inloggen

Alle inzendingen van Edwin van Rossen

572 resultaten.

Sorteren op:

Met schrijven word ik alles kwijt

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 250
Mijn gedachten, mijn woorden en op papier herleeft mijn moed hier binnen ben ik van mij en mij alleen met al mijn liefde schrijf ik mijn dierbaarste bezit tot een boek en mijn dromen nadrukkelijk als verlangen. Voortleven zal ik, ook na mijn dood!…

Perspectief

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 113
Nederig is het wezen, intens in gedaante en vorm. Zichtbaar zo ver het oog reikt zijn als zovele maar onderscheidend in licht en leven. Vergeet de weifeling en richt je tot de kern. Luister naar binnen.…

Overstekeling

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 125
Ik hoor geen voetstappen meer mijn maag zweeft, gedachten fladderen als verloren musjes in een storm. Het pad kromt, meandert zich in een oneindige verte. De vlekjes op de muur vertellen geen verhaal, ik hoef ze niet te tellen in mijn slaap ben ik al verloren. Een eenzame kat, violist in een donkere nacht en in mijn hoofd een…

Vruchtbaar

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 92
diep in mij sluimert een gedachte, een wortel bezeten van ongeremde groei nog vormeloos ontwaak je vanuit een onzichtbare wens naar een zichtbare drang sneeuw en ijs houden mij niet tegen ik stroom ik adem ik leef…

Onderweg

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 151
Achter het stervend licht - hinkend tussen losse sporen - dwaalt een levensloop van aangespoelde eenzaamheid. Onuitgesproken woorden waaien langs de einder mee met golven, meeuwen en een eeuwigheid in gedachten. De nacht ontkleedt de uren weet het puurste te ontleden op het vederlichte voile van een stiltedroom en uit de fijnste draden…

La Solitudine

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 116
een lichte openbaring in het wit van een onbeschreven morgen een verinnerlijking voorbij de grenzen van de taal kille muren vertellen een desolaat verhaal buiten valt de regen zonder zorgen…

Vlucht naar de top

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 147
Ver weg sterven stemmen in de wind, terwijl een dreigende schaduw groeit. Opeengepakt. Weerloos. De hemel zwijgt en in de nacht vallen schreeuwen zoveel zwaarder. Een laatste ongehoorde doodskreet. Een genadeloos gebaar. Een zin die geen zin heeft. Een waarheid die niet gehoord wordt. Een kind zonder vader.…

Lofzang

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 133
Ergens wacht een melodie zo schoon van kelk en kroon weerspiegeld op een lenteblad een portret van bloeiend vuur en levenskracht een hart van tijd zo teer, zo zacht maar vol van leven vol van pracht in wind en onder sterrenlicht een lofzang op papier gedicht.…

Muze in de nacht

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 105
Het licht dwaalt door de nacht en wij blijven ons verwonderen. Een welkom gezelschap, een gids op onze verre reizen. Wat staat er in de hemel geschreven? Kunnen wij de sterren ontleden tot hun naakte bestaan? De dichter mijmert uit het raam. De nacht rust en in het midden zwijgt de maan.…

Dichtbij

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 149
De akker ligt doodstil in zichzelf te zijn. Licht herbergt schijn de horizon verliest zich in haar ogen. Ver voorbij verlangen neigt het riet naar de schittering van een rimpelloze breekbaarheid. De dag ontwaakt, raakt mijn huiverig geweten maakt mijn wereld klein en ongelogen.…

Sneeuwvlokjes en bloesem

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 194
Terwijl een ochtendzon nieuw leven schetst op jouw gezicht duizelen woorden als een wervelstorm over een ontspoorde natuur. Sneeuwvlokjes en bloesem dromen en zinnen en tegengestelde dingen. De aarde beweegt onze grenzen voorbij maar onderhuids zetelt een intieme wens in een inner aller oerstilte zijn we pas vrij.…

Beelden

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 190
Kleurige vissen zwemmen voorbij. Hoge bomen wensen de hemel. Reiken. Ik zit achter het twijgenraamwerk. De zon verstopt zich achter de huizen. Een blauworanje spiegel schetst de mooiste beelden op mijn netvlies. Op de tafel ligt poëzie.…

Gif

netgedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 153
De stad is een reuzeslang. Mensen verdwijnen in haar mond, bang om hun schaduw te verliezen. - de oude vrouw zucht - Nu is een flits door het heden, een geldversnipperde levensmoeheid die zwart niet meer onderscheid van wit. - haar wandelstok tikt langzaam - De straat maakt geluiden die niemand verstaat. - op een kruispunt staat…

Levensvragen

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 171
Hoe hard is het hart van de houthakker? Waar denkt hij aan wanneer hij zijn weg zoekt in het hout? Is er een geheim dat onthuld moet worden in het woud? Is er liefde, wederzijds vertrouwen, dagen zij elkaar uit om de eindbestemming te ontvouwen? Ligt er hoop op onbestemde plaatsen of is er slechts het zijn? Hoe krullen nerven…

Landkaart van de ziel

netgedicht
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 201
Haar ogen talen naar verre einders, haar huid vertelt een bijzonder verhaal. Een levensloop van lijnen als een landkaart van de ziel. Zij raakt mijn wezen betreedt de roerige vertrekken van mijn hart. Binnenskamers rest enkel nog een warm gevoel, de stilte van een diep contact.…

Mistvingers

netgedicht
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 122
Ze grijpt naar mijn venster wil meer dan alleen de ochtend strelen wil doorleven in een laatste maand van missen niet slechts spelen met het gevoel maar met de morgenvogels verschil maken een fluistering van aandacht een muze van verlangen een schildering zijn.…

Blad voor blad

netgedicht
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 345
Ik neem afscheid van mijn leven het licht van zon en maan van de regen tikkend op mijn broos bestaan. Niet meer aarzelend in de wind nooit meer zwaaien naar een spelend kind. Ik hoef alleen nog maar te zijn kan slechts mijn wezen delen. Ik ben alleen met velen.…

Eenzijn

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 94
We vergeten niet hoe licht we wegen hoe de sterren lonken naar de glans van onzichtbaarheid. We raden niet naar ons evenwicht de lichtvoetige dans van onze oorsprong. We staan op en ergens raakt onze passie verstrengeld.…

Monument

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 169
Het land is nat, het werk is groeizaam vergaan. Het grijs daalt en steelt de lichtpuntjes uit het hart. Het waait maar zij is bewust en maakt een buiging voor de eenzame toeschouwer.…

Blauwe stilte

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 129
Verstilde tijd ligt als een regendruppel op je huid trillende wimpers proeven van de hemel de zee is vrij ik streel het lange strand leg je dromen te ruste kus de lippen van de wind het licht leg ik in de handen van morgen.…

De Eik leeft

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 213
De Eik leeft, hij ademt mijn dromen en fluistert mij geheimen in wij staan samen in de tijd nu is een glimlach in het moment, een rimpeling onderweg naar ergens met mijn voeten in de aarde voel ik zijn wezen hij is mij wij zijn één.…

Nieuwe aarde

netgedicht
5.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 196
De zee heeft zich verder teruggetrokken, haar herinneringen waaien over het verweesde land. Het landschap - alleen met zijn geheimen - golft zichzelf naar een andere tijd. Een nieuwe ochtend breekt aan en de zon verwondert zich over zoveel stilte.…

Verlicht

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 247
Ik heb geen bril nodig om mij naar het licht te dragen. Ik vertrouw op mijn vleugels, mijn stiltewezen die overal aanwezig is. Ik geef een hymne aan de wind en tover een leger van glimlachjes die stralend hun zaadjes verspreiden. Ik open mijn voeten en laat de aarde stromen.…

Geheime liefde

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 204
De straat is leeg geen zichtbaar licht dat tussen stap en donderklap mijn gebeden verhoort. Onzichtbaar tussen momenten groot en klein op de grens van reiken mystiek te zijn.…

Verborgen tuinen

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 214
Ik had willen dwalen in tuinen die niet de mijne zijn. Ik had willen dansen onder het oog van de zon. Ik zou me onderdompelen in een plantenrijk haar dauwtranen kussen me neervlijen in een groene nevel. Voorbije vlinders uitnodigen en een lieveheersbeestje dat haar leven uitstippelt mischien mijn dromen laat leven. ~ ~ ~ ~ ~ ~…

Lezen uit de bron

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 101
Ik geniet van je woorden, je lijvige bestaan mijn vingers betreden je broze huid mijn aandacht kriebelt je wezen mijn adem blaast als de wind ik voel haast je knisperend blad zuchten oude tijden herleven de regen tikt een oerdans de aarde omarmt onze voeten ik voel me even verbonden met de wijzen van de wereld.…

Warm welkom

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 117
Een hommel tikt zachtjes tegen het raam. Ik bewonder zijn vlucht, zijn hommelig wezen. Zijn zoete zinnen de beleefde brom voelbaar tot aan je tenen. Ik gooi de deur wijd open en laat de hemel binnen.…

Zintuiglijk beleven

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 171
mijn ogen tranen en de lucht is vervuld van zoveel bloesem de wind jubelt om mijn oren brengt het zaad bevruchting en leven ik nies in een wolk van kleuren die de velden verspreiden ik vervloek de maaier en prijs de wilde bloemen die mijn ziel ontroeren…

Opruiming

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 495
Ik begraaf mijn woorden. Ze zijn bekleed met herinneringen, uitgewrongen gevoel. Tekens uit een ander leven. Leven uit een ander heden. Elke dag opnieuw laat ik de woorden ritselen tussen mijn vingers ik ruik het papier streel de letters, het opgedroogde inkt. Ik schrijf mijn weken weg de maanden leeg de jaren achter mij.…

Visioenen

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 362
Er ligt een teder groen in morgen een zuiver hart dat van belofte spreekt. Voorbij de brug dralen de dagen in de mist. Ik zie de wilg die mijn tranen deelt de kringen heimelijk vergroot zich onverhuld verwijlt in mijn dromen.…
Meer laden...