De onzichtbare dam houdt het niet meer tegen
alle beheersing is nu kwijt
weg gespoeld met de regen
die vanuit mijn ogen een spoor slijt
Deze kolkende rivier verandert in een waterval
als hij de rand van mijn kin bereikt
het verdriet klettert in een dal
alwaar ook de tweede dam bezwijkt
Het hele lijf in paniek, de nood toestand van kracht…
Ik wil getroost worden
Mijn grote verdriet doet pijn
Kus mijn tranen weg
Fluister mij tot stilte
Laat mij weer even een klein meisje zijn
Ik wil getroost worden
Mijn grote verdriet doet pijn
Trek me op schoot
Streel mij tot rust
Laat mij weer even klein meisje zijn
Ik wil getroost worden
Volwassen zijn doet zo’n pijn
Mag ik af en toe…