inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.813):

Hoofdpijn

De wereld staat te schreeuwen voor de ramen,
maar hoofdpijn wurgt mijn geest met zulke tangen
dat ik niet eens behoorlijk kan ontvangen
de indrukken die toch naar boven kwamen.

Die stomme koppijn! Ik blijf zó verlangen
dat het eens ophoudt, dat ik me moest schamen;
maar àls die aanvallen een einde namen,
zou ik het hoofd niet langer laten hangen.

Ja, buiten spel gezette hetero,
daar zit je dan. Ja, kleed je maar weer uit,
en ga maar weer naar bed. Alleen. Wel rot.

Misschien is het toch ook maar beter zo,
want nu besef ik goed wat het beduidt:
je leven gaat van dag tot dag kapot.

----------------------------------
uit: '1000 Sonnetten', 1997.

Schrijver: Jan Kal
Inzender: mvdw, 5 april 2019


Geplaatst in de categorie: ziekte

2.0 met 384 stemmen aantal keer bekeken 76.587

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
mien de rooy
Datum:
12 januari 2020
heel mooi

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)