrum aangenaam in bloei
De rivier ertoe is drooggelegd
Ik voel niet langer dat ik gloei
Mijn brein verzuipt in zacht geprevel
Een klaagtoon van de hoogste soort
De massa…
Moet ik dan tussen de treinsporen zoeken naar jou?
Heb je van je broodkruim een touw gewoven zodat ik je weer kan vinden?
Is het beter voor mijn verlamde geest jou met rust te laten?
De daken schreeuwen van wel
De straten laten een dood spoor zien
En ik verdwaal in mijn sliert van wanhoop
Door het vlies van mijn verdriet zie ik een schaduw staan…
Ik dans in de druppels
van mijn tranen,
een choreografie van pijn.
Fel de akties
van mijn daden.
Koud, oergevoel
van mijn binnenzij.
Voel ik hoe zwaar
mijn oogleden hangen?
Hoe ik niet zie
de film van
Harlekijn?
Hoor ik hoe dicht
mijn oren klappen?
Het missen van
zang, van
zonnenschijn?…
Een nevelig gebied bedwelmt mijn hoop, laat me verdwalen.
Ik loop rondjes om mijn evenaar, draai wat doelloos om mijn as.
Een horde spinsels dromt tezamen, vermenigvuldigt zich alras.
'K voel mijn bloed dat zich een weg baant.
Maar de weg loopt krom, loopt dood.
Ga ik deze kruising nemen? Of zie ik mezelf dan bloot?
Ik loop verder langs de…