Alle inzendingen van Ellen

Zodra de dag als een dreigbrief in mijn kamer wordt geschoven worden de rode zegels van de droom door snelle messen zonlicht losgebroken huizen slaan traag hun bittere ogen op en sterren vallen doodsbleek uit hun banen terwijl de zwijgende schildwachten nachtdroom en dagdroom haastig elkaar hun plaatsen afstaan legt het vuurpeloton van…

Langzamerhand ken ik veel te veel doden vervagend vervallen aan vroeger zij hebben meer tijd dan wij veinzend geen verleden ontledigd te hebben geen ruimte aan ons ontstolen te hebben geen boodschap aan ons. ------------------------------ uit: 'Kaalslag', 1999.…

Je bent gewoon je bent gewoon een mens dat is een warm en onontwarbaar wezen en toch kun je gebeuren als een wonder want ik heb je geroepen in mijn slaap ik riep je liefde door eigen honger in de eigen stem ontwaakt zag ik: ik heb je niet gedroomd hier ben je je bestaat ik heb je liefgehad dit is de nacht ik heb je lief ik heb je…

In mijn hofje voel ik me vrij van tuinieren word ik blij het is hobby voor iedere dag ik wroet in de aarde met een lach ik werk met schep en heggenschaar snoei een takje hier, een twijgje daar net als mijn opa vroeger deed die kon het goed, als je dat maar weet ik hou zoveel van bloem en plant ik graaf met mijn handen in het zand en soms…

Een stuk oud brood dat zorgvuldig wordt bewaard is een oud symbool voor veeloud zeer dat nooit verjaart weer opnieuw doorstane angsten en ook dreiging van terreur doen me duidelijk beseffen: de bevrijding is nog lang niet klaar stel geweld aan de kaak leg onderdrukking aan banden dat is de taak van vredelievende mensen uit alle landen…

Vroeg in de ochtend ging Piet vissen vangen aan het haakje liet hij pepernoten hangen in zijn bootje zat hij te wachten, stil en kalm wat zou er bijten: een voorntje of een zalm? lieve kinderen, jullie zullen het wel snappen de vissen wilden helemaal niet happen ze houden nu eenmaal niet van pepernoten roerloos lag de dobber tussen de boten…

Warme waterstralen laat ik lekker stromen kletterend op de douchevloer terecht komen sussend sop ik mijn spetterende kinderen in het donker; ik wil merel niet hinderen door het raampje zie ik haar zitten broeden zal ze onze aanwezigheid reeds vermoeden? merel, waarom bouwde je juist daar je nest? eerlijk gezegd lijkt me dat niet zo best…

In de lente gaan de krokussen groeien en kijk die narcissen eens mooi bloeien er huppelen lammeren in de wei net als jij en ik zijn ze heel erg blij in de zomer gaan we naar het strand bouwen een groot kasteel van zand en dan gaan we zwemmen in de zee kom op, wie gaat er met ons mee? in de herfst: die prachtige kleuren. ruik je ook die…

In het droge zand een paar oude kruiken verwelkte bloemen tussen de struiken verwilderde planten tussen de bomen van een mooi gazon kan ik slechts dromen in mijn kleine tuin staat het onkruid hoog maar ook een beeld met pijl en boog haar smalle linkerschouder is ontbloot ze is gemaakt van afvalhout en schroot het meesje en de merel…

Ik weet het wel, het is een cliché en meestal doe ik daar niet graag aan mee maar nu moet me toch iets van het hart vind me gerust sentimenteel, van mijn part: er ligt toch zoiets moois in het ledikant het is een wonder, het moet in de krant ik kan niet stoppen met ernaar te staren kijk naar de vingertjes, oogjes en de haren ja, het is een wolk…

Op een lage rommelzolder zat een lieve teddybeer hij was behoorlijk gehavend maar ook op en top een heer hij zat naast een roze auto eentje met een open dak die auto ging al jaren mee miste wel een beetje lak er lagen ook een pintol een bal en een kapotte schop zomaar tussen Hobbelpaard Stoere Ben en Barbiepop Beer had scheuren…

Eén was in de wasmachine één was op het rek één was in de strijkmand wie maakt wie nu gek gisteren nog opgeruimd vandaag al weer veel rommel één kind net naar bed een ander op de schommel één vloer net schoon gemaakt een ander al weer vuil even ben ik afgehaakt weet niet waarom ik huil het is misschien omdat ik snij de uien op een…

Vanuit de keuken kijk ik uit op de tuin waar vogels zoeken naar zaad en pieren de esdoorn heeft nog een kale kruin blauwe druifjes rinkelen met hun belletjes de eerste lentejurkjes geven mij zwier geen idee wat de nieuwste mode wordt de krant verkreukel ik tot oud papier gastvrijheid pruttelt in de koffiepot de buurvrouw zet haar raam al…

Jong als kinderstemmen reeds met de tongval van de ouderdom te kunnen zeggen: zie achter mij hoeveel ik al tot stof geleefd heb en hoeveel as zich ophoopt in mijn ogen en hoeveel stof en as mijn hand daarvan bevatten kan en samenbalt tot niets. en toch en desondanks wachten - onmatig - - want matigheid is zwakte - en nieuwe kleren kopen voor…

Die mond van niet te spreken en die ogen van niet thuis heb ik daarvoor zo'n grote reis gemaakt langs heuvelruggen achterdocht en valkuilen onrust? had ik je maar liever schim of wolk gelaten blauw-blauw voorgoed vanuit de verte niet telkens elkaar vragend hoe het met ons gaat ik ken geen taal waarin wij moeten praten ik had een mooi grijs…

Van omgelogen dromen geen museum maken en een ander middelpunt aannemen dan de verwarmde holte van de eigen hand het prentenboek van kinderlijke teleurstelling verbranden de spiegel uit zijn recht ontzetten van de eerste bezienswaardigheid de afgepaste vakken van de tijd niet meer te buiten willen gaan het ruiterstandbeeld van het zelfbedrog…

Wat valt er nog te bergen als alles is teruggezonken, vaders, broers, Sophie? Door het plafond wenken wormen. Bomen pompen hen vol. Zerken vastgelopen rookpluimen boven een stad, huizen waarin mag worden geleefd. Gras groeit nog een paar dagen nadat het is gemaaid. Alles weggestopt, keurig zoals de kelders die in dochters worden verborgen…

Nevel gumt alles boven de grasvlakte uit en stilte trekt op als slaap. Geruisloosheid zoals thuis, daar zijn bleke dames. Ze dragen dolle kervel in hun haren, ze kolken beneden je stuur. Flarden komen op als een steigerend ros. In de verte zie je dat boven in de mist een luikje opengaat. Een mensje eruit staart. Het nog even zwaait. -…

Toen ik de hut verliet waren er mensen tegen wie ik aankroop, bij enkelen meende ik het. Ik weet niet wat er dooide, er kwam al zoveel in me om. Wat was hij even een baby. Bleef maar jengelen om verhalen van de walvis in de man. Hechtte wat waterpsalmen af. Ik dein op een matras. Alsof me iets wiegt maar het gaat te hard. Weinigen komen onder…

De lont verkoolt in het vlamhart en ervoor staat de wapenbroeder van Jeanne d’Arc. Hij zag machteloos toe hoe ze terecht werd gesteld. Iedere keer wanneer hij een licht opsteekt, ziet hij een geblakerde, terugstaren vanuit het vuur. Neemt waar dat hij toekijkt en wat hij ook lijkt, het is niet voldoende. ---------------------------------…

Zeggen wij woorden, gedichten. bedoelen wij: mensen, gezichten. Wij spreken een dubbelel taal: iedereen, allemaal, eeuwigheid, overal, betekenen: jij en ik, ademval, ogenblik. ----------------------------------------- uit: 'Warmte een woonplaats', 1961.…

Bij dag uitzicht op zee en op het hospitaal -twee oceanen onrust op andere schaal- als het stil is 's nachts kun je ze horen worstelen - zonder onderling verband - de zieken met hun dromen de golven met het strand. ------------------------------- uit: 'Omgeving', bloemlezing.…

Hopend op meer dan dit: hopende op geluk de lachwekkend ontroerende bloesem die geen vrucht draagt iedere ochtend een kans iedere avond een aanloop naar later misschien? en elke dag opnieuw verwachten wat niet bestaat dit weten tot elke polsslag dit weten met elke vezel en toch? en toch. ----------------------------------- uit…

De bomen verdwenen, de aarde vervuild, het water vergiftigd, de lucht verstoft en verstankt - dat is de wereld van ons en onze kinderen…

God, ik kan het Licht niet zien, het Duister is te zwaar. Ik weet wel dat het Licht er is achter de donkere Duisternis blijft het verborgen voor mij.…

Er is een tuin rondom een huis met leven, met groei en met geur, met wormen en vogels en slakken. De andere huizen worden omzoomd door tegels en grind en vierkante vijvers, en hier en daar een kubus of bol, strak in 't pak.…

Ook met de handen stijf tegen de oren is soms het geluidloze gillen te horen dat in onze diepten weerkaatst routes en wegen in eigen beheer geen regels voor het binnenwerks verkeer dat zich langs eigen banen verplaatst geen brandstof meer over voor innerlijk vuur geen macht meer te veinzen over het stuur hardnekkige voet op het…

Ik wilde me inschepen voor een land waar ik nog niet bestond onderweg ben ik verdronken alleen om niet al te weerloos aan te spoelen later lieg ik een vlot lieg ik reddingsboei lieg ik mijn hoofd boven water --------------------------------- uit: 'Tegenspelen tijd' 1979.…

Al eerder zag ik jou daar staan Gelijk een standbeeld, zo stil met aan je hand een kind Je kijkt me aan, je zachte ogen zo vertrouwd en echt de glimlach om je mond Ik zwaai en roep “Papa!” Ik kan niet naar je toe maar even zijn we één en warm me aan je zijn voor ik mijn ogen open…

Liefde en het besef van liefde daartussen bouwen mensen een warmende woonplaats en sprekende zeggen ze: liefste open je ogen nu langzaam en eet ik heb het licht voor je aangesneden of: open je ogen niet drink nu het donker ik heb de nacht voor je omgekocht want liefde en het besef van liefde daaraan ontsteken ogen en stemmen hun licht…