Tranen die stromen
Laat ze maar gaan
Vergane dromen
Laat ze maar gaan
Tranen die stromen
Weet niet waar vandaan
Zout op mijn wangen
Kan ze niet vangen
Ze blijven maar stromen
Weg mooie dromen
Tranen die stromen
Verruimen mijn ziel
Tot het leeg is gelopen
En ik het licht weer kan zien
Tranen die helen
Wat ik niet kan delen
Tranen die…
Morgen
Morgen ga ik weer opnieuw beginnen
Morgen ben ik weer bij zinnen
Morgen wil ik niet meer huilen
Morgen niet meer achter mijn masker schuilen
Morgen begin ik weer vol goede moed
Morgen wil ik een lach op mijn snoet
Morgen ga ik het weer proberen
Morgen moet het tij weer keren
Vandaag alleen nog even niet
Vandaag heb ik nog teveel verdriet…
Ik had vanmorgen een moeizame start van de dag
Deze ochtend was ik een beetje van slag
Een nacht vol woelige dromen
Kon daarna niet goed meer in rustige slaap komen
Uitgeslapen dus laat op gestaan
Douchen koffie en even de computer aan
Even kijken naar mijn nieuwe berichten
En natuurlijk op de site van de gedichten
Ik kan mijn ogen niet geloven…
iemand verliezen doet vreselijk veel pijn
je hebt het gevoel helemaal alleen te zijn
en ook al ben je dat natuurlijk niet
toch voel je je heel alleen met je eigen verdriet
want niemand weet precies hoe jij je voelt
ook al is het allemaal nog zo goed bedoeld
je beleeft je verdriet op je eigen manier
niets om je heen geeft je nog plezier
je…
woorden schrijven op papier
woorden schrijven en waarom hier
woorden om te uiten hoe ik me voel
woorden zeggen die ik bedoel
maar welke woorden vertellen wat ik wil
welke woorden maken nu eigenlijk het verschil
welke woorden geven goed aan
wat ik kwijt wil en waar komen ze vandaan
teveel gevoel is niet makkelijk te omschrijven
waardoor…
niets is zo mooi als iets verwoorden
iets verwoorden met gevoel
gevoelens een plekje geven
want dat is het uiteindelijke doel
maar dan moeten woorden wel willen stromen
teveel woorden zitten er in mijn hoofd
teveel wat naar buiten wil komen
teveel wat niet is gedoofd
teveel wat niet in woorden is te vatten
maalt er allemaal door mij…
en opeens zijn daar de herinneringen
wat was je toch een mooie man
alle leuke en minder leuke dingen;
dat een mensenleven zo veranderen kan...
Ik hou me vast aan hoe het 2 jaar geleden was
je op en neer gependel en je charlie chaplin pas
je mooie lach en je vrolijkheid
altijd wel in voor wat gekkigheid
het leven was mooi en had jou…
de blaadjes zijn gevallen
en iedereen gaat door
ik kan het niet bevatten
dat ik niet zie niet spreek niet hoor
ergens zit er een deurtje
waarachter ik verstop
wat ik niet meer wil voelen
mijn tranen waren op
ik denk zo goed te weten
wat nu ik voelen moet
maar mijn emotie is onpeilbaar
en dat doet me niet veel goed
Blijkbaar…
Wanneer de berusting begint te komen
Leef ik niet langer meer in dromen
De werkelijkheid dringt tot me door
Nu ik mijn gevoelens niet meer smoor
Het geeft me vrijheid en geeft me kracht
Dat had ik zelf niet eens verwacht
De rust valt als een verendek op me neer
Het vertrouwen groeit langzaam weer
Ik ben er nog niet dat weet ik heel goed…