Ik volg haar
als een schilder het licht
stap haar verlangen af
ben een landmeter van gemis
ik ijk haar ogen tot de mijne
en leg beslag op haar vlees
terwijl ik haar contouren verzegel
als een deurwaarder bezit
dan leg ik me neer
een heloot aan haar voeten
maar een stiekeme dief van haar weelderig lichaam.…
en jij citeerde de wind
die zong voor de zee en hield
van de deinende meeuwen
en in het duin van je woorden
verstopte ik mezelf mateloos
onvindbaar verloren.…
Laat mij dit schrijven
lees mij leeg
en vul de woorden
met om het even wat
ze zijn voor jou
en van jou
gekregen
ik behoud het wit wel
dat zich tussen de regels
legt
ongeschreven en ongelezen
het begin
dat er altijd al was
overgebleven.…
79
Bezig met laden