Alle inzendingen van Danny Danker

in een enkele beweging stond alles vast voor later…

onbereikbaar edoch aanwezig in mij ongrijpbaar maar vastgehouden door mijn verlangen dat het eens nog toen worden kan en vraag de tijd om een minuut stil te staan bij mijn smeekbede maar zelfs daar blijkt deze niet voor te vangen en loopt door…

ik las vannacht een man als een rijstevloei van rizla frappant transparant stak ik hem aan tot muiterij en hij verging bij de vierde regel.…

koffiedik naar jou kijkend deed ik het espresso verwachtte een klontje meer melk over het hoofd gezien bleef zo ontgoocheld achter - decafé immers niet alle antwoorden zaten in de bonen…

daar zaten zij vol van vers in elkaar geschreven band rekbaar als postelastiek nu weer aangespand hij wauwelde waaroms bespeelde wereldleed als volleerd martelaar in beletterd boetekleed zij overhoorde alles en boterbabbelde ja of amen mee maar plaagde ook errata van vertellen moe zo beeldbuis aangezet tot schel geluid geestenkinderen…

als volle maan ons groet in al spelend voorbij bedtijd gaan weerspiegelt glans van acht pupillen waarin ik als deses dubbelmol zelfs cijferblind mijn rijkdom tel…

beminstreel langs lichaamslijnen de snaren van mijn Wezen spellspeel verder dan hals en kam de trilharen van mijn monade en kom van genotshot tot gevoelsspot zo waarlijk doordringen in mijn zaGte kern want ik ben pit…

toen ik nog water was in onschuld en jij van drijven wist kleurde ik ineens van krijtwit vocht naar klonter grijs vlot omzeilboot gemist toen jij van drijven wist en schapen sturend voorging aan mijn bestaan om pad te effenen en alles moest recht op maar water stroomt niet omhoog dus ging ik plat toen ik je lijf haast niet meer drijfdragen…

Ik schaakte speels een pink hief toen lief hand en mij omhoog naar van uit het vuur zo heet langs de trappen van Terug.…

als door toeval toegevallen stond ontstond terstond een band verrast verdronken in verlegenheid geborgen in genegenheid woelwentelde ik me hierin rond waarop waarheid realiteit ontbond…

mijn geliefde speelt Franse Revolutie verlicht ieder onderdanig object ongerept verhult wat hij in de schaduw veronderstelt totdat Eclips gelijkheid schept…

Ik wil gelijk de arend zijn en zwevend over mijn levensweg zal ik hemelhoog mijn koers bepalen En terwijl ik mijn pad evenwichtig afleg verdrijf ik ijzige kilte met mijn pennen, zodat vlijtige vleugels vlot openslaan, vol kraskracht en moraalmoed. Vliegend van Bestond naar Bestaan.…