inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 939):

Beker met een tuitje

Ze sprak al bijna onhoorbaar,
in haar blik ontbrak de horizon,
maar ze zat nog in haar stoel, daar
bij het raam of op het balkon.

Wij konden nog samen theedrinken,
het kopje bevend in haar hand,
maar ze hield zich groot en flink en
de thee ging net niet over de rand.

Veel later besefte ik pas
hoe belangrijk ons thee-uitje
en het drinken uit een gewoon glas
in haar halve schemerwereld was,
voor de gevreesde beker met een tuitje.

Schrijver: Ruurd van der Weij, 23 mei 2006


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.0 met 31 stemmen aantal keer bekeken 29.377

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
jandeb
Datum:
30 mei 2006
Email:
jandebskynet.be
Erg rakend verwoord.
Naam:
Gerard Cornielje
Datum:
24 mei 2006
Email:
gcornieljesis.ac
Heb iets soortgelijks met mijn vader doorgemaakt, erg mooi geschreven: verdrietig en ontroerend.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)