Het ijs is gebroken
Maar het wak weer gedicht
Starende ogen
Vanachter de spiegel
Langzaam worden leeggezogen
En de schreeuw van onvermogen
Zal nooit omgezet worden in geluid
Want het trilt niet meer
Het pulseert niet meer
Keer op keer
En wat ooit gebroken ijs was
Zal nooit meer water worden…
Als mijn lichaam vloeibaar was
Liet ik het wegdruppelen in zee
Of misschien liet ik het op jou vallen
Als regenbui
Maar jij zou het alleen maar gebruiken
Voor tranen
Ontelbaar veel tranen
Tot ik weggespoeld zou zijn
Door drank…
Als ik je vandaag zou vertellen
Dat je morgen niet meer in je lichaam zou huizen
Zou je dan bang zijn?
Of me verrassen met een lach
Wat zou je doen die laatste dag
We zullen het nooit weten…
Mislukt
Het leven dat zij ooit schetste
Is uitgelopen in een oneindig schilderij
Met veel rood
Doodgebloed
En te veel verdund
Zwart wit was haar ding
Zonder toevoegingen…