Oh, je zult
moeten lijden, voelen
dit gebrek, afwezigheid
tekort aan het licht
de aanwezigheid van
dit gecreëerde zwart gat.
Mistig spijt
verdampt zo snel
dit keer, niet meer
zo permanent.
Rood, broedend gevoel
vormt de hemel wolken
van jouw woede, infecteert
de wereld, al het gebroed.
Die vergruisde daden
in de handpalm
verweten…
Wat heeft het lang geduurd
de uren gestrekt
over verzwegen tekenen
die letters geregen
op wit, onschuldig papier
te lang ernaar getuurd.
Ik wist het niet
tot ik de schaduw
van de zon op
de grond zag
toen de brief
nog steeds op
het aanrecht lag.
Zou over honderd jaar
dezelfde boodschap
erin verinkt staan
of zou het door tijd
en…
Sluimer van wit
moordenaar van het geluid
dimde het licht
Vredevol slaap
eeuwig treurnis
van het groene landschap
Ingedut grond
winterslaap
zuchtend in de mond.…
Maar ik wil niet
Niet luisteren, denken
Horen, zilveren woorden laten spreken.
Slechts emotie
Overspoelen, verdrinken
Stikken, nooit meer denken
Mag ik – Kan ik
Voor deze keer, altijd een eeuwigheid
Niet meer denken?
Maar ik wil Stilte
Haar gouden voetstappen geflankeerd door rede
weerklinken in geluid, binnenuit van mij altijd horen…